اینستاگرام در قلب فرهنگ دیجیتال قرار دارد و از زمانی که در سال ۲۰۱۰ راه اندازی شد، سلفی ها، فیلترها، قاب های مربعی را جزء جدای ناپذیر زندگی روزمره ی خود قرار داده است. در اولین بررسی از اینستاگرام، در طول کتاب توما لیور، تیم هیگ فیلد وکریستال آبیدین این موضوع را دنبال می کنند که چگونه این برنامه عکاسی موبایلی معمولی به عنوان بستری فرهنگی توسعه یافته است؟
آنها ابعادی همچون زیبایی شناسی برنامه های اجتماعی تصویری جدید، ظهور اینفلوئنسرها (نفوذداران) و اقتصادهای تصویری جدی و همچنین سیاست های پیچیده ی این پلت فرم را بررسی و ملاحظه می کنند و علاوه بر این، آنها این موضوع را که چگونه کاربران اینستاگرام استفاده ی خودشان را از این پلت فرم تغییر داده و بر من (خودشان) و ویژگی های در حال تحولشان تمرکز کرده اند، واکنش نشان می دهند.
این کتاب شیوه های متفاوت اینستاگرام را که توسط گروه های خرده فرهنگی در سراسر جهان استفاده می شوند و همچنین این مسائل را که چگونه موزه ها، رستوران ها و فضاهای عمومی تلاش می کنند در خور و لایق اینستا باشند، برجسته می کند.
جدای از ثبت کردن لحظات و نقاط عطف زندگی، نویسندگان بر این باورند که اینستاگرام شیوه ی ارتباط و اشتراک گذاری افراد را دستخوش تغییر کرده و در عین حال همچنین رویکردی جدی را در خصوص بازاریابی، تبلیغات، سیاست و طراحی فضاها و مکان ها خلق نموده است. اینستاگرام سرشار از نمونه های ملموس در این خصوص از سراسر جهان است؛ از تصاویر و سلفی های تولد گرفته تا مراسم خاکسپاری، اینستاگرام خوانشی ضروی برای دانشجویان و محققان رسانه و ارتباطات است.
فهرست:
فصل اول: سیاست های پلت فرم
در نخستین فصل به منظور مفهوم سازی و فراهم آوردن مبنایی برای درک اینستاگرام از پشتیبانان مختلف آن- به لحاظ تکنولوژیکی (فنی)، فرهنگی و اقتصادی- نویسندگان مروری جامع از ظهور و بازگویی های اینستاگرام را پشت سر گذاشته اند و به این دلیل چندین شیوه مختلف را به منظور درک این تغییرات پیشنهاد می کنند.
در شرایط کاملاً فنی، اینستاگرام به عنوان یک برنامه (بدون نسخه وب یا رابط) تنها با تمرکز بر دستگاه های اپل کارش را شروع کرد و در دسترس قرار گرفت، در زمانه ای که روزانه ده ها برنامه عکاسی پدیدار می شدند، اینستاگرام با آن شروع نسبتاً متواضعانه ی خود در سال ۲۰۱۰ در حال حاضر در سال ۲۰۱۷ به ۸۰۰ میلیون کاربر فعال رسیده است که ۵۰۰ میلیون نفر از آنان به صورت روزانه از این برنامه استفاده می کنند.
اینستاگرام با گذشت زمان برای پشتیبانی و حمایت از فیلم به عرصه آمد، آن هم صرفاً با قاب های مربعی شکل، اما سپس در سال های بعد، فرم ها و قاب های دیگری را نیز در دسترس قرار داده است.
اینستاگرام مجموعه برنامه ی خودش را از برنامه های مرتبط ایجاد کرده است که در ابتدا خارجی بودندlayout , Boomerang, Hyperlapse) که (جدای از اینستاگرام فعالیت می کردند) تنها به منظور ترکیب مجدد این برنامه ها درون طرح داخلی برنامه، دقیقاً وقتی استوری های ۲۴ ساعته (به طور خودکار حذف شده) و قابلیت پیام دادن معرفی شدند، به عرصه آمد (در رقابت مستقیم با اسنپ چت).
در همین زمان، مؤلفه های متنی مکالمه ای گسترش یافته است، اضافه شدن امکان پاسخگویی به نظرات، ایجاد اجتماع بزرگ تر و در عین حال مبارزه با هرزه نگاری، اسپم و نفرت آنلاین با ارائه ابزارهای بیشتر برای مسدود کردن کاربران، نظرات و کلمات کلیدی خاص در نظرات و همچنین (به طور مجزا) مشخص کردن اینکه چه کسی نتواند استوری شما را ببیند (به جای اینکه مشخص کند چه کسی بتواند آن را ببیند)، سیاست های اینستاگرام به عنوان یک پلت فرم بسیار زیاد است و در نخستین فصل این کتاب خطوط و محورهای اصلی این برنامه به تصویر کشیده می شود و نه عمق این موضوع، ویژگی ها و پلت فرم و بررسی های عمیق تر در فصل های بعدی موردتجزیه و تحلیل قرار می گردد.
فصل دوم: زیبایی شناسی
این فصل، محتوا، اعمال و کاربران اینستاگرام که ابعاد متفاوت زیبایی شناسی اینستاگرام را پوشش می هند، بررسی می کند.
سه ایده اصلی در اینجا برجسته شدند: زیبایی شناسی تصویری شامل ژانرها و استعاره های محتوا و هنجارسازی تصویری و اعمال و هنجارهای کاربر و مخاطبان و انگیزه ایشان برای استفاده از اینستاگرام.
تجریه و تحلیل و بحث در این فصل منجر به ظهور ایده هایی شد که در فصل های بعدی بسط یافته است از جمله: اقتصاد اینستاگرام.علاوه بر این. فصل با بازتاب و تأمل بر این موضوع که چگونه زیبایی شناسی اینستاگرام در خلأ اتفاق نمی افتد، خاتمه می یابد. (اگرچه زیبایی شناسی منحصر به فرد شخص توسط پلت فرم رواج یافته باشد، چه رسد به اینکه توسط کاربران درک شود.)
کاربردهای برنامه ریزی شده و غیر نیتمند و خارج از بافت های چندگانه [اینستاگرام] توسعه می باید، از جمله وجوه تصویری و همراه که به طور مستقیم منجر به نگارش فصل بعدی کتاب شد که در خصوص زیست بوم اینستاگرام بود.
فصل سوم: زیست بوم ها
این فصل اینستاگرام را به مثابه ی بخشی از زیست بوم گسترش یافته از رسانه ها و برنامه های تصویری و همراه، هم در ارتباط با برند خودِ اینستاگرام و هم در ارتباط با رقبایش، بررسی می کند.
اینستاگرام درون بستر وسیع تری از رسانه های اجتماعی تصویری شامل میم ها، گیف ها، ایموجی ها و سلفی ها قرار دارد: اشکالی که می توانند در اینستاگرام یافت شوند اما در عین حال از آنجا ریشه و نشأت نگرفته اند.
همچنین پلت فرم در زنجیره ای از سرویس های مبتنی بر وب که به منظور عکاسی شخصی و اشتراک عکس استفاده می شوند، قرار دارد و مانند فلیکر- آخرین مؤلفه زمینه ای برای زیست بوم اینستاگرام که رسانه های همراه، بنابراین برنامه های مرتبط و دستاوردهای مرتبط با موبایل را بررسی می کند از کمپ فون- ترکیبی از تلفن های مجهز به دوربین های دیجیتال تا رسانه های محلی مثل فور اسکوئر که در توسعه و محبوبیت اینستاگرام نقش داشتند.
فصل چهار: اقتصادها
در این فصل نویسندگان راجع به خلق اینفلوئنسرها در اینستاگرام و ویژگی های فرهنگ میکروسلبریتی و اعمال اینفلوئنسرها در اینستاگرام که از سایر رسانه های اجتماعی محبوب (مثل بلاگ، توئیتر، یوتیوب ، اسنپ چت) متفاوت است، همچنین در خصوص جریان ارزش انتزاعی در اینستاگرام و اینکه چگونه این جریان تبدیل به ارزش پولی می شود؟ و اصول غالبی که اقتصاد اینستاگرام را اداره می کنند، از جمله دستورالعمل های تبلیغات، بهترین ترفند ها و فهرست اجراهای نمایشی و رپرتاژهای آگهی و برخی از جنجال ها و نارضایتی ها در ارتباط با پولی کردن اینستاگرام (مثل گشت و گذار، افشا و در معرض نمایش گذاشتن اصالت و نبرد اینفلوئنسرها) بحث خواهندکرد.
