استاد شجریان درگذشت …
استاد شجریان، استاد آواز و موسیقی ایران مدتی بود که نمی‌خواند. با این حال همیشه آواز او از حنجره مردم ایران تکرار و تکرار شده و خواهدشد.
به نظر می‌رسد علت را باید در جایی جستجو کرد؛ آنجا که موسیقی ایران مانند بسیاری دیگر از جنبه‌های فرهنگ و هنر و ادبیات ایران توسط گروهی از افراد جویای نام، به ابتذال کشیده شده، همان جا که عده‌ای می‌آیند و با کمک کمپانی‌های ترانه‌ای، پا می‌گیرند، اشعار سطح پایین با کلی ایرادات فاحش دستوری و محتوایی برایشان سروده می‌شود، در همه شهرها و حتی روستاها یکی دو سالی چیزی شبیه کنسرت برگزار می‌کنند، پول‌های میلیاردی جابجا می‌کنند و با سن جوانی که دارند به ورطه فراموشی می‌افتند؛ هم خودشان و هم هنر نازل و مبتذل‌شان. آنها چیزی به سپهر هنر اضافه نمی‌کنند، آنها از هنر می‌گیرند تا جیب‌هایشان را پرکنند. به همین دلیل شک باید داشت اگر نامشان را حتی شبیه کسانی بنامیم که در وادی هنر نفس می‌کشند.
اما استاد شجریان این گونه نبود. او سال‌ها بود نمی‌خواند، به قول امروزی‌ها آلبوم جدیدی بیرون نداده بود، اما همان‌هایی که تاکنون خوانده، تازه است، هنوز حرف دل است و هنوز موسیقی روح است؛ اشعارش، ریشه در ادبیات ایرانی دارد و افت و خیز موسیقی‌اش همگام با طنین روح ایرانی بالا و پایین می‌رود و در یک کلام او مصداق هنر فاخر شد و به نام مردم‌پسند بودن به دام ابتذال نیفتاد و سلیقه مردم را نیز بالا برد.
اینگونه است که شجریان ماناست، حتی اگر آواز جدیدی نخواند، او آوازش را خوانده است …
انسان‌شناسی و فرهنگ در غم از دست دادن این هنرمند متعالی و چهره‌ای که همیشه برای مردم خواند، سوگوار است و این داغ را به همه مردم ایران و خانواده ایشان و اهالی هنر تسلیت می‌گوید.