دکتر بدرالزمان قریب روز سه شنبه ۷ مرداد در سن ۹۱ سالگی درگذشت.
او زبان‌شناس، تنها عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، چهره ماندگار و مشاور رئیس این فرهنگستان بود و بیش از نیم قرن تلاش‌های حرفه‌ای خود را وقف شناساندن و آموزش یکی از مهم‌ترین زبان‌های ایران باستان کرد و متخصص زبان سغدی بود.
نوشته‌های مرتبط
او از نوادگان شمس‌العلمای قریب گرکانی و اهل روستای گرکان شهرستان آشتیان در استان مرکزی بود و سال ۱۳۰۸ در تهران به دنیا آمد. این دانش‌آموخته ادبیات در دانشگاه تهران در دانشگاه تهران شاگرد کسانی چون محمد معین، ابراهیم پورداوود، پرویز ناتل خانلری، بدیع‌الزمان فروزانفر، محمدتقی مدرس رضوی، جلال‌الدین همایی و ذبیح‌الله صفا بود. تحصیلات خود را در آمریکا ادامه داد و استاد دانشگاه‌های آمریکا، تهران و شیراز شد.
همچنین کتابی از شمس‌العلمای قریب گرکانی با عنوان «قطوف الربیع» شامل اصول فقه به شعر عربی را منتشر کرد.
بدرالزمان قریب در سال ۱۳۷۷ به عنوان عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و در سال ۱۳۷۸ به سمت سرپرست گروه گویش‌شناسی در این فرهنگستان انتخاب شد. او در سال ۱۳۸۳ نیز مدیریت گروه زبان‌های ایرانی فرهنگستان را به‌عهده گرفت. همچنین بیش از دو دهه عضو شورای علمی مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی بود.
برخی از آثار دکتر بدرالزمان قریب عبارت‌اند از:
تحلیل ساختاری فعل در زبان سُغدی؛
زبان‌های خاموش، یوهان فریدریش (ترجمه، با همکاری یداللّٰه ثمره)؛
وسنتره جاتکه، داستان تولد بودا به روایت سُغدی؛
فرهنگ سُغدی (سُغدی ـ فارسی ـ انگلیسی)؛
تاریخچۀ گویش‌شناسی در ایران؛
مطالعات سُغدی؛
پژوهش‌های ایرانی باستان و میانه.
علت درگذشت وی احتمالا ابتلا به کرونا گزارش شده است.
انسان‌شناسی و فرهنگ درگذشت این بانوی فرهیخته را به اهالی فرهنگ و علم تسلیت می‌گوید.