ماری بوکت (Mary Bouquet) متولد ۱۹۵۵ در انگلیس و مولف آثار متعددی در زمینه ی مردم شناسی و موزه می باشد. وی که به تدریس مردم شناسی فرهنگی و مطالعات موزه در دانشگاه Utrecht University Collegeدر کشور هلند می پردازد، تحصیلات خود را در مقطع دکترای رشته ی مردم شناسی اجتماعی در دانشگاه کمبریج به پایان رسانده و در حال حاضر استاد این دانشگاه و متخصص مطالعات موزه می باشد. از وی مقالات متعددی در حوزه مردم شناسی ، موزه و نمایشگاه در نشریات به چاپ رسیده و چهار عنوان کتاب نیز به شرح زیر به قلم او به رشته تحریر درآمده است.

۱۹۸۵. Family, Servants and Visitors.

خانواده، پیشخدمت ها و مهمان ها.

۱۹۹۳. Reclaiming English Kinship

بازگشت به خویشاوندی انگلیسی.

.Bringing it all back home– to the Oslo University Ethnographic Museum1996

همه را به خانه برگردان—(برای موزه ی مردم شناسی دانشگاه اسلو)

۲۰۱۲. Museums: A Visual Anthropology

موزه ها: یک مردم شناسی بصری

در اینجا به معرفی کتاب موزه ها: یک مردم شناسی بصری می پردازیم که نخستین بار در سال ۲۰۱۲ به چاپ رسید. این کتاب که در ۲۲۳ صفحه نگارش شده است خلاصه ای واضح و موجز از ایده های اصلی، بحث ها و متون مهم ترین روشهای مطالعه ی موزه های سراسر جهان فراهم می کند. بوکت کتاب موزه ها: یک مردم شناسی بصری را در شش فصل تنظیم کرده و مباحث هر فصل را با ذکر مطالعات موردی از موزه Teyler در هارلم، موزه Rijks در آمستردام و موزه Pitt Rivers در آکسفورد بسط داده است. در هر فصل یادداشت های مفصلی ضمیمه گردیده که علاوه بر اشاره به تحقیقات بیشتر، ضمن بیان جزئیات در شباهت ها و رویکردهای بین موزه ها، فصل های مختلف کتاب را به یکدیگر مرتبط می سازد. در پایان هر فصل، از خواننده خواسته می شود تا با انجام تمریناتی که تحت عنوان «مفاهیم کلیدی» و «مطالعه بیشتر» در حاشیه ی متون آورده شده تحقیقی تجربی انجام دهند.
رویکرد نویسنده در کندو کاو میان گنجینه های بین المللی هیجان انگیز، ساده و مستقیم است. تحقیقی بسیار جذاب و سرگرم کننده که تمام زوایای مربوط به موزه شناسی، مردم شناسی، قوم شناسی و علمی را پوشش می دهد. در حوزه ای بینارشته ای، موزه ها از ایده ها و رویکردهای درون و بیرون انسان شناسی از جمله مطالعات موردی منتخب جهانی به منظور برجسته سازی و مثال آوردن برای موضوعات مهم، استفاده می کنند تا به دانش و علاقه مندی دانش آموزان در مورد موزه ها بیافزایند.
این کتاب را می توان مطالعه مختصر و مفید فرهنگ جهانی دانست. مطالعه ی چگونگی شکل گیری آن، اشکالی که به خود می گیرد، اینکه چطور ارتباط برقرار می کند و با چه چالش هایی مواجه است. به توصیف مدل های تاریخی و کاربرد حدسیات و گمان ها در آینده با اشاره به نهادها و روش های معاصر به عنوان یک راهنما می پردازد. دانشجویان و خوانندگان در نهایت با سوال های بوکت در مورد کاربرد و مدیریت موزه ها مواجه می شوند که پاسخ به آنها نیازمند بحث در مورد موضوعاتی همچون تاریخ، جهانی سازی، تنوع، فردیت، پیشرفت، میراث فرهنگی جهانی، و مخصوصا سربلندی و مباهات مدنی است.
خواننده در این کتاب از قاره ها و قرن ها با گام هایی سریع و در عین حال گیرا که تفسیری ساده و قابل فهم بر آن ها نگاشته شده است می گذرد .مکان هایی که خانه ی اشیاء به حساب می آیند به عنوان جایی مهم برای تامل بازدید کننده از دریچه ی پیشینه ی آنها، اظهارنظرات در موردشان و نیز موجودیت خود اشیاء به شمار می روند. اساس بر این است که اشیاء موجود در موزه به طور ادامه دار سبب برتری و تسلط موزه ها می شوند، اما معماری موزه نیز متضمن حفظ آگاهی درون شهری و به نوعی نماد ضروری شهر برای گردشگران می باشد . چگونگی تغییر این فضاها با تاکید بر ارتباط مالکیت، حفظ، دسترسی مخاطبان، شهروندی و دموکراسی، کنش ورزی زیر پوست شهر، آموزش مخاطبان و در نهایت تصمیم گیرنده ی بزرگ یعنی ارزش ها تحلیل می گردد. ارزش هایی مرتبط با غارت و استعمار در زمانی که استعمار در اوج خود بود و می بایستی این ارزش ها به آرامی تحمیل می گردید.
مسلما موزه ها موسساتی فرهنگی محسوب می شوند که مکانیزاسیون آنها در زیرساخت های جهانی عمل می کند. آنها اشیائی را به نمایش می گذارند که خود پیچیده تر از مصنوعات تاریخی و فرهنگی صرف هستند چرا که نماینده های حسی فرهنگ های گذشته و حال بوده و معناهای متعددی در خود دارند و می توانند برای استفاده در آینده تفسیر شوند. نویسنده در کتابش نشان می دهد که مطالعات موزه رسانه های بسیار گسترده ای را با خود همراه می کند که فراتر از مجراهای اختصاصی مرتبط با موسسه است. موزه ها به عنوان کاتالیزورهای متقابل بین مردم بومی و استعمارگران سابق خود عمل می کنند، در خدمت ایجاد جوامع مرکزی و باعث غرور و افتخار هویت ملی هستند. نقش میزبانی همه ی افرادی را دارند که پس از بازدید از موزه گستره ی افکار و تصوراتشان افزایش می یابد و در حقیقت همانگونه که عده ی زیادی اذعان دارند، مطالعات موزه امکانی برای تاملات چندفرهنگی، فرا استعماری و تغییرات ادامه دار فردی و به طور ایده آل، پناهگاه امنی برای افراد فاقد طبقه ی خاص اجتماعی فراهم می آورند. نویسنده در این خصوص از موزه ی Rijks مثال می آورد که افتتاح آن پس از ۱۰ سال بازسازی به تازگی رخ داده است. افتتاح این موزه مایه ی غرور فرهنگی، مدنی و نوعی اجماع دموکراتیک در بین افراد جامعه گردید که باعث شد استفاده ی دوباره از این ساختمان با برگزاری جشن بزرگی همراه گردد.
امروزه ما می توانیم از طریق اینترنت به چنین جشن هایی بپیوندیم. به وب سایت موزه ها به عنوان مقدمه ای توصیفی برای بازدیدکننده ها نگاه می گردد که بوکت در فصل اول، تحت عنوان موزه ها در قرن بیست و یکم به این موضوع می پردازد و در ادامه به چالش های چنین گسترشی نیز اشاره می کند. همانطور که کتاب ها نمی توانند جایگزین بازدید و حضور فیزیکی افراد شوند، وب سایت ها نیز نمی توانند چنین عمل کنند. نکته جالب توجهی که در ادامه بیشتر مورد بررسی قرار گرفته این است که بسیاری از وبسایتهای موزه ها با اینکه از نوعی قالب بندی عمومی استفاده کرده اند، اما در نوع خود آنها نیز یک کار هنری به شمار می روند. اما در ادامه نویسنده در مقایسه ی جانشینی وب سایت ها با ساختمان موزه با اشاره بر موزه ی تیلر اینچنین اضافه می کند که ساختمان، شکل و ابعاد آن، کیفیت نور آن، مادیت اشیاء گردآوری شده ی آن در اتاق های مختلف و نحوه ی طبقه بندی و چیدمان ویترین ها در اتاق های موزه ، دریافت ها و تجربه های بازدید کنندگان که حین حرکت در این فضاها و تعامل با اشیاء به نمایش درآمده در در موزه بوجود می آید، هیچ یک نمی توانند عملا از طریق وب سایت منتقل شوند. در واقع بوکت به دنبال این است که نشان دهد زیبایی یا نفع فضای موزه ای در این است که به شما اجازه می دهد از خانه بیرون آمده و در فضایی واقعی به گشت و گذار بپردازید. از نظر او موزه ها به عنوان مرکزی برای عموم مردم می توانند در نقش مکانی ظاهر شوند که به گسترش دیدگاه ها و ایجاد درکی تازه کمک می کنند. مکانی که شما را به دنیایی متفاوت بیرون از دیوارهای خود هدایت می کند.
در فصل دوم کتاب با عنوان گسترش موزه های ملی وی به میراث ملموس و ناملموس اشاره می کند و در فصل بعد با نگاه به اولین موزه ی عمومی مردم شناسی در کوپنهاگن به ذکر تاریخچه ای از موزه های مردم شناسی می پردازد. او در این فصل به نحوه ی دسته بندی و نظم مجموعه های مردم نگارانه بر مبنای جغرافیا، جنس، کاربرد و نوع شناسی اشاره می کند ضمن آنکه بخشی را نیز به بحث در مورد جوانب زیبایی شناختی و تجربی نمایش آثار مردم شناسانه اختصاص می دهد.
فصل چهار در مورد مردم نگاری موزه نگاشته شده که در آن به خصیصه افراد در گردآوری اشیاء اشاره می شود و با بررسی موزه ی علوم لندن، موزه ها را غذای فکر برمی شمرد.
در دو فصل آخر نیز به شیء محوری در موزه ها و بازگشت اشیاء و بقایای انسانی موجود در موزه ها به موطن اصلی خود می پردازد و اشاره ای دارد به اینکه این ارجاع چگونه بصورت بصری صورت می گیرد.
References
Book review by Jade Montserrat published at https://blogs.lse.ac.uk/lsereviewofbooks/2013/07/06/book-review-museums-a-visual-anthropology
Michael M. Ames fonds/ Compiled by Christopher Hives (1987, 2015), Sayuri Tsuruta (1994), Alan Doyle(2002), Peggy Heger and Erie Maestro (2004), and Clay Thibodeau and Nicole Stanley(2007)/ Last revised February 2015/ available at University of British Columbia Archives
https://books.google.com/