جزیره پرنس ادوارد

سعیده بوغیری – گروه بین المللی و ترجمه

آیا هرگز کتاب آن اهل گرین گیبلز را خوانده اید؟ این کتاب درباره ماجراهای دختر یتیمی به نام آن شرلی نوشته شده که اواخر سال های ۱۸۰۰ در جزیره پرنس ادوارد زندگی می کند. خانه او گرین گیبلز در دهکده ای به نام آوونلی واقع شده است.

آن اهل گرین گیبلز به قلم خانم لوسی مود مونتگومری به رشته تحریر درآمده. گرین گیبلز حقیقی به بستگان نویسنده تعلق داشت. این خانه در کاوندیش (cavendish)، اجتماع کوچک مزرعه داری در بخش شمالی جزیره پرنس ادوارد قرار دارد. برخی این بخش از جزیره را “سرزمین آن” می نامند.

مزرعه گرین گیبلز اکنون به یک موزه تبدیل شده و بخشی از پارک ملی جزیره پرنس ادوارد محسوب می شود. در نزدیکی آن، دهکده آوونلی واقع شده که محل زندگی آن شرلی بود. علاقمندان از سراسر دنیا برای دیدن این نواحی به این محل می آیند. دیگر جاذبه های این ناحیه از جمله زادگاه مونتگومری و نیز مدرسه یک کلاسه ای که در آن تدریس می کرد، نیز در همین محل واقع هستند.

جزیره پرنس ادوارد کوچک ترین ایالت کاناداست. طول این جزیره ۲۲۵ و عرض آن بین ۶ تا ۶۴ کیلومتر تغییر می کند. پرنس ادوارد به همراه نیوبرونزویک و نوااسکاتیا سه ایالت ساحلی کانادا را تشکیل می دهند. این جزیره در خلیج سنت لاورنس واقع شده که یکی از شاخه های بزرگ اقیانوس اطلس است.

شارلوت تاون مرکز جزیره پرنس ادوارد وبزرگ ترین شهر آن است. اما این شهر کوچک ترین مرکز در میان تمامی ایالات کانادا به شمار می رود. سال هاست گذرگاه هایی جزیره پرنس ادوارد را به کانادا پیوند داده اند. در فصل زمستان آب خلیج یخ می بندد وباید از قایق های یخ شکن برای گذر از آن استفاده کرد. در سال ۱۹۹۷ پل کنفدراسیون میان پرنس ادوارد و نیوبرونزویک راهی ایجاد کرد که ماشین ها می توانند در عرض کمتر از ۱۵ دقیقه از آن عبور کنند.

ماهیگیری و زراعت

ماهیگیری یکی از صنایع مهم جزیره پرنس ادوارد است. خرچنگ دریایی باارزش ترین محصول این ناحیه و به قدری مردمی است که رستوران های مک دونالد در جزیره، تابستان ها ساندویچ این محصول، موسوم به مک لابستر (McLobster) را عرضه می کنند!
نزدیک به نیمی از مساحت این جزیره را مزرعه ها به خود اختصاص داده اند. تاکستان ها، سیب زمینی، حبوبات اعلا و شبدر سبز تابستان ها جزیره را می پوشانند. گل های وحشی و جنگل های کوچک نیز بخش دیگری از جزیره را به خود اختصاص داده اند. خاک حاصلخیز جزیره، نام های دیگری برای آن به ارمغان آورده: باغچه خلیج، مزرعه چند میلیون جریبی و جزیره سیب زمینی از این نام ها هستند.

استراحتگاه

پرنس ادوارد یک استراحتگاه پرطرفدارست. جاده های رویایی در میان چشم اندازهای بدیع و روستایی آن پیچ و تاب می خورند، جاده هایی که هرگز از دریا دور نمی شوند. در این جزیره مسیرهای دریایی فراوانی وجود دارد. در پارک ملی جزیره، سواحلی شنی در مجاورت خلیج سنت لاورنس وجود دارد. پارک فوق در ناحیه ای خوش منظر با صخره های ماسه سنگی ، تل های شنی و مرداب های نمکی واقع شده و خاک سرخ جزیره حاصل وفور این تل های شنی است.

نام جزیره

مدت ها پیش از پیداشدن سروکله اروپاییان در جزیره پرنس ادوارد، این جزیره محل زندگی میک مک های سرخپوست بود. آنان جزیره را اپک ویتک (Epekwitk ) می نامیدند که به معنای “گهواره موج ها” ست. کاوشگران فرانسوی نام سن ژان را بر آن نهادند و مهاجران انگلیسی آن را به انگلیسی برگرداندند. به این ترتیب این جزیره به نام سنت جان خوانده شد.

سپس اهالی سنت جان به این فکر افتادند مکان های زیادی در ایالات دریایی به نام سنت جان نامیده شده. از این رو در سال ۱۷۹۹ تصمیم گرفتند نام جزیره را به پرنس ادوارد تغییر دهند که نام یکی از پسران جرج سوم پادشاه بریتانیا بود. شارلوت تاون نیز به نام ملکه شارلوت، همسر جرج سوم نامگذاری شد.

زادگاه کانادا
جزیره پرنس ادوارد در تولد کشوری به نام کانادا نیز نقش داشت. در سال ۱۸۶۴ مقاماتی از ایالات دریایی و برخی ایالات دیگر کانادا (اونتاریو و کبک) در شارلوت تاون با یکدیگر دیدار کردند. آنان بر سر امکان واحد سازی ایالات بریتانیایی شمال آمریکا و ایجاد کشوری واحد به بحث پرداختند. این دیدار که به نام کنفرانس شارلوت تاون معروف است، نخستین گام به سمت ایجاد کشور کانادا به شمار می رفت. اتحاد چهار ایالت فوق سرانجام در سال ۱۸۶۷ به صورت کامل انجام شد. مردم کانادا این مجموعه را کنفدراسیون می نامند. ایالات اصلی کنفدراسیون فوق، نیوبرونزویک، نوااسکاتیا، اونتاریو و کبک بودند. روز اول جولای ۱۸۷۳ جزیره پرنس ادوارد به عنوان هفتمین ایالت به کنفدراسیون پیوست.
اکنون ۱۳۹۰۰۰ نفر در این جزیره زندگی می کنند.

منبع: دایره المعارف اینکارتا، ۲۰۰۹.