فروردیگان

ویلیام مالاندرا ترجمه حسین سراجی جهرمی

نام جشن ده روزه ی زرتشتی (گاهنبار. Gāhānbār.) در پایان سال به افتخار ارواح درگذشته است.

فروردیگان. FRAWARDĪGĀN .(تلفظ جدید.فروردگان. farvardagān.)، نام جشن ده روزه ی زرتشتی (گاهنبار. Gāhānbār.) در پایان سال به افتخار ارواح درگذشته است.خود نام برای(روزان. Rōzān.) فروردیگان. frawardīgān .( ده روز اختصاص داده شده به) فروردها. Frawards. محذوف است (rōzān ī) frawardīgān (ten days dedicated to). جشن به دو نیمه ی پنج روزه تقسیم شده است. نیمه ی نخست به پنجه ی کوچک تر شناخته شده است(پنجه ی که، کردگ، یا کاسوگ. panj-e keh, ḵardagیا kasōg.)، نیمه ی دوم، تشکیل دهنده ی پنج روز کبیسه، به طور مختلف به پنجه ی بزرگتر(پنجه ی مه یا وزروگ. panj-e meh یا vazrog.) و گاتیک(گاهنیگ. Gāhānīg.) معروف است.در میان زرتشتیان ایرانی، کل جشن ممکن است به عنوان پنجه. Panjī. اشاره شود، درحالی که در میان پارسیان اصطلاح مکتاد. Moktād. نیز مورد استفاده است.در میان پارسیان، بسیاری یک دوره ی گسترده ی هجده روزه را برپا می دارند. اصولا، جشن همزمان با پنج روز آخر ماه پایانی سال،اسفند، و پنج روز کبیسه ی میان اسفند و ماه نخست، فروردین، می باشد.پس،این، جشن”همه ی ارواح” بود که ماقبل جشن سال نو(نوگ روز. Nōg-rōz.) برگزار می شد.با این حال، به علت مسائل تقویمی ناشی از سال ۳۶۵ روزه ی ایرانی، به نظر می رسد پیش از این در زمان ساسانیان ، اختلافاتی میان تقویم مدنی و دینی به وجود آمده باشد.گواه این مدعا این است که به طور مثال، به شهادت ضدونقیض دینکرد. Dēnkard. (Madan, 683.4 ff.)، تعیین روزبه طور سنتی ، پایان سال و زمستان ذکر شده است و به شهادت روایات پهلوی. Pahlavi Rivāyat .(ed. Dhabhar, p. 1) فروردگان. rōz frawardīgān. ده روزه در ماه آدور. Ādur. واقع شده است.حتی در دوران جدید نیز فروردگان بسته به اینکه کدام تقویم استفاده شود ، در زمان های مختلفی از سال رخ می دهد.( Shenshai, Kadmi, or Fasli) شکی نیست که جشن همه ی ارواح در پایان سال که بلافاصله پیش از نوروز برگزار می گردد بسیار کهن است. احتمال حدس و گمان درباره ی مدت زمان اصلی جشن وجود دارد(Boyce, 1970, pp. 513 ff.)، با اینحال قدیمی ترین منبع ما(Yt. 13.49) آن را به عنوان ده شب ماندنی باز می شناسد.در این منبع، این جشن با نام کهن همسپثمیدیه . Hamaspaθmaēdaya. شناخته شده است که معنای نامشخصی دارد.خود نقل قول، پرستش فروسیس. Fravašis. نیکوکار را اعلام می کند ، کسی که به سکونتگاه های زندگی برای دو هدف لذت از پرستش و دریافت هدایای خوراک و پوشاک می آید.درحالی که کتب پهلوی و روایات اطلاعات کمی درباره ی اعمال ویژه به دست می دهند اما به صورت قابل تحسینی از شرح یشت . Yašt .انحراف نمی جویند.مطالعات جدید(Boyce, 1977; Modi)نشان می دهد که فروردگان، جشنی غنی از جزئیات هست و بوده که در آن تنوعات محلی، هدف اصلی استقبال و رعایت سنت های مهمان نوازی از ارواح نیاکان درگذشته را زینت می بخشید.

به نقل از ایرانیکا

همچنین ببینید جشن ها. ۱

کتابشناسی:

FRAWARDĪGĀN

M. Boyce A Persian Stronghold of Zoroastrianism, Oxford, 1977, pp. 212 ff. (detailed description of modern Persian practice).

Idem, “On the Calendar of Zoroastrian Feasts,” BSO(A)S 33, 1970, pp. 513-39.

J. J. Modi, The Religious Ceremonies and Customs of the Parsees, Bombay, 1922, pp. 465 ff.

H. S. Nyberg, Texte zum mazdayasnischen Kalender, Uppsala, 1934.

(William W. Malandra)

Originally Published: December 15, 2000

Last Updated: January 31, 2012

This article is available in print.

Vol. X, Fasc. 2, p. 199