ترجمه شیرین روشار
مورخ انگلیسی، اریک هابسبام (Eric Hobsbawm)، با تأثر ابراز می داشت : «تخریب گذشته، یا بهتر است بگوئیم تخریب مکانیسم های اجتماعی که معاصرین را به نسل های گذشته پیوند می دهد، یکی از مشخص ترین ویژگی ها و مرموزترین پدیده های اواخر قرن کوتاه بیستم است ». ما از این پس «در نوعی زمان حال دائمی» به سر می بریم.
نوشته‌های مرتبط
اریک هابسبام در روز اول اکتبر ٢٠١٢ در گذشت. او آثاری قابل توجه و چندگانه از خود به جای گذاشته است : راهزنان و شورشیان اجتماعی در اروپای مدرن را مورد مطالعه قرار داد؛ در مورد موسیقی جاز نوشت؛ آثار اصلی اش را به قرن نوزدهم اختصاص داد، از «عصر سرمایه : ١٨٧۵-١٨۴٨(انتشارات فایار، ١٩٧٨)» تا «عصر امپراتوری ها : ١٩١۴-١٨٧۵» (انتشارات فایار، ١٩٨٩). او که مدتی طولانی عضو حزب کمونیست بود، هرگز اعتقادات مارکسیستی خود را انکار نکرد.
او که از همکاران قدیمی لوموند دیپلماتیک به شمار می آمد، اولین مقاله خود را در اکتبر ١٩۶۶ در این روزنامه منتشر کرد. در اواخر سالهای ١٩٩٠، این همکاری چرخش جدیدی به خود گرفت. کتاب وی تحت عنوان «عصر افراط ها. قرن کوتاه بیستم، ١٩٩١-١٩١۴»، که در سال ١٩٩۴ به زبان انگلیسی منتشر شد و به دهها زبان ترجمه گردید، ناشر فرانسوی نیافت. پی یر نورا (از انتشارات گالیمار) این مسئله را آن زمان چنین توجیه می کرد که «می بایست شرایط فکری و ایدئولوژیک را درنظر می گرفتیم » – یعنی همان گرایش ضد کمونیستی که در اثر مورخ فرانسوی، فرانسوآ فوره، تحت عنوان «گذشته یک توهم» نماد می یافت. در برابر این سانسور ناگفته، روزنامه لوموند دیپلماتیک و ناشر بلژیکی ، کمپلکس، تصمیم گرفتند خود اثر هابسبام را به چاپ برسانند. کتاب مورد استقبالی بی نظیرقرار گرفت، این نیز دلیلی بر اینکه خوانندگان تشنه یک تاریخ نگاری کلی و متعهد بودند و سهم اریک هابسبام در این سیرابی، عمیق و پایدار بوده است.
پرونده ی «لوموند دیپلماتیک» در انسان شناسی و فرهنگ
http://anthropology.ir/node/15007
این مقاله در چارچول همکاری انسان شناسی و فرهنگ و سایت دوستان لوموند دیپلماتیک منتشر می شود و در نوامبر ۲۰۱۲ در فرانسه به انتشار رسیده است.
