کرونا به سبب وسعت و گستردگی درگیری می‌تواند تا سالیان پیش رو سوژه‌های نابی برای اهالی فرهنگ و هنر اعم از ادبیات، شعر، سینما و نمایش، عکاسی، موسیقی و غیره تولید کند. به نظر می‌رسد گستره این سوژه‌ها میل به بی‌نهایت دارد، از یک سو تقریبا بیشتر فرهنگ‌ها و کشورهای کره زمین را گرفتار کرده و از سوی دیگر مرزبندی‌های تصنعی بشری را به هم ریخته و فرهنگ‌های مختلف هر یک با ویژگی‌های خاص خود با این پدیده روبرو شدند. این یادداشت و چندین یادداشت بعدی که در روزهای پیش رو منتشر می‌شوند به همت آزاده مالکی دبیر عکاسی در هنرستانی در یکی از شهرهای استان تهران و توسط دانش‌آموزان با محوریت قرنطینه خانگی ناشی از شیوع وسیع کرونا ویروس عکسبرداری شده است. هر مجموعه یک یادداشت هم دارد که توسط خود عکاس نگاشته شده است. بقیه این مجموعه را با برچسب «مجموعه قرنطینه» می‌توانید در سایت پس از انتشار پیدا کنید.
شماره سوم این مجموعه را با هم ببینیم:
نوشته‌های مرتبط
در خیابان‌های شلوغ قدم می‌زدم. متعجب از آن همه شلوغی. مردمانی را دیدم که بعضی ها ماسک و دستکش داشتند و بعضی‌ها هم که انگاری این ویروس برایشان عادی شده باشد، بی خیال در خیابان ها قدم می‌گذاشتند. همین باعث شد که این عکس ها به وجود بیاید. مردمانی که باهم فرق دارند باعث تضاد در عکس های من و سیاه‌وسفید یا رنگی شدن آنها شد. خب مسلما بین کسانی که اهمیت زیادی به سلامتی خود و اطرافیانشان می‌دهند و کسانی که حتی سلامتی خودشان هم برایشان اهمیتی ندارد، فرق زیادی است. با این حال با وجود تفاوت زیادی که میان آدمها وجود داشت، هنوز همان مهربانی و همدلی در برخوردشان دیده می‌شد:
