کمتر از یک ماه است که مردم شهرهای مختلف کشورمان در مواجهه با ویروس کرونا قرار دارند و کادر پزشکی و درمانی کشور تمام قد با اتکا بر تخصص خود به درمان بیمارانی که با حمله این ویروس دچار عارضه شده اند، می پردازند. ابتدا با توجه به شیوع بیماری تعداد خاصی از بیمارستانها به درمان بیماران اختصاص داده شد، اما با گسترش بیماری به دلایل مختلف، تقریبا اکثر بیمارستانها و کادر پزشکی و پرستاری درگیر ماجرا شدند.
طبق اخبار و پیش بینی های مسئولان، نقطه اوج این همه گیری در فروردین ماه است، از این روست که مدام در پیامهای رسانه ای و شبکه های اجتماعی بر ضرورت «بهداشت فردی» و «در خانه ماندن» تأکید می شود.
نوشته‌های مرتبط
اما هدف از این یادداشت ارائه تصویر دیگری از شرایط موجود است تا درک بیشتری از وضعیت بوجود آمده داشته باشیم و بدانیم «باید» کرونا را در کمترین زمان شکست دهیم.
۱- اولین پیش فرض این است که کلیه بیمارستان ها و کادر پزشکی و درمانی به دلیل بستری بیماران کرونایی درگیر هستند. بنابراین:
الف- کادر پزشکی و درمانی علاوه بر بیماران کرونایی باید به بیماران قبلی و بیماران دیگر غیر کرونایی نیز ارائه خدمت دهند.
ب- کادر درمانی با این حجم بیمار و مراقبت مستمر، ممکن است خسته و فرسوده شوند.
۲- دومین فرض آن است که مواجهه انسانها با هر نوع بیماری- غیر از ویروس کرونا- امری ممکن است و فرد بیمار نیاز به پزشک و کادر درمانی دارد. بنابر این اگر x مورد با بیماری کرونا درگیرند ممکن است در شرایط فعلی y مورد با بیماری های معمول دیگری ناخواسته درگیر شوند. از جمله:
الف- جمعیت سالخوره که بیش از ۶ میلیون نفرند.
ب- جمعیت کودکان که در معرض بیماریهای خاص خود قرار می گیرند.
ج- سایر بیماریها برای بخش دیگر جمعیت مثل مواردی چون: زایمان، مسمومیت ها و بیماریهای ناخواسته دیگر که نیاز به بستری شدن دارد.
ج- حوادث مختلف از جمله رقم تصادفات بالا در کشور
د- و …
حال اگر بیمارستانها را چون ظرفی درنظر بگیریم که کادر درمانی آن در شرایط عادی بیماران مختلف را پذیرش می کنند و پس از بهبودی مرخص می کنند، این ظرف به شکل متعادل پذیرای ورودی و خروجی خود هست، اما در شرایط خاص همچون شرایط فعلی مواجهه با کرونا، به دلیل درگیری کادر درمانی با این بیماری، افرادی که در این شرایط دچار بیماری های دیگر می شوند و نیاز به درمان پیدا می کنند، از امکان سرویس گیری از کادر بیمارستانی و درمانی محروم می شوند. و نوعی انباشت بیماری در جامعه بوجود می آید.
اینجاست که باید به این درک مشترک برسیم که «باید» هر چه زودتر ریشه کرونا را با دستورات و راهنمایی های مسئولین و توصیه های کادر پزشکی، بخشکانیم. چرا که همانطور که بیان شد حتی اگر فردی با رعایت نکات بهداشتی با ویروس کرونا درگیر نشود، اما چون هیچگاه بیماری خبر نمی کند؛ ممکن است ناخواسته هر یک از گروههای سنی در شرایط یک بیماری قرار بگیرند که نیاز به کادر درمانی و بیمارستانی داشته باشند.
بنابراین به توصیه ها و راهنمایی ها برای مهار و عدم گسترش این ویروس کاملاً توجه کنیم، چرا که:
الف- همه ما انسانیم و هیچ گروه سنی مصون از بیماری نیست.
ب- مکانهای درمانی و کادر پزشکی را با رعایت و هوشیاری خود هر چه زودتر به وضعیت سفید بازگردانیم تا آنها با علم و دانش خود به تداوم خدمت رسانی و بهبود بیماران معمول بپردازند.
