لیلا ابراهیمی- مینا پورموسوی
در این نوشتار سعی شده است که به سینماهای معروف و مدرن که جزو ساختمان های مدرن آن روزها به شمار می رفته است، یک نگاه معماری از وضعیت گذشته تاکنون آن داشته باشد و با توجه به اینکه اغلب این سینماها در وضعیت مناسبی قرار ندارند، تعدادی از آن ها تخریب و تعدادی متروک و تعطیل شده است و در استانه‌ی تخریب است و تعدادی هم با تغییر کاربری به تجاری، دیگر نشان و اثری از این سینماها بر جای نمی‌ماند .
نوشته‌های مرتبط
تلاش شده است در حد توان، مطالبی را که راجع به اوضاع و احوال این سینماها از گذشته تاکنون بوده را گرداوری کند، تا این سینماها که هر یک در خاطره و حافظه ی شهر و حتی گاه با توجه به اتفاقاتی که روی داده است مقیاس ملی پیدا می‌کند و از اهمیتی دو چندان برخوردار می‌شود را در یک نوشته گرد هم آورد .
در ابتدای امر دو سینمای دهه ۲۰ مورد بررسی قرار گرفته اند.
«باید بپذیریم دنیا در حال پیشرفت است، افزایش جمعیت اجازه نمی‌دهد آن‌چه در سالیان دور روال عادی زندگی به‌حساب می‌آمد امروز هم تداوم داشته باشد، اما دیدگاه من بر این مبتنی است که نباید مظاهر عینی زندگی یک‌باره دچار تغییر و دگرگونی شود و نشانی از آن‌ها بر جای نماند، به‌گونه‌ای که آگاهی و اطلاع از گذشته‌ها چنان محو و تاریک شود که نتوان تصویری روشن از آن یافت، موزه‌ها در سراسر جهان تلاش دارند تا گذشته‌های ما را برای نسل‌های آینده زنده نگه دارند.»(خورشیدی،خسرو)
متن کامل مقاله را از لینک زیر دانلود کنید
این مقاله متعلق به درس انسان شناسی شهری دکتر ناصر فکوهی در گروه مرمت دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است.