اولیویه سیران برگردان بابک دهقان
تعداد متقاضیان کاردرجمعیت آلمان، که برای انتخابات ۲۴ سپتامبر به پای صندوقهای رای فراخوانده شده اند، هرگزچنین اندک نبوده است. اما بی ثباتی شغلی نیزتا این حد گسترده نبوده است. برچیدن تامین اجتماعی درمیانه سالهای دوهزار، بیکاران را به کارگران فقیرمبدل کرده است. این اصلاحات، الهام بخش بازنویسی قانون کاری هستند که دولت فرانسه میخواهد از طریق فرمان های بدون مشاورت مجلس به مردم تحمیل کند.
هشت صبح : به محض باز شدن درهای اداره کاریابی محله پانکو در برلن، حدود پانزده نفر، ساکت ودلواپس، در مقابل گیشه پذیرش صف می بندند.
مرد حدودا پنجاه ساله ای با صدای آهسته ای پچ پچ میکند « برای چه من اینجا هستم؟ برای اینکه اگربه احضار نامه شان جواب ندهی، پول کمی که به تو میدهند را قطع خواهند کرد. به هرحال چیزی برای پیشنهاد کردن ندارند. مگراینکه ازتو بخواهند، بعید نیست، که فروشنده زیر شلواری میخدار بشوی». با این اشاره، لبخند ضعیفی برچهره اش ظاهر میشود. یک ماه پیش، اداره کاریابی محله پانکو، به یک مادر ۳۶ ساله، که کارش را بعنوان مربی از دست داده وفرزندش را به تنهائی بزرگ می کند، نامه ای ارسال کرد وازاو خواست که برای شغل فروشندگی در یک سکس شاپ تقاضا بفرستد وگرنه جریمه خواهد شد. فرد مورد نظردراینترنت واکنش نشان داد ونوشت « من با این اداره کاریابی تمام دردسرها را تجربه کردم اما این دفعه آش زیادی شورشده است» واعلام کرد که در نظردارد ازاین سوء استفاده ازقدرت شکایت کند.
خارج از اداره، درپارکینگ ساختمان های مساکن اجتماعی، «هسته پشتیبانی سیار» مرکز بیکاران برلن، فعالیتش را آغاز کرده است. خانم نورا فرایتاک سی ساله، بر روی میز تا شوئی در مقابل مینی بوس گروهشان، چندین جزوه با عنوان « چگونه از حقوقمان در برابر اداره کاریابی دفاع کنیم» قرار داده است. « در سال ۲۰۰۷، کلیسای پروتستان دست به این ابتکارعمل زد. در برابراین هیولای اداره بازی، که بسیاری از بیکاران بدلایل موجهی آنراهمچون تهدیدی بشمار میآورند، سردرگمی وناتوانی فراوانی به چشم میخورد.»
ادامه مطلب در؛