بررسی پروژه استفاده مجدد از معدن ذغال سنگ سی ماین

بررسی پروژه استفاده مجدد از معدن ذغال سنگ سی ماین [۱] در شهر خنک -بلژیک

برگردان و نگارش : لاله رمضانی

مکان : خنک[۲]– بلژیک
معمار: ۵۱N4E ، معماران بوگدان و ون بروک ، دی گرِگوریو و شرکا[۳] ، کارفرما: شهر خنک، تحول: ۲۰۰۴-۲۰۱۰، شاخص: بازآفرینی شهری

ساختمان
در اوایل قرن بیستم، امکانی برای ایجاد معدن ذغال سنگ در وینتراسلاگ، خنک داده شد. بنیان کردن زیرساخت ها و خانه های کارگران از سال ۱۹۰۸ آغاز شد و در سال ۱۹۱۷ این معدن به عنوان اولین معدن سنگ ذغال سنگ در منطقه به بهره برداری رسید. عمیق ترین تونل ها تقریباً ۱۰۰۰ متر در زیر زمین واقع شده بودند. برجسته ترین ساختمانهای این سایت شامل ساختمان اداری، ساختمان انرژی با سالن فشرده سازی و تهویه، دو برج استوانه ای عظیم با آسانسور برای انتقال کارگران و ذغال سنگ و چندین برج خنک کننده بود. وینتراسلگ [۴]آخرین مکان استخراج در منطقه بود اما در سال ۱۹۸۸ به دلیل کاهش تقاضا برای زغال سنگ و رقابت با معادن ارزان قیمت و بین المللی زغال سنگ بسته شد. از سال ۱۹۹۳، ۱۱ ساختمان از ۴۵ ساختمانِ موجود در این مکان از جمله برخی ماشین آلات، به عنوان یک بنای یادبود محافظت می شوند.
در اوایل قرن بیستم، خنک روستایی بود که فقط ۳۰۰۰ سکنه داشت. از طریق ایجاد سه معدن ذغال سنگ – وینتراسلاگ، واترشئی و زوبرتبرگ[۵]- گنک به سرعت صنعتی شد و به شهری با ۶۵۰۰۰ نفر جمعیت تبدیل شد. پس از تعطیلی معادن در دهه ۱۹۸۰، این شهر با بیکاری گسترده روبرو شد و با این سوال که چگونه می توان با آثار ساخته شده صنعت معدن و با چشم انداز اطراف آن که قویاً توسط این صنعت شکل گرفته است، برخورد کرد. صنایع جدید به منظور ایجاد اشتغال و ایجاد پویایی جدید به شهر، جذب خنک شدند.

کانسپت و برنامه جدید
در اواخر دهه ۱۹۹۰ ، خنک شروع به بازسازی سایت استخراج معدن قبلی وینتراسلگ به عنوان فضایی برای صنایع خلاق کرد که به عنوان محرکی برای بازآفرینی منطقه عمل کند. از برجسته ترین بناها که برج های استوانه ای، ساختمان اداری، ساختمان انرژی و برخی اصطبل ها و سوله های کوچکتر هستند، حفاظت شده است. گودال معدن سابق، که توسط رشد بیش از حد طبیعی شکل گرفته است، به عنوان یک منطقه تفریحی استفاده می شود. این سایت خود به یک مرکز خلاقیت تبدیل شده است که در چهار جنبه اصلی سازماندهی شده است – آموزش، اقتصاد خلاق، تفریح و آفرینش هنری – و دارای عملکردهای مختلفی است از جمله یک مدرسه هنر و طراحی، محلی برای کارآفرینان جوان، سینما، مرکز فرهنگی، یک گالری هنری و یک موزه.
از آنجا که خنک عمدتا ساختار مکانی و اجتماعی خود را در اطراف سه سایت استخراج خود توسعه داده است، بسته شدن معادن باعث از بین رفتن هویت محلی می شد. سی ماین، به عنوان یک مرکز فیزیکی و نقطه شناسایی جدید برای شهر عمل می کند. دی گرگوریو و شرکا، یک طرح جامع برای سایت تهیه کردند. معماران مختلفی بر روی ساختمانهای مختلف سایت کار کرده اند. بعضی از اینها ساختمانهای صنعتی سازگار هستند( استفاده مجدد سازگارشده اند)، در حالی که بعضی دیگر ساخت و سازهای جدید هستند اما به طرح اصلی سایت احترام گذاشته اند.

