زبان و سیاست: مروری بر جهان بینی و زبان در رقابت های انتخاباتی احزاب آلمان
فاطمه صیرفی
زبان به عنوان مهمترین ابزار منعکس کننده ارتباط انسان با جهان بیرون از خود است. انسان ها، جهان پیرامون خود را از طریق حواس خود تجربه می کنند و تصویری از آن در ذهن خود ترسیم کرده که به این تصویر “جهان بینی” می گویند. جهان بینی یکی از دغدغه های فلسفی به شمار می رود که نخستین بار در قرن هجدهم، ایمانوئل کانت از آن به عنوان تئوری شناخت نام برده و در قرنهای نوزدهم و بیستم با توسط به گسترش علم و دانش پا به عرصه علوم طبیعی و اجتماعی می نهد. اما ورود این تئوری به دنیای مطالعات زبان شناسی توسط بنیانگذار زبان شناسی تطبیقی و فیلسوف قرن نوزدهم، ویلهلم فون هومبلت انجام گرفت. وی در یافته های خود زبان را فراتر از کلمات و عبارات دانسته و از آن به عنوان ابزاری برای پی بردن به نحوه درک و نوع نگرش انسان از جهان در زبانهای مختلف یاد می کند. وی در مطالعات تطبیقی درباره زبان ها از یک نوع جهان بینی جمعی سخن به میان آورده که بر نوع نگاه و درک افراد یک جامعه از جهانی که در آن زندگی می کنند، دلالت داشت و متأثر از مولفه هایی مانند تاریخ، فرهنگ، ساختار اجتماعی و سیاسی بود. ابطه میان زبان و جهان بینی، رابطه تنگاتنگیست. به طوریکه حتی می توان با بررسی واژگان یک زبان به نوع نگرش، طرز تفکر و دیدگاه افراد یک جامعه در مورد مسائل گوناگون پی برد.
ادامه متن را در فایل پیوست مطالعه نمایید:language-and-politics