پکن

ترجمه ی سعیده بوغیری – گروه بین المللی و ترجمه

بیجینگ یا پکن، پایتخت و شهر مهم چین، در ایالت هبی (Hebei) واقع در شمال این کشور و در حاشیه شمالی هوابی پینگی یوان (Huabei Pingyuan) دشت شمالی چین و شمال شرقی خلیج بوهای (Bo Hai) قرار دارد. پکن پس از شانگهای دومین شهر بزرگ چین و مرکز فرهنگی، سیاسی و تفکر آن و نیز یک کلان شهر صنعتی و بازرگانی است. این شهر که بیش از ۲۰۰۰ سال قبل بنا شد، بیش از ۷۰۰ سال است که پایتخت چین است. اقلیم این شهر فصلی است و تابستان های داغ و زمستان های سرد دارد. دمای آن گاه به بیش از ۳۸ درجه و گاه به کمتر از ۱۵- درجه می رسد.

در پکن بیش از هرشهر دیگری از چین، کالج و دانشگاه وجود دارد. برترین موسسات آن دانشگاه پکن؛ دانشگاه تسینگ هوا (Tsinghua)، پرپرستیژترین دانشگاه علمی و فنی چین هستند. هردوی این دانشگاه ها در حومه شمال غربی این شهر قرار دارند، ناحیه ای که مرکز آموزش عالی و پژوهش است. همچنین در همین ناحیه دانشگاه مردم (Peoples University) و نیز فرهنگستان علوم چین قرار دارند.

پکن همچنین دارای موزه های پرشمار و مرکز فعالیت های فرهنگی زیادی است. سالن های پرشمار تئاتر از جمله تئاتر مردم (Peoples Theater)، تئاتر پایتخت (Capital Theater)، و تئاتر ملیت ها (Nationalities Theater) را می توان در این میان نام برد. کنسرت پکن یکی از مکان های اجرای موسیقی این شهر است. نیز چند موزه هنری و یک موزه تاریخ طبیعی در این شهر وجود دارد.

برخلاف ساخت و سازهای اخیر، پکن همچنان شهر بناهای تاریخی شکوهمند، کاخ ها، معابد و دیگر یادگارهای افتخارات گذشته چین امپریال است. موزه قصر (Palace Museum) که درون شهر ممنوعه (Forbidden City) قرار دارد، اقامتگاه پیشین و رسمی خانواده سلطنتی و دربار بوده است. این مجموعه که بیش از ۵۰۰ سال پیش ساخته شده، شامل چند عمارت و قصر بزرگ می شود که برای مناسبت های رسمی و مراسم های دولتی، ضیافت ها و اهداف اقامتی مورد استفاده قرار می گرفت. در سمت غربی این مجموعه، یک پارک بزرگ به نام زونگ نان های (Zhongnan Hai) و چند دریاچه قرار دارد که در حال حاضر محصور بوده و به عنوان اقامتگاه بلندپایگان چین مورد استفاده قرار می گیرد.

در بخش جنوبی شهر ممنوعه میدان تیانانمن (Tiananmen) قرار دارد. این قسمت محل جشن ها و گردهم آیی های بزرگ مانند جشن های روز ملی چین – اول اکتبر- است. در قسمت شرقی میدان، موزه تاریخ و انقلاب چین و در مرکز آن بنای قهرمانان مردمی (Heroes of the People) و مزار مائو زدون (Mao Zedong) قرار دارد که بنیانگذار کمونیست چین در سال ۱۹۴۹ بود. در سال ۱۹۸۹ میدان فوق، محل تظاهرات های جمعی دانشجویی بود که به شدت توسط ارتش سرکوب شد.
درحومه شمال غربی شهر، گور بیشتر امپراطوران سلسله مین (Ming) قرار دارد که بین سال های ۱۳۶۸ تا ۱۶۴۴ میلادی بر چین فرمانروایی کردند. نزدیکی این گورها خیابان بلند حیوانات (Animals) واقع شده که با تندیس مرمر شیر، فیل، شتر و اسب آراسته شده است. شمال غربی گور مین ها، داخل سرحدات شهرداری، بخشی از دیوار بزرگ چین قرار دارد.
شاید مشهورترین و زیباترین معبد موجود در پکن، مجموعه معابد هیون (Heaven) باشد که در پارک تیان تان در حومه جنوبی شهر واقع است. این مجموعه شامل دو بنای مدور شکوهمند با بام های پوشیده از کاشی های آبی می شود. این ها معابدی بودند که امپراطوران چین در آن ها عبادت می کردند. پس از انقلاب کمونیستی سال ۱۹۴۹ معبد هیون به یک پارک عمومی تبدیل شد. دیگر معابد قابل توجه پکن معابد کنفوسیوس و لاما و نیز معبد وایت داگوبا (White Dagoba) ست که به یاد دیدار دالایی لامای پنجم، رهبر روحانی بوداییان تبت در سال ۱۶۵۱ساخته شده است.
رخدادهای مهم ورزشی نیز در استادیوم پکن، استادیوم کارگران (Workers Stadium) و اسپورتز گراوند (Sports Ground) برگزار می شود. دیگر پارک های پکن، کاخ تابستانی در حومه شمال غربی و معابد و پارک های محصور موسوم به تپه های معطر (Fragrant Hills) هستند که به عنوان نواحی عزلت نشینی دینی و شکارگاه بنا شده اند. در پکن یک باغ وحش بزرگ، یک آسمان نما و یک رصدخانه سابق امپراطوری نیز وجود دارد که مورد اخیر به خاطر شیوه های قدیمی کیهان شناختی و نجومی خود مشهور است.

منبع: دایره المعارف اینکارتا ۲۰۰۹.
سعیده بوغیری