پایان «نسل خاموش» در نیجریه (لوموند دیپلماتیک)

آلن ویکی برگردان باقر جهانبانی

درکشوری مانند نیجریه که بیش از ۶۵ میلیون کاربراینترنتی دارد، عجیب نیست که روز شنبه ۷ فوریه۲۰۱۵ ، زمانیکه آژانس رویتر در داکار( سنگال) خبر زیر را منتشر کرد، شبکه های اجتماعی به هیجان در آیند: بر گزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی که قرار بود در ۲۲ فوریه انجام شود به ۲۸ مارس موکول شد… این انتخابات دوئلی است بین رئیس جمهور فعلی، آقای گودلوک جاناتان و جنرال باز نشسته ودیکتاتور سابق محمدو بوهاری. کمیسیون مستقل انتخابات ملی معتقد است که ارتش در حال مبارزه با بوکو حرام در شمال کشور است ونمی تواند امنیت انتخابات را تضمین نماید(۱). فعال سیاسی وخواننده آدوک ایوبامیدل الادکومو می گوید« از زمان انتشار این خبر، پیامهای خشونت باری منتشر می شود که مرا به وحشت انداخته است».

در انتخابات قبلی سال ۲۰۱۱، آدوک دختر یک دندان پزشک و یک وکیل، دانشجوی سابق تاریخ و مطالعات استراتژیک در دانشگاه ایالتی لاگوس(مرکز اقتصادی)، با سیاست کاری نداشت. در واقع دختر جوان چنین توضیح می دهد:« مانند اکثر جوانان نسل خودم، متولد سالهای ۱۹۹۰ اواخر دیکتاتوری، بی خیال وساکت و بخصوص به دنبال استفاده از پویائی باز یافته کشورم بودم.»

اما سال ۲۰۱۲ نقطه عطفی بود، نیجریه با بزرگترین موج تظاهرات پس از استقلال در سال ۱۹۶۰ روبرو شد. این موج به دنبال دو برابر شدن ناگهانی قیمت بنزین، پس از تصمیم دولت به حذف یارانه های مربوطه بوجود آمد. اوایل ژانویه ۲۰۱۲ خواننده آدوک آلبوم « صدا را بشنو» را منتشر نمود(۲)، آهنگی که به « آنهائی که حق بیان ندارند، نا مرعی ها، کسانی که در فقر مطلق زندگی می کنند» هدیه شده بود. این آهنگ که ویدئوی آن در طول تظاهرات شنیده می شد به سرود جوانان تظاهر کننده تبدیل شد. بمدت یک هفته آنها با همراهی صد ها هزار نفر از مردم خشمناک، کارمندان، کارگران، کسانی که شغلشان را از دست داده بودند، کارکنان بخش خصوصی، تشکیلات مذهبی مسلمان و پانته کوتیست، هنرمندان نولیوود(۳) وبلند گوهای شهری که موسیقی پخش می کردند به تظاهرات ادامه دادند. در سال ۲۰۱۴، کاهش ارزش نیرا(پول نیجریه)، افزایش شدید هزینه واردات کالاهای اساسی را به همراه داشت. از ۱۷۰ میلیون جمعیت نیجریه ۶۴ میلیون آنرا افرادی بین ۱۵ تا ۳۵ سال تشکیل می دهند که دو سوم آنها شاغل نیستند(۴).

آدوک وقتش را بین فروش تی شورت در کارگاهش «چوب وتار وصدا»، وتنظیم آهنگهایش می گذراند. آخرین کنسرت او، در تاریخ ۲۵ فوریه ۲۰۱۵، در پارک آزادی لاگوس به نفع جنبش« بس کنید، کافیست» بر گزار شد. این جنبش به رهبری آقای یمی آدامولکوم در سال ۲۰۱۰ تاسیس شد و مبارزات جوانان در راه بهبود شرایط زندگی و مقابله با فساد را در بر می گیرد.

این اعتلاف برای دسترسی به اکثریت شهروندان، از طریق سایت اینتر نتی* مردم را به رفتن پای صندقهای رای و شرکت در شبکه های اجتماعی دعوت می کند. در سال ۲۰۱۴ یازده میلیون از مردم نیجریه در فیس بوک ثبت نام کرده و شش میلیون در تیوتر فعال بودند. جنبش « بس کنید، کافیست» از بسیاری از حمایت های خارجی برخوردار است از جمله« بنیاد جامعه باز» متعلق به میلیاردر آمریکائی جورج سوروس.

در سال ۲۰۱۲ زمانیکه رئیس جمهور جاناتان در نهایت با کاهش قیمت بنزین موافقت کرد، دو اتحادیه اصلی کارگری، کنگره کار نیجریه و کنگره اتحادیه تجارت تصمیم به تعلیق تظاهرات گرفتند. دانش آموزان ودانشجویان ابتدا تصمیم به ادامه تظاهرات داشتند ولی پس از مدتی این تصمیم را کنار گذاشتند. سرکوب پلیسی موجب مرگ حدود ۱۵ نفر شد از جمله مصطفی معیدین ۲۳ ساله که نماد جوانانی شد که مورد آزار پلیسی قرار گرفته بودند. به نظر می آید که در آینده به هر حال « نسل سکوت» هرگز سکوت نخواهد کرد.

www.eie.ng (*)

۱- « کامروندر خطر بوکو حرام» نوشته رودریگ ناسا گسام، لوموند دیپلوماتیک ژانویه .۲۰۱۵

۲– این ویدئو در اینترنت قابل مشاهده است.

۳ – نامی است که با اشاره به هولیوود به صنعت فیلم سازی در نیجریه داده می شود.

۴ – « بیکاری جوانان در نیجریه، شرایط وتجزیه وتحلیل» نوشته تونجی اکاند، بروکینگ، ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۴.

۵ –

Christopher Akor, « From subalterns to independent actors ? Youth, social media and the fuel subsidy protests of January 2012 in Nigeria » http://codesria.org/IMG/pdf/chris_akor_nigeria.pdf

نویسنده Alain Vicky روزنامه نگار است.

پرونده ی لوموند دیپلماتیک
http://anthropology.ir/node/15007