گزارش گالری گردی

گزارش گالری گردی

سمانه صفری

جمعه ۱۸ آبان ۹۷

گالری A.G (آبان)

نمایشگاه « پردگی » آثار عکاسی متین عابدی

گالری ها بخشی از فضای هنری شهری هستند که در آن ها آثار هنری ارائه می‌شوند. آثار هنری در گالری ها انتخاب می‌شوند٬ قیمت گذاری می شوند٬ به نمایش در می‌آیند٬ توسط مخاطبان دیده می‌شوند و گاها به فروش می رسند. با فکر کردن به گالری هنری اولین کارکردی که به ذهنمان می‌رسد دلالی برای فروش آثار هنری است٬ این در حالیست که گالری‌ها معترفند که نقشی در شکل دهی به سلیقه ی مخاطبان بازی می‌کنند. به نظر می‌رسد که باید به رابطه‌ی شی هنری با محیط اجتماعی اطرافش و مخاطبانش به عنوان کنشگرانی اجتماعی نگاهی بیاندازیم. به این منظور سعی شده است که از خلال بازدید از یک نمایشگاه عکاسی و قرار گرفتن در زمینه‌ای که در آن میان مخاطب و محیط و میان مخاطب و اثر هنری دیالوگ برقرار می‌شود٬ در این راستا قدمی برداریم.
با ورود به گالری٬ اگر سابقه‌ی بازدید مکرر نداشته باشیم٬ ممکن است هزاران سوال در ذهنمان جرقه بزند. می‌توان دسته ای از این سوالات را با اضطراب «تماشاگر ناشی» به نظر رسیدن مرتبط دانست. اضطرابی که قادر است ما را به راحتی از حضور در این مکان هنری و مکان‌های مشابه آن منصرف کند. اضطرابی که کاملا به جا است زیرا می‌دانیم که حتی اگر بتوان در تقلید سریع رفتار سایر بازدید کنندگان موفق بود٬ تضمینی وجود ندارد که بتوانیم با روبه رو شدن با آثار هنری از آن ها سر دربیاوریم. به گفته‌ی بوردیو « … این محصولات قریحه‌ی زیباشناسانه ای طلب می‌کنند که از توانش فرهنگی جدایی ناپذیر است. این فرهنگ تاریخی به منزله‌ی نوعی اصل تناسب عمل می‌کند که شخص را قادر می‌کند در میان عناصری که در معرض تماشا گذاشته می‌شود٬ همه‌ی ویژگی‌های ممتاز را ٬ با ارجاع دادن آگاهانه یا ناآگاهانه ی آن ها به جهان‌بدیل های ممکن٬ شناسایی کند.» (بوردیو۱۳۹۰٬) در اینجا تمرکزم بر ادراک مخاطب در مورد نمایشگاه دایر شده و انتظارات و توقعات مخاطب از آن خواهد بود و نه تلاش برای دستیابی به فن تحلیل هنری آثار.

فضای گالری مورد بحث نسبتا وسیع است و عکس ها در طبقه‌ی دوم به نمایش درآمده اند. با رسیدن به طبقه ی بالا روی نزدیک ترین دیوار توضیح نمایشگاه که انگار با ذغال روی دیوار نوشته شده است به چشم می‌خورد:

ادامه مطلب به همراه عکس ها در فایل ورد:galori