دگرگونی
برجسته ترین و بهترین حفاظت از بناهای تاریخی که در این سایت انجام شده است، ساختمان انرژی است که توسط ۵۱N4E به یک مرکز فرهنگی تبدیل شده است. این ساختمان که زمانی اکسیژن موجود در تونل های زیرزمینی معدن را کنترل می کرد، امروزه به عنوان استخوان بندی سایت عمل می کند. یک حجم بزرگ فولادی سیاه رنگ ورودی آن را نشان می دهد و به عنوان یک حائل بین فضای داخلی ساختمان و میدان مقابل عمل می کند. بازدیدکنندگان به ساختمانی که در ابتدا زیرزمین بود دسترسی پیدا می کنند که اکنون به عنوان سرسرای مرکزی فرهنگسرا عمل می کند. این طبقه به دلیل وجود ماشین آلات اصلی که فضا را پر می کند نسبتاً تاریک نگه داشته می شود و به نوعی مانند هزارتویی به نظر می رسد. راه پله های مارپیچی اصلی و پله های بتونی عظیم جدید به طبقه فوقانی دسترسی دارند. در مقابل با طبقه پایین، طبقه فوقانی باز و پر از نور روز است. دو سالن به عنوان حجم جدید به هردو طرف سالن توربین مرکزی اضافه شده است. فضاهای پشت بام به عنوان تراس هایی بین ساختمان موجود و سالن ها عمل می کند. پوشش های اصلی و ارزشمند داخلی، مانند دادو درزبان محلی، پلکان های چدنی و کف پوشانده شده با کاشی های قرمز و سفید، همه ازجمله پتینه ای که با گذشت زمان به دست آمده است، حفظ شده و هنوز هم خصوصیات فضای داخلی را تعریف می کند.
یک تونل زیرزمینی که ساختمان انرژی را به یکی از برج های استوانه سابق متصل می کند، سفر در سی ماین را در خود جای داده است: یک نمایشگاه تعاملی در مورد تاریخچه سایت، به طور کلی صنعت معدن و داستان شخصی تر کارگران در معدن. هنگام بازدید از نمایشگاه، مردم می توانند تا برج های استوانه بالا رفته و از منظره منطقه لذت ببرند.
در مدیریت سابق، ساختمان رو به خیابان، به روشی تجاری تر توسعه یافته است، سینما، بارها و رستوران ها و همچنین دفاتر و فضاهای همکاری برای صنایع خلاق را در خود جای داده است. یک ساختمان جدید توسط معماران بوگدان و ون بروک اضافه شده است که دانشکده MAD ( آکادمی طراحی و هنر رسانه) را در خود جای داده است. ویژگی صنعتی سایت به گونه شناسی و تکتونیک ساختمان جدید کمک می کند: فضای باز و شفافیت ساختمان باعث تحریک خلاقیت و تبادل ایده می شود. مواد و بافت نماها، ذغال سنگ سیاه و خشن را تداعی می کند. در پشت این ساختمان جدید، یک قطعه خالی، فضای جدیدی را برای توسعه مسکن تک خانواده فراهم می کند. یک ساختمان سابق ریخته شده بعنوان گالری هنری و آتلیه پیت ستوکمنز[۶]، سفالگر مشهور بین المللی مورد استفاده مجدد قرار گرفته است.

تصویر ۱: دید بیرونی- عکس قدیمی

تصویر۲: نمای بیرونی ساختمان انرژی

تصویر۳: نمای داخلی ساختمان انرژی

تصویر۴: الحاق پشت بام ساختمان انرژی

تصویر ۵ : دید از برج استوانه ای به گودال معدن

تصویر۶: نمای بیرونی سایت و برج های استوانه ای و در پس زمینه آن ها ساختمان انرژی

[۱] C-MINE
[۲] Genk, Belgium
[۳] Bogdan and Van Broeck Architects, De Gregorio and Partners

[۴] Winterslag
[۵] Winterslag, Waterschei, and Zwartberg
[۶] Piet Stockmans

Bibliography
Grafe, C. (Ed.). (2012). Radicale gemeenplaatsen – Europese architectuur uit
Vlaanderen (Architectuurboek Vlaanderen n°۱۰). Antwerp: Vlaams Architectuur
Insitituut.
Van Cleempoel, K., & Cuyvers, R. (2014). Okosystem fur Kreative: Die C-Mine in
Genk. Belgien. Werk, Bauen + Wohnen, 1−۲, ۲۸−۳۵.