رابرت ردفیلد

Robert Redfield

۱۸۹۷-۱۹۵۸

رابرت ردفیلد انسان شناس آمریکای در شیکاگو به دنیا آمد و در همین شهر درگذشت. او پس از آن که در جنگ جهانی اول به عنوان راننده آمبولانس در فرانسه خدمت کرد، به تحصیل در رشته حفوق در دانشگاه شیکاگو پرداخت و از همین دانشگاه در سال ۱۹۲۱ فارغ التحصیل شد. ردفیلد به دنبال سفری به مکزیک و همچنین تشویق رابرت پارک ، جامعه شناس و پدر همسرش، حقوق را در سال ۱۹۲۳ رها کرد و به تحصیل انسان شناسی، باز هم در دانشگاه شیکاگو، روی آورد. وی در سال ۱۹۳۰ کتابی درباره زندگی در یک روستای نزدیک مکزیک به نام تپوتزلان(Tepoztlan) نوشت که به عنوان نخستین «مطالعه جماعتی» (Community Study) در انسان شناسی آمریکا و یکی از اولین تحلیل ها درباره زندگی روستایی، مطرح شد. ردفیلد در سال ۱۹۳۰ به عنوان استاد انسان شناسی در گروه انسان شناسی دانشگاه شیکاگو که به تازگی راه اندازی شده بود مشغول به کار شد و از سال ۱۹۳۴ به ریاست بخش علوم اجتماعی رسید و در سال ۱۹۵۳ به سمت «استاد رابرت ماینارد هانچینز»(Robert Maynard Hutchins Professor) رسید. ردفیلد در سال ۱۹۴۴ به ریاست انجمن انسان شناسی آمریکا انتخاب شد و در فاصله ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۰ ریاست شورای روابط نژادی آمریکا را برعهده داشت.

مطالعات ردفیلد درباره تغییرات فرهنگی در جماعت های روستایی همواره موضوع مناقشات بوده و نفوذ او بر دانشگاهیانی چون اریک ولف(E. Wolf)(1957) و س. مینتز(S.Mintz)(1957)، م. سینگر(M.Singer)(1972)، ج.اسکات(J.Scott)(1976) آشکار بود اما سپس به رد استدلال های وی به وسیله همین افراد انجامید. ردفیلد خود ملهم از اندیشمندان مکتب محیط شناسی شهری شیکاگو و به خصوص رابرت پارک و ل. ویرث(L.Wirth)و همچنین از روشنفکران مکزیکی به ویژه م. گامینو(M.Gamino) و نقاشان «دیواری» نظیر دیه گو ریورا(Diego Rivera) بود: از گروه اول وی مفهوم گونه آرمانی (Ideal Type) را گرفت که از آن در پژوهش های میدانی اش استفاده کرد و از گروه دوم در زمینه علاقه به شکل گیری هویت ملی و تحلیل منطقی ملهم شد. او این مضامین را در کتاب «فرهنگ مردمی یوکاتان» (۱۹۴۱)(The Folk Culture of Yucatan) بسط داد. در این کتاب وی ایده یک پیوستار تحلیلی میان جماعت های کوچک روستایی قشربندی نشده و شهرهای بزرگ سازنده محیط های ناهمگن را مطرح کرد. مقایسه نظام مند داده های چهار مطالعه موردی با پیچیدگی فزاینده در نزد او در پی آن بود که مفید بودن روش شناسانه مفهوم گونه های آرمانی همزمان را در تحلیل تغییر اجتماعی نشان دهد. آخرین نوشته های ردفیلد (از جمله کتابش در سال ۱۹۵۵) درباره روابط جماعت های روستایی با تمامیت های گسترده تر بود. تمدن ها، چارچوب های زندگی و کنش متقابل تاریخی را ساخته و درون خود «سنت های بزرگ» و «سنت های کوچک» ی را که به یکدیگر وابسته اند را حمل می کنند. سنت های بزرگ گویای نظام های اندیشه عقلانی در یک گروه نخبه شهری اندیشمند هستند در حالی که سنت های کوچک اساسا ادیان مردمی، هنرها و فلکلور های روستایی را به گرد هم می آورند.

کتابنامه: در پایگاه محفوظ است

– S. Guggenheim , in , Bonte, P., Izard, M., 1992 , Dictionnaire de l’ethnologie et de l’anthropologie, Paris, PUF, pp. 616-617