پس از فاجعه پارک لند، نسل جوان برای ایجاد تغییرات معنا دار در قوانین تملک و حمل اسلحه، به پا خاست. فلج سیاسی پیشروان در برخورد به موضوع اسلحه آشکار است… پس از هر قتل عام در مدارس،روند معمولی تکرار می شود: نامه به سردبیر، کمک مالی به گروه های کنشگر در زمینه کنترل فروش/تملک اسلحه،قول سیاستمدارن به جنگ با این موج خشونت،… اما به غیر از فعالیت معدود کنشگران متعهد، حرکت چندان دیگری مشهود نیست. راهپیمایی میلیونی مادران، آخرین بسیج همگانی در سال ۲۰۰۰ بود. اکثریت آمریکائیان موافق قوانین کنترل خرید و فروش اسلحه هستد، اما شور و شوق، از آن منابع مالی و کنگره و در اردوی انجمن ملی سلاح ( ان آر ای) است.
دانش آموزان دبیرستان مرجوری استونمن دوگلاس در پارک لند فلوریدا زیر بار این روند همیشگی نرفتند. کسانی که از حمله وحشیانه نیکولاس کروز که جان ۱۷ نفر را گرفت و بیش از ده ها نفر را مجروح کرد، جان سالم به در بردند، تصمصم به کوتاه آمدن ندارند.در رویارویی با سیاستمدارانی که به قول خود وفا نکرده اند، چنان فریاد می کنند که تا به حال شاهدش نبوده ایم… از تلویزیون تا توئیتر عرصه انفجار خشم آنان است. یکی از دانشجویان به ترامپ توئیت کرد: « تو رئیس جمهور ایالات متحده هستی، جرأت بهانه جویی کردی و این را به گردن روسیه می اندازی؟ فکر می کنم از تو بیش از این هم توقعی نمی توانم داشته باشم.» اما گونزالس با سخنرانی آتشین خود روز بعد از قتل عام، تاریخ ساز شد:
« سیاستمدارانی که در خانه های طلاکاری شده خود می نشینند و بر صندلی های سنا تکیه می زنند ، و خود را به انجمن ملی سلاح فروخته اند، می گویند کاری برای ممانعت از این حمله نمی شد کرد. ما می گوئیم: مزخرف!
می گویند: ضوابط سخت گیرانه تر برای خرید اسلحه مانع خشونت نیست، می گوئیم . ما می گوئیم: مزخرف!
می گویند: یک فرد خوب مسلح، فرد بد مسلحی را خنثی می کند. ما می گوئیم: مزخرف!
می گویند هیچ قانونی نمی توانست هزار ها عمل پوچی را که رخ داده متوقف کند، ما می گوئیم: مزخرف!»
اما گونزالس طی مصاحبه ها اعلام داشته است که تنها مشغله ذهنی اش موضوع کنترل خرید و فروش اسلحه شده است. پیشنهاد وی افزایش سن خرید اسلحه به ۲۵ همراه با بررسی های وسیع در سوء سابقه خریداران است.
در برخورد به این فاجعه، دانش آموزان سراسر ایالت متحده در همبستگی با دانشجویان پارک لند به پا خواستند و خانواده ها نیر به آنان پیوستند.
در حالی که دانش آموزان با صداقت درگیر مبارزه با موضوع تعیین کننده مرگ و زندگی شان هستند، سیاستمداران، حتی «پیشرو» ها، به منظور از دست ندادن رأی مردان سفید پوست شهری به بیرینگ کردن قانون لازم برای کنترل اسلحه پرداخته اند . حتی سندرز از تملک « مسؤل» اسلحه، قوانین کنترل اسلحه در حد خواست عام، و … صحبت می کنند. برای الحاقیه دوم قانون اساسی، که اکنون به کیش راست افراطی بدل شده است، دیگر مفهومی به غیر از حق تملک اسلحه نمانده است. حتی کنشگران سابق کنترل اسلحه همچون پل استون، در ۱۹۹۷ قانون رقیقی برای کنترل فروش اسلحه به کسانی که سابقه خشونت خانوادگی دارند را بر قانونی معنا دار که بر همه خریداران شامل می شد، ترجیح داد. در اینمیان البته برای طرفداران تملک اسلحه، مرگ ۳۵ هزار فرد و مجروح شدن ۸۱ هزار نفر سالیانه، موضوعی شایسته تعمق نیست. اینان، راه حل این کشتار عام در مدارس را که حالا دیگربه بیماری واگیر داری تبدیل شده است ، درا تمکلک بیشتر اسلحه می دانند: معلمین را هم مسلح کنید! و کسی صحبتی از گارد های مسلح مدارس که نتوانسته اند از این کشتار ها ممانعت کنند، نمی کند! وزیر آموزش هم بتسی دوواس مسلح کردن آموزگاران را راهی ممکن دانسته است. بقیه هم که با حمل أزاسلحه موافق ولی مخالف سقط جنین اند، با توسل به این حرف پوچ که دیگر در مورد اسلحه، کار از کنترل گذشته و باید به همه تیر اندازی فراداد، آب به آسیاب انجمن ملی اسلحه می ریز ند.
