سالهاست که کلانشهر تهران در یک آلودگی زیست محیطی به نام «آلودگی هوا» فرو رفته است. آلودگی ای که معلول عدم مدیریت شهری واحد در کلان کشور بوده است. از پلاک شدن هر روزه اتومبیل ها در تهران (بنگرید به شماره های جدید پلاک با شماره ۱۰)، تا میزان بنزن موجود در سوخت اتومبیل ها(در چند سال گذشته)، تا فروش معاینه های خودرو(در حومه شهر)، تا ادامه ساخت خودروهای وطنی با سوخت بالا و تا ….
اینها و عوامل دیگر همه دست به دست هم دادند تا «آلودگی هوا» رفته رفته به عنوان یک معضل در کلانشهر تهران خود نمایی کند و نیمه دوم سال را مردم این کلانشهر دریک «بحران» زیست محیطی سر کنند و مسئولین و دست اندرکاران نیز با سردرگمی، چشم به آسمان برای وزیدن باد و ریزش باران باشند. اینجاست که ضرب المثل «خود کرده را تدبیر نیست» مصداق می یابد.
نوشته‌های مرتبط
وقوع حادثه آتش سوزی ساختمان پلاسکو و فرو ریختن این اولین نماد بلند مرتبه سازی در قطب تجدد سالهای دور تهران(خیابان اسلامبول) پیام واضحی به دست اندرکاران و مسئولین شهری می دهد که: «بحران» هر آن در کمین این کلانشهر ۱۲ میلیون نفره است.
مطالعه چند یادداشت تحلیلی و پیامهای هشداری که پس از وقوع این حادثه از سوی افراد دلسوز در شبکه های اجتماعی پخش شد، نشان می دهد که بحران اصلی برای کلانشهر تهران وقوع یک زلزله است که زیر ساختهای شهری برای مقابله با آن باید دغدغه اصلی مسئولان و دست اندرکاران مدیریت شهری کلانشهر پایتخت باشد.
بافتهای فرسوده، معابر بافتهای قدیمی(مانند بازار)، استحکامات ساختمانهای جدید، باز سازی پلهای فرسوده و… در کنار آموزش و فرهنگ رویارویی با بحران همگی از اموری هستند که بی توجهی به آن تلی از مشکلات را بوجود می آورد که در زمان بحران مانند کلافی سر در گم، دامن مدیریت شهری را خواهد گرفت.
از این روست که مدیریت کلان شهری بایداز اینگونه بحرانهای شهری که هزینه های مختلفی از جمله هزینه بالای انسانی داشته، درس و تجربه بگیرد و با دانش و آگاهی روز در کنار فرهنگ سازی برای شهروندان در مقابله با وقوع هر گونه «بحران» از جمله زلزله گوش به زنگ و آماده باشد.
