آلن فاشون برگردان آریا نوری
در تمام طول بازی ما آن‌ها را یک‌نفس هو کرده و حتی به آن‌ها توهین کردیم، آن‌هم به بدترین شکل ممکن. ولی فایده‌ای نداشت. بازیکنان تیم دیترویت[۱] توانستند در آخرین دقایق بازی ورق را به نفع خود برگردانده و با یک امتیاز اختلاف گروه تیم[۲] میامی را شکست دهند. ما در ورزشگاه آرنای[۳] شهر میامی هستیم، شهری که در آن بسکتبال به‌نوعی مسئله‌ی حیثتی محسوب می‌شود. تیم هیت یکی از بهترین و قدیمی‌ترین گروه های لیگ حرفه‌ای بسکتبال آمریکا (NBA) محسوب می‌شود. ما هم ازآنجایی‌که در ورزشگاه و در بین هواداران هیت بودیم، مجبور شدیم هر بار هم‌صدا با جمعیت بازیکنان تیم دیترویت را هو کنیم.
بسکتبال در آمریکا تنها یک بازی حرفه‌ای محسوب نمی‌شود بلکه می‌توان هر بازی آن را نوعی اجماع در نظر گرفت. اجماعی که خانواده‌ها، دوستان و … را در ورزشگاه‌هایی با صفحات بزرگ‌نمایشی دورهم جمع می‌کند. در هر ورزشگاهی که وارد شوی صدای موسیقی بلند گوشت را آزار می‌دهد. حضور دریکی از بازی‌های بسکتبال در آمریکا تجربه‌ای کم‌وبیش هراسناک ولی شادی‌آور است.
ولی مسئله‌ی اصلی بازی‌ای نیست که انجام می‌شود. در ورزشگاه از هر رنگ و نژادی حضور داشتند: سفید، سیاه، زردپوست و دورگه. من به‌عنوان فرانسوی‌ای که در آنجا بودم از خودم پرسیدم که چه چیزی مردمی با این تنوع را گرد هم جمع کرده است؟ جوابم سؤالم را شاید اول بازی گرفتم؛ یعنی زمانی که نوجوان دبیرستانی ۱۶ سالهای وارد زمین شد، میکروفون را به دست گرفت و شروع کرد به خواندن سرود ملی آمریکا. در همین لحظه هم همه از جای خود بر خواستند و با او شروع کردند به خواندن. مهم نیست بازیکنی که در زمین‌بازی می‌کند سیاه‌پوست باشد، زردپوست و یا سفیدپوست. وقتی امتیاز می‌گیرد و یا حرکت قشنگی می‌کند، مورد تشویق قرار می‌گیرد.
ایالات‌متحده هرروز بیش از بیش به سرزمین مهاجران تبدیل می‌شود. مهاجرتی که دونالد ترامپ سعی می‌کند آن را مشکل اصلی این کشور معرفی کند.
بدون شک مسئله‌ی هویت ملی در قلب مناظره‌ی نهایی بین نامزد حزب دموکرات و نامزد حزب جمهوری‌خواه قرار دارد. دونالد ترامپ از همین حالا موضع خود را مشخص کرده است: تعداد زیادی مهاجر در آمریکا وجود دارد. او ازیک‌طرف پیشنهاد داده یازده میلیون مهاجر غیرقانونی از این کشور اخراج شوند و از طرفی ادعا کرده در صورت دستیابی به قدرت، مسلمانان را به خاک آمریکا راه نخواهد داد. ترامپ سعی می‌کند از خشم مردم استفاده کند تا بتواند به‌عنوان نامزد حزب جمهوری‌خواه انتخاب شود و احتمالاً در برابر هیلاری کلینتون قرار بگیرد. به‌هیچ‌عنوان نمی‌شود خشم طبقه‌ی متوسط سفیدپوست آمریکا را انکار کرد. طبقه‌ای که بیش از هر قشری از مردم آمریکا از روند جهانی‌شدن ضرر کرده است. ای.جی. دیون[۴]، کارشناس امور سیاسی، در این مورد می‌گوید: «کدام‌یک از دو حزب رقیب به‌راستی آمریکا را دوست دارند؟ آن‌هم نه آمریکای گذشته، بلکه آمریکای امروزی. آمریکای جهانی شده. سه نامزد اصلی دموکرات یعنی هیلاری کلینتون، مارتین اومالی[۵] و برنی ساندرز[۶] طرفدار قشر جوان آمریکا هستند، آمریکایی که تعداد مسلمانان در آن نسبت به گذشته بیشتر است و بخش زیادی از جمعیتش را لاتین‌ها تشکیل می‌دهند.»