اما ….
هوت، دانش آموز ۱۹ ساله روز کشتار در دبیرستان پارک لند چنین توئیت کرد: « همه چیزی از دست دادیم: دوستانمان، عزیزانمان، امنیت مان و معصومیت مان را.» دانش آموزان دبیرستانی، چنان کردند که از والدینشان بر نیامد.
نتیجه آن که مجلس ایالتی فلوریدا که تحت سلطه جمهوری خواهان است، محدودیت های جدیدی برای تملک اسلحه قایل شد : افزایش سن خرید اسلحه را از ۱۹ سال به ۲۱، مدت سه روزه انتظار برای خرید اسلحه، ممنوعیت خرید وسیله ای که اسلحه نیمه اتوماتیک را به تمام اتوماتیک تبدیل می کند، آسان نمودن پس گرفتن اسلحه از کسانی که خطر آسیب به خود و یا دیگران را دارند، مسلح نمودن برخی کارکنان مدارس ( به غیر از آموزگاران) و تخصیص صد ها میلیون دلار برای معالجات روانی و امنیت مدارس ؛ ولی البته به خواست دبیرستانی ها در مورد ممنوعیت فروش اسلحه وقعی نمی گذارد.
فرماندار فلوریدا که ابتدا در امضای این قانون، به علت مخالفت با مسلح نمودن آموزگاران و مدت انتظار سه روزه، تزلزل نشان داده بود بالاخره آن را امضا کرد و گفت: «این تازه شروع مباحثه در باره یافتن راه های امن نمودن مدارس است.» ناگفته نماند که فلوریدا ، ایالتی جمهوری خواه و آزمایشگاهی برای انجمن ملی اسلحه در آزمون حقوق تملک و حمل اسلحه بوده است. هر سال انواع جدیدی از اسلحه های گران تر را با تراشیدن توجیهات الزام تملک آن برای شهروندان، فلوریدا را میدان تاخت و تاز انجمن ملی اسلحه می کند. مریون همر، که رئیس سابق انجمن ملی اسلحه بود و اکنون سخنگو و لابی گر آن است ، از قدرت بسیاری بر سیاستمداران فلوریدا برخوردار است چنان که می گویند که تلفنی متون قوانین را به سیاستمداران دیکته می کند. نیز ناگفته نماند که فرماندار ( اسکات) کهبه زودی در کارزاری انتخاباتیسنا با رقیب دمکرات خود روبرو خواهد شد با امضای این قانون احتمال بردش را افزایش داد.
پاسخ انجمن ملی اسلحه را به این قانون، خانم همر، سخنگوی آن اعلام داشت: این تصمیم، غیر قانونی و به معنی میدان خالی کردن در مقابل یورش بیرونی است. وی از همه «وطن پرستان شجاع» خواست که در مخالفت با این قانون، با وی همراه شوند. به علاوه، مدتی کوتاه پس از امضای این قانون، انجمن ملی اسلحه علیه آن به دادگاه شکایت برد و نیز عدم حمایت از اسکات را که تا آن زمان ( حتی تا ۲۰۱۷)، از قهرمانان دفاع از ازادی فردی معرفی می کرد، اعلام نمود.
قانون اخیر اولین گام لازم در مبارزه با خشونت های ناشی از تملک اسلحه است.
آفرین بر دانش آموزان دبیرستانی فلوریدا و سراسر ایالات متحده… کاری کردند که از عهده والدینشان بر نیامد.
***************************************
انتشار هر بخشی از این نوشته بدون تماس با نگارنده/مترجم ممنوع و موجب پیگرد قانونی است. بخش هایی از متن بدون خدشه به محتوی آن حذف شده اند. متن کامل به صورت کتاب منتشر خواهد شد.
