چای شیر: نوشیدنی گرم هندوستان
در همه جای دنیا مردم روز خود را با نوشیدن یکی دو فنجان نوشیدنی گرم آغاز می‌کنند و در میان ما ایرانیان و برخی ملت های دیگر، این نوشیدنی چای است. هندوستان بزرگترین تولید کنندۀ چای، معروفترین نوشیدنی جهان است. گیاه چای ( camellia sinensis ) گیاه بومی و طبیعی شمال شرقی هند است. مصرف چای برای اولین بار در رامایانا (bc 750-500) ثبت شده است و اگر چه، چای در طول قرن‌های زیادی برای مصارف دارویی مورد کشت و سپس نوشیدن قرار می گرفت، برای نخستین بار صنعت کشت و زراعت چای برای بهره برداری‌های تجاری در میانه‌های قرن نوزدهم تاسیس شد و رسمیت یافت. امروزه صنعت چای هندی بیشتر از یک میلیون نفر که نیمی از آنها زنان هستند، را مشغول به کار کرده است و در شمال، شمال شرقی و جنوب کشور در حدود ۸۵۰ میلیون کیلوگرم چای به طور سالانه تولید می کند. بیشتر این محصول در ایالت های آسام ( Assam )، بنگال ( Bengal ) شمالی و دارجیلینگ ( Darjeeling ) و ناگالند( Nagaland) تولید می‌شود که مهم ترین برند های چای دنیا را ویژۀ خود ساخته است.
نوشته‌های مرتبط
فرایند کاشت و برداشت چای در آغاز قرن نوزدهم و توسط بریتانیایی ها صورت گرفت. آنها به جستجوی سایتی مناسب برای رشد چای مطلوب خود برای بازارهایشان پرداختند و به زودی پرورش گیاهان کوهی چای را در شمال شرقی هند، در ایالت آسام و همچنین در بنگال شمالی دارجیلینگ آغاز و نیز باغ‌های چای فراوانی در ناحیه‌ای گسترده ایجاد کردند و امروزه، هندوستان بیش از ۲۵۰۰ ایالت گوناگون چای دارد که هر کدام خودکفا، دارای مدارس ویژه، فروشگاه‌ها و کلینیک‌های پزشکی است و در قلب این ایالت‌های رشد و پرورش چای، بنگلو *( Bunglow) های فراوانی وجود دارد که در آنها مدیریت باغ‌ها و مزارع چای به وسیلۀ متصدیان انجام می‌شود.
گونه های متفاوت چای هندی عبارتند از: چای سبز یا چای کشمیری که در کشمیر هند مورد مصرف قرار می گیرد، چای ماسالا که ترکیبی بسیار تند و تیز با هل و زنجبیل است و دیگر چای دارجیلینگ و آسامی، بهترین و مشهورترین چای هندوستان است. چای دارجیلینگ به خاطر مزه و بوی انگور مشک آن مشهور است ولی چای آسام، مزه تندتر و قوی‌تری دارد و به رنگ سیاه است و بیشتر از سایر انواع چای، کوهی به شمار می آید و در موارد بسیاری برای مصارف دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. اما مصرف روزانۀ بیشتر مردم هند از چای، به صورت ترکیبی با شیر و شکر است که در اصطلاح به آن “چای شیر ” می‌گویند که در نوع سادۀ آن، پس از داغ کردن شیر آن را با شکر به چای آماده شده اضافه می‌کنند و البته بنا بر سلیقه و ذائقه‌های مختلف، از مواد متفاوتی نظیر: زنجبیل، هل، دانه‌های فلفل، وانیل و عسل استفاده می‌کنند. این نوع مصرف چای در میان هندی‌ها بسیار پسندیده است و در همۀ مراسم خود اعم از رسمی و غیررسمی استفاده می‌کنند. مردم ساده و فقیر، تنها از نوع ساده و از دکّه‌های بسیاری که در همه جای هندوستان پراکنده است، تهیه می کنند و به کارهای سخت روزانۀ خود می پردازند. مردم عادی نیز چای شیر را در فصل گرم دو تا سه بار و در فصل سرد به تعداد بیشتر در خانه‌ها و یا محل کارشان می‌نوشند. امروزه به انواع چای شیر، چای شیر سرد یا یخی نیز افزوده شده که ترکیبی از چای و شیر سرد، شکر، عسل یا وانیل و یا ترکیبات دیگر است. جالب است که آنها به‌ندرت و در موارد محدود به درست کردن چای سیاه می‌پردازند، چرا که به طور معمول آن را تلخ و گاهی بدون مزه می‌دانند. “چای شیر” نوشیدنی گرم هندوستان، گاهی برای توریست‌ها هم لذت‌بخش بوده، طوری که امروزه این نوشیدنی و با این ترکیبات در آمریکا و اروپا هم یافت می‌شود و البته به شکل فرهنگی، این ترکیب ابتدا به آسیای شرقی و سپس به آمریکا و امروزه به اروپا راه یافته است. قابل ذکر است که اگر خوانندگان این مطلب، زمانی قصد مسافرت به هندوستان را می کنند، در نظر داشته باشند که این نوشیدنی را از مغازه‌هایی استاندارد و با طعم مطلوب فراهم کنند تا مزۀ این نوشیدنی برایشان گوارا باشد
* بنگلو( Bunglow ): یک نوع از خانه‌های یک طبقه که معمولا به وسیلۀ ایوان از اطراف احاطه شده است و بیشتر در هندوستان قرار دارد.
