همراه با وارد شدن ما در سال ۲۰۱۷ و آغاز به کار دونالد جی ترامپ شگفت زده هستیم که بدانیم چه تاثیری ریاست جمهوری اش بر بخش های اقتصاد جهانی و کسب و کار که بازار هنر یکی از آن ها است، خواهد داشت.
سال گذشته هرج و مرج سیاسی و اقتصادی که انتخابات آمریکا ایجاد کرد منجر به شک و تردید گردآورندگان برای خرید و فروش آثار هنری شد حالا دیگر به رفراندوم انگلیس که اتحادیه اروپا را ترک کرد و بقیه عوامل کلان دیگر اشاره نمی کنیم. به طور کلی این نتیجه منجر شد شب مزایده معاصر کریستی و ساتبی در نیویورک و لندن که هر سال برگزار می شد و تقاضا برای نماشگاه هنر پیشرو سیر نزولی داشته باشد. در حال حاضر آقای ترامپ که یک مالک واقعی در ثروت رییس جمهور منتخب آمریکا است و کابینه ی خود را از میلیاردرها و مولتی میلیاردرها منصوب کرده کسانی که رویکرد طرفداری از کسب و کار را دارند و به وال استریت و به یک اقتصاد گسترده تر خوش بین هستند. درست است سیاستهای دقیق هنوز باید تصمیم گرفته شود اما تعهدات اظهار شده ی ترامپ در رابطه با کاهش مالیات و آیین نامهها و همین طور مذاکرات معاملات تجاری بهتر و سرمایه گذاری زیر ساخت ها کمک کرده میانگین صنعتی (دو جونس) ۱۹,۸۳۳.۶۸ در پایان معاملات دسامبر بالا رود. ۲۸ تقریبا از ۸ نوامبر ۸.۲ درصد افزایش داشته است. این به نوبه ی خود، یک عامل خوب در جهان هنر به وجود می آورد، جایی که یک درصد آمریکایی ها بیشتر سهم خریداران جدی را به خود اختصاص می دهند. نه فقط ممکن است آن ها پول بیشتری بپردازند بلکه ترامپ آقای ویلبر راس، میلیاردر گردآورنده ی هنر را به عنوان وزیر بازرگانی و استیون مُنچین پسر رابرت منچین که یک مولتی میلیاردر و از برجسته ترین دلال های هنری نیویورک است را به عنوان دبیر خزانه داری انتخاب کرده است. از نقطه نظر بازار جهانی هنر چه چیزی را در چارچوب این سیاست می توان دوست نداشت؟ کندس ورث، مشاور هنری در نیویورک گفت: اگر گردآورنده های هنر قرار باشد مالیات کمتری بدهند این می تواند خیلی کمک کننده باشد. به هر حال گردآورنده های هنری به کاهش بالقوه در مالیات با توجه به برنامه های اصلاحی مالیاتِ ترامپ علاقمند شده اند. مرکز سیاست های هنر در واشنگتن اشاره می کند که ریس جمهور برنامه دارد مزایای مالیاتی کمک های خیریه را که می تواند شامل اهدای هنر به موزه شود را کاهش دهد. هوارد رچوسفکی با اشاره به این که مجموعه ی هنری درخشان هنر پس از جنگ آمریکا، اروپا و آسیا یک هدیه ی وعده داده شده به موزه دالاس هنر است، گفت: اگر آن ها با یک روش معنی دار تغییر کنند، می توانند تاثیر قابل توجه ایی بر علایق مردم برای هدیه ای سخاوتمندانه بگذارند. هر چند موزه به طور رسمی این هدیه را قبول کرده است آقای رچوسفکی گفت: توافقات بر اساس کدهای مالیاتی ارزش دارند اما اگر آن ها به طور چشمگیر تغییر کنند توافقات نیز می تواند اصلاح شوند. در غیر این صورت آقای رچوفسکی پیش بینی کرد اگر اجرای برنامه هنر جهانی ترامپ خنثی و بی طرف باشد تنها چیزی که می توان آن وقت مطمئن بود که این سال با عدم اطمینان روبرو خواهیم بود. این دو گانگی – امنیت مالی یک درصد در برابر عصبانیت ژئوپولیتیک کلی تر- به نظر می رسد یک کوتاهی از بازار هنر در حال حاضر است. در نتیجه هم خریداران آماتور و هم حرفه ای، آگاه از شهرت هنر همچون یک پناهگاه امن مالی، بر روی مرحله ی سرمایه گذاری ثابت در دوره های پس از جنگ و معاصر تمرکز می کنند. هلثر فلو، مشاور هنری در نیویورک با توصیف پویایی نمایشگاه بازل در ساحل میامی گفت که گردآورنده های هنری به نظر می رسد اطراف گالری های بلو چیپ جمع می شوند، آن ها تمرکز بر روی هنرمندان پابرجا دارند. خانم هلثر فلو اضافه کرد که عدم اطمینان و بی ثباتی جهانی بیشتر ذهنیت گردآورنده ها را نسبت به چشم انداز یک لایحه مالیات مشغول کرده که می تواند درآمد کسر مالیات را با یک درصد بالای آمریکایی های پردرآمد افزایش دهد. خطر مبتلا بر حدس در هنر جوان ثابت شد وقتی در اکتبر ایوب کسی، نقاش نیویورکی توانست یک تابلو انتزاعی نقره ای با بزرگی ۴ فوت با قمیت ۲۵ هزار پوند یا ۳۱ هزار دلار در روز مزایده ساتبی در لندن بفروشد. در سال ۲۰۱۱ زمانی بازار برای کسی در اوج بود تابلوی نقره ای دیگری از سال ۲۰۱۰ در شب فیلیپس به قیمت ۲۵۷ هزار دلار فروخت. هنر جوان انتزاعی دیگر یک قدرت بود، بازار هنر دوره های قابل پیش بینی بیشتری از مزایده و نمایشگاه توسعه داد که کارهای اطمینان بخش آشنایی را ارائه می دادند. جاویر لوسبرس موسس صندوق مالی جهانی آرتموندی، یک صندوق پنج سال بسته شده ی هنر در نیویورک که در سال ۲۰۱۵ تسویه کرد و بازگشت آن با تولید متوسط خالص سالانه ۱۷.۱ درصد برای سرمایه گذاران گفت: ما تمایل به خرید آثار هنرمندان زنده نداریم. تمرکز ما بر روی نام های پیکاسو، یوزف آلبرس، ایو کلین. (آقای لومبرس گفت که او یک صندوق جدید و اصلاح شده را برای سرمایه گذاران در بهار پیشنهاد می دهد)
نوشته‌های مرتبط
آرتموندی گفت: بازگشتش – ساخته شده در طی یک دوره ثابت، بعد از سقوط افزایش قیمت- بیشتر با خرید و فروش معاملات خصوصی با مزد کم به نسبت مزایده های عمومی به حد اعلا رسید. شمار رو به رشد گردآورنده های خصوصی یک روش مشابه به خودش گرفت. آقای چوفسکی گردآورنده دالاس کسی که با احتیاط در سال گذشته ۶ اثر را با قمیت های کمیسیون های تک رقمی دلال ها فروخت، گفت: خانه های حراج برخی حواشی بزرگ در میدلِول ایجاد کردند. بسیاری از این تجارت ها در حال گذر به بخش خصوصی است. این ادعا به نظر می رسد در ماه اخیر با اقدام شگفت انگیز برت گوری تایید شد، رئیس کریستی و رییس بین المللی هنر معاصر و پس از جنگ کسی که خودش را به نیروهای دلال خصوصی دمینیکو لوی متصل کرد. نمایش افتتاحی لوی گوی در نیویورک که در ۱۸ ژانویه گشایش خواهد شد و بعد از آن به هنگ کنگ سفر خواهد کرد، چشم انداز پس از جنگ با ویلم د کونینگ و نقاش چینی –فرانسوی زا وو- کی هماهنگ است. بسیاری در این بخش به نظر می رسد اثرات احتمالی حکومت جدید موافق هستند. مورگان لانگ مدیر ارشد گروه هنری در لندن گفت که او فکر می کند سیاست های آقای ترامپ متوجه هیجان آن یک درصد هست. اما درباره ی بقیه ۹۹ درصد چه می توان گفت و همچین هنر جدید که در بازار امروز هیچ بازخوردی ندارد؟ این یکی از نگرانی های چهاردهمین چاپ اسناد پنج ساله است که به یکی از رویدادهای هنر سال ۲۰۱۷ که زیاد درباره اش حرف زده شده شکل می دهد.
آدام اسزیمزیک منقد هنر لهستانی و مدیر اسناد، گام جسورانه ی در برگزاری این مراسم در یکی شهرهای نزدیک آتن و همچنین محل برگزاری سنتی شهر کاسل در آلمان برداشت. مولفه ی یونانی از این پروژه ی چند هنرمند پراکنده به طور رسمی در آوریل با برنامه ریزی که برای مرحله کاسل در ژوئن شده گشایش خواهد شد. جاه طلبی نگهداری اسناد نشان می دهد که هنر واقعیت اخیر جهان معاصر را بازتاب می دهد. در میان مواد حاضر و در دسترس در سایت اسناد یک فیلم درباره ی یک قصاب در حلب که به وسیله ی ابونددار جمعی از هنرمندان سوری ساخته شده، وجود دارد. آقای اسزیمزیک گفت: «ما علاقمند به چیزی هستیم که به فراتر از ابعاد نمایشگاه گسترش داده می شود و چون مرزی به خاطر روایت های برجسته وجود ندارد امکان ارائه اظهارات هست. این درباره ی گفتن داستان های در راه های مختلف، بهتر است ذهنمان را برای راه های مختلف زندگی باز کنیم». این رویداد بانفوذ می تواند طلیعه ای در هنر تعلیمی باشد. متناوبا، به لطف روایت های برجسته مثل آقای ترامپ، هنر می تواند برای به توسعه ی بیشتر جالب تر باشد.