«مدرنیته مقدس: طبیعت، زیست بوم و جغرافیاهای پسااستعماری ملت استقلال یافته[i] سریلانکا[ii]یی»نویسنده: طارق جزیل[iii]
۲۰۴صفحه
نوشتههای مرتبط
انتشارات دانشگاه لیورپول:۲۰۱۳
ISBN: 9781781388303
از سری پسااستعمار دربرابر رشته های علمی
درباره نویسنده: طارق جزیل استاد جغرافیای انسانی در دانشگاه شفیلد بریتانیا است. وی ویراستان مجله آنتیپود[iv] است. “تخصصی کردن سیاست: فرهنگ و جغرافیا در سریلانکای پسااستعماری، نام کتاب دیگری است که جزیل همراه با بران آن را نگاشته اند.[v] طارق جزیل بر روی فصل مشترک جغرافیای انسانی، مطالعات آسیای شرق و نظریه پسااستعماری و انتقادی کار میکند. به عبارتی وی در تحقیقاتش مقررات فضایی ملت، هویت و متعلقات در بافت آسیای شرق خصوصا سریلانکا را به علاوه ی چالشهای بکارگیری بافتهای غیرغربی مطالعه میکند.
” اطلس ملی سریلانکا هفتاد وسه ورژن از این جزیره را دارد- هر تمپلتی تنها یک جنبه را آشکار میسازد، یک دلمشغولی را: آبشار، بادها، آب روی دریاچه ها، رقیقترین آبها که درون عمق زمین حبس شده اند.
پرتره های قدیمی تولید و شاهان پیشین کشور را نشان میدهند. پرتره های معاصر سطح ثروت، فقر و آموزش را نشان میدهند.”
آنچه خواندید بخشی بود از کتاب میکائیل اونداتجِ[vi]، به نام روح آنیل[vii] (2000: 39)، که طارق جزیل در بسیاری از جاها به آن اشاره میکند.
در همین ارتباط بخشی از متن کتاب طارق را در اینجا ترجمه میکنیم: “در سریلانکا طبیعت مایه دلمشغولی است. بازدیدکنندگان این جزیره و ساکنانش همه، هرگز دست برنمیدارند از تحسین وفور گیاهان و جانوران و سلسله مناظر زیبای سرسام آورش که بنظر میرسد کشور با آنها برکت یافته است. طبیعت سریلانکا اگر افسون میکند، اما بسیار بندرت مطلقا “طبیعی” بوده است. درک معمول از طبیعت کشور بطور عمیقی با روایتهایی از تاریخ، فرهنگ، و دین درهم بافته شده است. همانطور که میکائیل اونداتجِ در رومانش با نام روح آنیل نشان میدهد، حتی اطلس ملی سریلانکا نیز جنبه های غیربشری سریلانکا را –آبشار، بادها، آب- با پرترههای تاریخی پادشاهی های قدیم درهم می آمیزد.
در حقیقت اولین خطوط اطلس ملی اینگونه آغاز میشوند: “ماهاوامسا[viii] رویدادنامهباستانی ثبت میکند که سریلانکا به دو واحد منطقهای تقسیم شدهبود و مرزهای روستاها در سراسر کشور تعیین شدهبودند. با اینحال، شواهد از کتیبههای سنگی نشان میدهد که تمامی صومعههای بودیستی مرز خود را دقیقا تعیین و تعریف کرده بودند(۱۹۸۸:۱۱). چنین بنظر میرسد که تاریخ بودایی در ساختار زیستبوم این جغرافیای دولت متبرک جزیره ثبت شده است. بودیسم بر جای منشاهای زیستبومی می نشیند. تعجبی ندارد که اُدجانته در رمانش “روح آنیل” تجارب ملموس بشری از مناظر و طبیعت سریلانکا را در درون مشکلات سیاسی دوران حاضر نشان میدهد. تجاربی که همانگونه که رومان اشاره میکند اغلب زیر سنگینی تاریخ سینهالا و دین بودی کشور قرار دارند.”(برگرفته از وبسایت کوستیا[ix]).
“مدرنیته مقدس از این بحث میکند که چگونه تجارب غیرسکولار هر روزه دنیای طبیعی در سریلانکا، روایتهای هویت ساز قومی-دینی را جاودانی میکند. روابط میان طبیعت و زیستبوم و زیبایی شناسی متداوم و ساختار فضایی قدرت و سیاستی که در آن بودیسم تراوادایی[x] در مرکز قرارداده شده است.