حزب جمهوری‌خواه تبدیل‌شده است به حزب معترض که نامزدهای آن سعی می‌کنند از چالشی به نام سقوط آمریکا (واقعی یا خیالی) بهره‌برداری سیاسی کنند. ایشان معتقدند آمریکا در سالهای گذشته تضعیف‌شده و همین امر نیز موجبات ورود کشورهای جدیدی را به عرصه‌ی قدرت فراهم آورده است. جمهوری خواهان مخالف کشوری جهانی شده هستند، ایشان بیش از آنکه به ارائه‌ی راه‌حل بپردازند، به مخالفت با راه‌حل‌های پیشنهادی دموکرات‌ها روی آورده‌اند.
این شیوه‌ی جدید، از سال ۱۹۸۰ به بعد، تحول بزرگی در بین جمهوری خواهان محسوب می‌شود. جمهوری‌خواهانی که تا آن زمان دائماً در مورد آینده‌ی روشن آمریکا سخنوری می‌کردند. دونالد ریگان توانست در سال ۱۹۸۰ کشورش را از بحرانی جدی خارج کند، بحرانی که جیمی کارتر دموکرات آمریکا را واردش کرده بود. امروز اما شرایط کاملاً برگشته. این اوباما بود که با شعار پایان جنگ توانست آرای زیادی را به خود جذب کند. جمهوری خواهان در عوض فقط یک مسئله را مدنظر قرار می‌دهند و آن‌هم مهاجرت است، به همین وسیله هم سعی می‌کنند رأی به دست بیاورند، درست مثل دونالد ترامپ.
دموکرات‌ها اما بیش‌ازپیش به خود مطمئن هستند و به‌طور گسترده‌ای رأی اقلیت‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. باراک اوباما روز پانزده دسامبر در کاخ سفید میزبان ۲۷ مهاجری بود که به‌تازگی برای دریافت ملیت آمریکایی سوگند یادکرده بودند. رئیس‌جمهوری دموکرات در سخنان خود سعی کرد ازیک‌طرف حقوق و از طرفی دیگر وظایف ایشان را یادآوری کند: «یک آمریکایی بودن سخت است، زندگی در کشوری دموکرات سخت است، شهروندی در وهله‌ی اول یک چالش محسوب می‌شود. عضو یک کشور بودن و دریافت ملیت آن تنها به یک‌تکه زمین محدود نمی‌شود، بلکه اندیشه‌ای درونی است. هر کس با هر ملیتی که دارد، باید با تمام توان از کشورش دفاع کند.»
درنهایت امر، آیا در آینده‌ای نزدیک، قرار است تنوع نژادی در آمریکا و دفاع از آن، به‌نوعی میهن‌پرستی بدل گردد؟!
یست و پنجم دسامبر، هیت میامی توانست یک‌بار دیگر پیروز شود، آن‌هم با نتیجه‌ی ۹۴ بر ۸۸.
[۱] Detroit
[۲] Heat
[۳] Arena
[۴] E. J. Dionne
[۵] Martin O’Malley
[۶] Bernie Sanders
آرشیو مقاله های لوموند در انسان شناسی و فرهنگ:
http://www.anthropology.ir/cooperation/936