فصل پنجم: فرهنگ ها
همانطور که در فصل چهار نیزگفته شد؛ اینفلوئنسرها از مولفه های فرهنگ تجاری غالب در اینستاگرام و نیز از اعضای این پلت فرم هستند. اگرچه چندین نوع دیگر از جماعت فرهنگی نیز در اینستاگرام وجود دارند که این برنامه را پربار می کنند. بعضی از این گروه ها ممکن است حول مخزن عمومی هشتگ ها، شبکه های پیچیده تر روابط دوطرفه “فالور و فالوئینگ ها” یا گروه های ذی نفع که در غیر اینصورت به راحتی با امکانات و معیارهای قابل مشاهده در دسترس نیستند، سازماندهی شوند و به همین دلیل به سطحی از دانش درون گروهی نیازمندند.
علاوه بر این ها، صرف نظر از این مورد، اینها به لحاظ تصویری و رپرتاژ های فرهنگی قابل شناسایی، عناصر فرازبانی منحصر به فرد و رویه های خودارجاعی را دارا هستند. در این فصل نویسندگان به سه جماعت فرهنگی متمایز در اینستاگرام که از طریق مطالعه موردی بررسی شده اند، توجه می کنند.
فصل ششم: دوران زندگی
اینستاگرام فضا را برای اشتراک گذاری لحظات اجتماعی در طول زندگی فراهم می کند. نه فقط مستندسازی و ثبت لحظات فعال از دارندگان حساب های اینستاگرامی، بله همچنین زندگی های سایر مردمی که عکس می گیرند، به اشتراک می گذارند، جشن می گیرند، ثبت می کنند و روایت می کنند را نیز شامل می شود. برنامه های رسانه های اجتماعی تصویری زندگی های بشری را از گهواره تا گور ثبت می کنند و این هدف زندگی است- تولد و مرگ- که در این فصل بر آن ها تمرکز می شود. به این منظو از داده های کمی وکیفی مهم اینستاگرام در باز زمانی سال های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۳ بهره گرفته شد.
در این فصل از دو مجموعه داده های طولی با مضامین و هشتگ های سونوگرافی و خاکسپاری استفاده شده است- برای پی بردن به این موضوع هم چگونگی تغییر حجم و استفاده از اینستاگرام در طول زمان و هم روش های خاص پیشاتولد به عنوان شیوه ای درنظر گرفته شدند که در آن از یک سو عکس های سونوگرافی در حال انتشار هستند و از سوی دیگر اینستاگرام در بخشی دیگر از شیوه های مرتبط با پایان زندگی، از رویه ی تصویرسازی اجتماعی و رویه های پیرامون مرگ و عزاداری استفاده می کند که از طریق عکس ها و ویدئوها ثبت و ضبط می شوند و با هشتگ مراسم خاکسپاری و به طور عمومی پست و منتشر می شوند.
فصل هفتم: مادیت
در نهایت فصل آخر محتوا و زیبایی شناسی اینستاگرام را مادی جلوه می هد، برنامه های اینستاگرام مبتنی بر برند و خارج از پلت فرم مانند سرویس های ارائه دهنده و فراهم کننده ی پرینت های اینستاگرام، کالاها و فضاهای فیزیکی طراحی شدند تا محل حفظ و نگهداری و مأمنی امن در اینستاگرام باشند.
تحقق و درک مادی اینستاگرام و محتوای آن به صورت مکرر درون خود برنامه ممکن نیست، بلکه هنوز هم به واسطه زیست بوم گسترده و بسیط اینستاگرام عملی می شود.
(Toma Leavev, Tim Highfield & Crystal Abidin)
منتشرشده در تاریخ ۲۲ ژانویه ۲۰۲۰