برای انجام این کار، این کتاب از طریق دو مطالعه موردی عمیق متوالی کار میکند، که هردوی آنها سایتهای مشهوری هستند که از طریق آنها طبیعت و زیستبوم سریلانکا کالایی شده است، نخستین مطالعه موردی، بر روی مشهورترین پارک ملی کشور، روهونا (یالا)[xi] انجام شده است و دومین مورد مطالعه معماری زیست بومی مدرن بعد از ۱۹۵۰ “مدرنیسم حاره ای”است. کتاب با پرداختن به این دو سایت، این را آشکار میسازد که فهم تاریخی معمول و مواد بحثهای معمول درباره اغواگری طبیعت سریلانکایی هرگز از تولید متداوم یک هویت ملی پسا استقلالی که به لحاظ ملی سیلانی[xii] و به لحاظ دینی بودیست عنوان میشود، دورنیستند. که این در بافت سریلانکایی، تفاوت تامیل[xiii] ، مسلمان و مسیحی غیر سیلانی در نظم تاریخی، زیستبومی، طبیعی دولت ملی را به اقلیت تبدیل میسازد.
کتاب برای انجام این مباحثه علیه فهم اجتماعی علمی اروپا محور از مفهوم “طبیعت” و “دین” مینویسد. به بیان این کتاب، به ترتیب این مفاهیم و تحرک دوتایی پنهانشان از طبیعت/فرهنگ و مقدس/ سکولار تقلا میکند تا راههای فراگیری که بودیسم – در عوض به عنوان “ساختار احساس کردن” یا زیبایی شناسی آموزاند- بصورت همزمان طبیعی میسازد و سبک معماری ملی را در سریلانکای معاصر قومیتی میسازد. کتاب مدرنیته مقدس توجه و حساسیت روش شناختی پسااستعماری لازم برای اینکه “طبیت” و “دین” از طریق بافتهای زمین تحقیق غیر اروپا-آمریکایی ،خصوصا آسیای شرق، ممکن است چگونه اندیشیده شوند را نشان میدهد.
فهرست مطالب:
مقدمه
مدرنیته مقدس: طبیعت، دین و سیاست زیبایی شناسی
بخش اول: روهانا (یالا) پارک ملی
منظر، طبیعت، ملت استقلال یافته بودن: جغرافیای تاریخی پارک ملی روهانا(یالا)
برنوشت و تجربه: سیاست و زیباییشناسی توریسم طبیعت گردی
جغرافیاهای سیاسی: ارتقادادن، مورد اعتراض قرار دادن و تصفیه کردن طبیعت
بخش دوم: معماری مدرن حارهای
فضای ساخته شده، زیستبوم، مدرنیسم: خواندن (بازخوانی) معماری “مدرن حاره ای”
معماری کردن یک – بودن: فضاهای انعطاف پذیر / مدرنیتهی مقدس
معین سازیهای بیش از حد: معماری، متن، سیاست
نتیجه گیری: طبیعت سریلانکا به عنوان فضای مساله
[i] – Nationhood
[ii]- سریلانکا جزیرهای است واقع در جنوب کشور هند. این کشور مستعمره بریتانیا بود و در سال ۱۹۴۸ استقلال یافت. دو قومیت اصلی این کشور سینهالی و تامیل هستند.
[iii] – Tariq Jazeel
[iv] – Antipode
[v] – Brun, c. and Jazeel, T. (eds) (2009). Spatialising Politics: Culture and geography in postcolonal Sri Lanka, Sage, New Delhi.
[vi] – Michael Ondaatje
[vii] – Anil’s Ghost
[viii] – “در زبان پالی به معنای تاریخچهی بزرگ، رسالهای تاریخی است که از شاهان بودایی سریلانکا حکایت میکند و به زبان پالی نوشته شدهاست. این رساله از به قدرت رسیدن شاه ویجایه در ۵۴۳ پیش از میلاد تا دورهی شاه ماهاسنا در میانه سده چهارم میلادی را پوشش میدهد.” (ویکی پدیا)
[ix] – www.questia.com
[x] – Theravada Buddhism
[xi] – Ruhuna (yala)
[xii] – Sinhalease
[xiii] – تامیل یکی از دو قومیت اصلی در سریلانکا هستند که نژادشان دراویدی است. ببرهای تامیل، نام گروهی مسلح و جداییطلب است که از سال ۱۹۸۳ علیه دولت مرکزی برای ۲۵ سال جنگیدند. آنها خواستار ایجاد یک کشور مستقل در مناطق شمالی و شرقی جزیرهی سریلانکا هستند. آنها معتقدند که دولت مرکزی از زمان استقلال نسبت به این قوم تبعیض قائل شدهاست.