در رابطه با مطالعه موردی باید گفت که تعریفی محل اجماع و فراگیر از آن در دست نیست. در واقع اشتغالات مشترک و تشابهات مطالعه موردی با دیگر اشکال بررسی طبیعی ، بدست دادن تعریفی دقیق و مشخص از تحقیق مبتنی بر مطالعه موردی را دشوار ساخته است و نیز از سوی دیگر این حقیقت که محققان این اصطلاح را به شیوه ای استاندارد شده بکار نمی-برند، بر ابعاد این مشکل افزوده است.
در رابطه با تنوع تلقی های موجود و عدم اجماع محققین بر سر تعریفی فراگیر از مطالعه موردی می-توان به برداشت های متفاوت آنان اشاره کرد؛ برای مثال سیمونز (۱۹۹۶) مطالعه موردی را یک انتخاب روش-شناختی می داند، درحالیکه استیک(۱۹۹۴)، آن را انتخاب موضوع برای مورد مطالعه می داند. (استیک به نقل از هاس،۲۰۰۴ص۵۹) این درحالیست که در حقوق، پزشکی، و مدیریت، مطالعه موردی به همراه حل مشکلات عملی بکار می رود ( گوم، هَمِرسلی و فاستر به نقل از بلوور و ووود۲۰۰۶). گاهی نیز این اصطلاح به معنای مطالعه “نظام های کران دار” بکار رفته است، اما این معنا نیز چندان صحیح نمی باشد زیرا همانگونه که اَتکینسون و دِلامونت (۱۹۹۵) بیان می دارند، مشخص نمودن مرزهای زمانی و مکانی یک مورد، امری دشوار است و نظام های اجتماعی، بندرت، دارای مرز مشخصند، و اگر هم باشند، این مرزها توسط عمل گرایان و یا محققان ساخته شده اند.
نوشته‌های مرتبط
برای خواندن این مقاله در زیر کلیک کنید:
