روز ملی سینما ، فرصتی برای اندیشیدن به سینما است. سینما همان تصویرموبایل از زندگی جاری در کوچه وخیابان و خانه است.
مارک فرو استاد تاریخ ، می گوید سینما عامل است. سینما ، نقش عاملیت خود را چگونه اجرا کرد ؟ سینمای قرن چهاردهم هجری چه نقشی در شکل بخشی به جماعت های انسانی بر عهده گرفت. چرا فیلمبردار ها اولین گروهی بودند که همراه اشغالگران در شهریور ۲۰ وارد ایران شدند و انجمن های روابط فرهنگی در خیابان های شهر ما ،سالن سینما خریدند ، فیلم بنمایش در آوردند و آن را تحلیل کردند؟ سینما در ایران سابقه ای طولانی دارد. تا چه میزان از آنچه هستیم محصول سینما ست ؟ سینما در راهبردن ما چه نقشی بر عهده گرفت؟
نوشته‌های مرتبط
روز ملی سینما تنها روز سینما گران و بر پاشدن خانه سینما و راه افتادن دوباره تشکل حرفه ای نیست . همچنان که روز معلم ، فقط به معلمان تعلق نداشته است. سینما با کل حیات یک ملت سرو کار دارد.چه آن را در سینمای مستند ثبت کند و یا در سینمای داستانی بنمایش در آورد. سینما داستان می گوید و یا بر واقعیت مبتنی است. سینما با تصاویر شعر می سراید ، به هیجان می آورد ، بر پژوهش استوار است ، راستگو و دروغ پرداز است. رؤیا می پرورد . سینما هنر است . ساختارمند وشکل پذیر است. به قول آندره بازن در نخستین سطور “سینما چیست” ؟” دفاع دربرابر گذر زمان است . زیرا مرگ، پیروزی زمان است”. همه دنیای دیجیتال ریشه در نمایش و حرکت و روایت دارد. اما روایتی متفاوت فراهم می آورد که دیگر تنها بر ثبت به مدد عدسی دوربین مبتنی نیست. سینما می تواند با واقعیتی که دربرابر دوربین قرار دارد، رابطه ای شاخصی داشته باشد . یعنی جزء به جزء با منبع خود مطابق باشد و سینمای مستند را بسازد. ولی این رابطه در سینمای دیجیتال همواره هم شاخصی نیست . به قول لف منوویچ در مقاله سینمای دیجیتال چیست؟ ” سینما دیگر به سادگی از انیمیشن قابل تشخیص نیست ، دیگر یک رسانه تکنولوژیکِ شاخصی نیست ، بلکه بیشتر ، زیر شاخه نقاشی است “. از این رو به حرکت در آوردن کوروش کبیر و سربازانش در شهر های باستانی ( به مدد متخصصانش) قابل مقایسه با کوششی نیست که گریفیث در ساختن دکور های شهر بابل بکاربرد. سینمای مستند در دوران دیجیتال چگونه تصویری از واقعیت فراهم می آورد؟ این روایتی است که به شیوه ای تازه بیان می شود .” وبه تماشاگر امکان می دهد تا در روایت مشارکت کند “. سینما سرگرمی فراهم می آورد. اما در اولین ” روز جهانی سینما” در ویسکانسین فیلم هایی سیاسی اجتماعی از همه جا – حتی از ایران و آلمان – بنمایش در آمد. سینما ، یاور مطالعات اجتماعی و انسان شناسی کاربردی است. سینما ، نمایشگر دنیای غرایب است. چگونه می توان صداقت فیلم مستند را باور کرد؟ آیا ضابطه هایی بوجود خواهد آمد ؟ آیا سینمای دستکاری پذیر، نام دیگری خواهد گرفت؟
روز ملی سینما ، روز توجه به گنجینه ها است ؟ فیلم های مستند کجا نگهداری می شوند ؟ تعداد آنها چیست؟ دارای چه کیفیتی هستند ؟ مستند های جنگ در کجا آرشیو شده است ؟ راش های مربوط به انقلاب کجاست ؟ مستند های دیجیتالی کجا هستند ؟ بیش از شصت هزارقطعه فیلم مستند ایران ( با محاسبه حد اقل سه هزار فیلم در سال) متعلق به بیست سال اخیر و هزاران قطعه خبری در کجا نگهداری می شود؟ چه نهادی متولی نگهداری فیلم های دانشجویی و مجموعه عظیم مستند هایی است که حتی با دوربین حرفه ای گرفته شده است؟ سینمایی که تاریخ تصویری ی معاصر را می سازد. نیاز ما به تاریخ بصری سرزمین خود و شهر ها وزندگی های خودمان چیست؟ چگونه باید به آنها دسترسی پیدا کرد؟ تکلیف فیلم های محبوس شده و نگاتیو های راکد و شناسایی نشده در آرشیو ها ی دولتی چیست؟
روزملی سینما ،روز مطالبه ملی برای فراهم آمدن امکان آزادانه ی تصویرکردن لحظات حیات و دوران خویش است.
روز ملی سینما همه آن چیز هایی است که همه می گویند و فرصت تأمل در هویت و مفاهیم هویت نیزهست.