ژرار پرونیه برگردان نگین شریف سکانوسکی
بین سال های ١٩۶١و١٩٩١ جنگی استقلال طلبانه، چریک های جبهه آزادی اریتره EPLF را رودر وی نیروهای دولتی اریتره قرار داد. پایان امپراتوری اتیوپی هایله سلاسی در سال ١٩٧۴ و تصرف قدرت توسط منگیستو هیل ماریام (که به «نگوس قرمز» شهرت داشت ) در سال ١٩٧٨ چیزی را تغییر نداد.
نوشته‌های مرتبط
در طول این رویارویی طولانی، همکاری نظامی EPLF با چریک جبهه خلق برای آزادی تیگره TPLF که ازاستان تیگره علیه نگوس قرمز می جنگید آغاز شده بود. پس از پیروزی ائتلاف EPLF – TPLF در ماه می ١٩٩١، تقسیم اریتره در سال ١٩٩٣ با رضایت طرفین انجام شد، EPLF قدرت در اسماره را گرفت و متحد آن TPLF در آدیس آبابا مستقر شد. این اتحاد طبیعی به نظر می رسید چرا که دو جبهه توسط مسیحیان تیگری رهبری می شدند. تنش هایی که بعد ها به وجود آمد را به نام «سندروم برادر بزرگ – برادرکوچک خواندند». دراین مبارزه، EPLF ادعای پیش کسوت بودن، سازمان یافته بودن و شهرت بین المللی مسلم را داشت ، در حالی که TPLF تنها دارای پایگاه منطقه ای بود. در حالی که او رهبری یک کشور بسیار کم جمعیت (۶ میلیون در مقابل ٩۴ میلیون در اتیوپی )را در دست داشت، با این حال حس برتری خود را مخفی نمی کرد.
سال های اول آرام بودند، اما با این حال خواسته های اقتصادی فزاینده اریتره به شدت محسوس بود : مثل برنامه birr- Nakfa ارز برابر و یا توقف استفاده از سرمایه گذاری صنعتی در تیگره.
ملس زناوی رهبر TPLF رئیس جمهور اتیوپی شد و سعی کرد متحد سابق خود را سر عقل بیاورد. استدلال او این بود که به عنوان رهبر یک کشور پرجمعیت بزرگ که ٩۵ درصد از ساکنین آن غیر- تیگری هستند، او از محدودیت های بسیار سنگین تری به نسبت سال های جنگ رنج می برد.
در ماه مه سال ١٩٩٨، به بهانه ادعای فضاهای کوچک ارضی بدون هیچ ارزش استراتژیک و اقتصادی ، اریتره به همسایه بزرگ خود حمله کرد. این حمله به یک جنگ دو ساله منجر شد که طی آن حدود٧٠ هزار مبارز جان باخته و بیش از ٢ میلیارد دلار هزینه شد.
ژرار پرونیه : پژوهشگر در مرکز مطالعات علمی و مدیر مرکز فرانسوی مطالعات اتیوپی است
مبارزه چریکی جنگ استقلال به یک جنگ معمولی که یادآور جنگ جهانی اول در اروپا بود مبدل شد: سنگر، حملات رودررو، توپخانه سنگین که نهایتا به هیچ نتیجه ای منجر نشد. آتش بسی که در سال ٢٠٠٠ در الجزیره به امضا رسید هیچ پیمان صلحی را به دنبال نداشت. هر دو طرف تلخی زیادی را تجربه کردند. این درگیری نهفته هنوز هم ممکن است در صورت بروز یک اشتباه در هر یک از دو دسته به جنگی علنی بینجامد.
لوموند دیپلماتیک سپتامبر ۲۰۱۶