هانیه کرمیان
نادیده گرفتن،کنار گذاشتن،دور بودن و خود خواسته نزدیک نشدن و دستِ کم گرفتن…این ها دقیقاً همان تفکر و نگرشی است که مرا، از فعالیت های هنری و فضاهای اجتماعی-فرهنگی شهرم،با وجود علاقه به این حوزه،دور نگه داشته بود.گاهی ناخواسته و بدون اینکه متوجه باشیم،در همان مسیری قرار می گیریم که نسبت به آن منتقد و معترضیم.همان مسیری که باعث می شود فعالیت ها،تلاش ها،رشد کردن ها و شدن ها در فضا و جغرافیایی کوچک و بی زرق و برق،آن چنان که باید درک و شناخته نشود.
نوشته‌های مرتبط
قرار بود در یک مجتمع فرهنگی و هنری در شهرستان رفسنجان،نمایشی توسط صدرالدین زاهد به روی پرده برود؛افسانه ببر داریو فو….
در ابتدا برای کمی آشنایی با این مجموعه و سازوکارهای آن باید به یکسری مشخصه ها اشاره کنم.سه دهه است که از ساخت مجموعه ی «افصح هجری» می گذرد.در این مجتمع گروه ها،مؤسسات،انجمن ها و مراکز فرهنگی مختلفی در شهرستان،در حال اجرای فعالیت ها و برنامه های خود هستند.ایجاد کلاس های فرهنگی و هنری با همکاری آموزشگاه های آزاد هنری از جمله آموزشگاه های موسیقی و هنرکده های تجسمی،برگزاری سمینارها و کارگاه های آموزشی،همکاری با هنرمندان تئاتر از فعالیت های این مجتمع شمرده می شوند.همچنین می توان از انجمن های فعال در این مجموعه مثل انجمن سینمای جوانان ایران(دفتر رفسنجان)،انجمن های قصه و داستان،شعر و …. نام برد.یکی از این بخش ها،یعنی انجمن سینمای جوانان، در راستای اهداف تأسیس خود در سال های پیش از انقلاب و شروع به کار رسمی و جدی آن بعد از انقلاب اسلامی،یعنی برگزاری دوره های مختلف آموزشی و فراهم کردن فرصت برای جوانان از قبیل آموزش عکاسی،فیلم برداری،فیلم نامه نویسی،ساخت فیلم و ..،حرکت کرده و خروجی های موفقی را هم در بخش های مختلف به خصوص فیلم سازی داشته است.به عنوان مثال کارگردانانی همچون رضا فهیمی و مهرداد حسنی که با فیلم هایی همچون کودکان ابری و کِچ در جشنواره های جهانی نیز دیده و تحسین شده اند.
برای خواندن متن کامل مقاله آن را از لینک زیر دانلود کنید