درگذشت اومبرتو اکو

گاردین برگردان مهسا شیخان

امبرتو اکو

منتقد ادبی، نویسنده و رساله نویس- که بیشتر به خاطر رمان ۱۹۸۰ خود با عنوان «نام گل سرخ» مشهور بود- با سرطان دست و پنجه نرم می کرد. یاد اومبرتو اکو، متفکر مشهور ایتالیایی، که با رمان «به نام گل سرخ» به شهرت رسید، [همواره] به عنوان استاد مسلط فرهنگ ایتالیایی بعد از مرگش در سن ۸۴ سالگی، گرامی داشته خواهد شد. اکو جمعه شب بعد از کشمکشی [طولانی] با سرطان در گذشت. ماتیو رنزی، نخست وزیر ایتالیا، [در بزرگداشت وی] اظهار کرد که: «وی مثالی ناب از اندیشمندی اروپایی بود، که خرد بی همتای گذشته را با ظرفیت های نامحدود برای پیش بینی آینده ترکیب کرد. فقدان صدا و نوشته­ ها، تفکر تیزبینانه و زنده، و انسانیت وی برای فرهنگ ایتالیا خسرانی عظیم است.

وزیر فرهنگ ایتالیا، داریو فرانچسچینی، بر روی توییتر خود نوشت: « اکو تا آخرین روز زندگی اش جوان باقی ماند. استادی که فرهنگ ایتالیا را به کل دنیا عرضه کرد.»

روزنامه دلا سرا اکو را به عنوان نویسنده ای که فرهنگ ایتالیا را تغییر داد توصیف کرد، در حالیکه روزنامه لا استامپا کشور را در مرگ وی عزادار خواند.

اکو با کتاب های پر فروشش و نوشتار دانشگاهی اش، هم در ایتالیا و هم در سراسر دنیا، تبدیل به یک صدای روشنفکرانه شد.

وی، در سطح بین المللی، به خاظر کتاب «نام گل سرخ»، بسیار مشهور شد؛ یک رمان کارآگاهی قرون وسطایی که در خلیجی در ایتالیا اتفاق می افتاد و برادر ویلیام باسکرویل را در تحقیقاتش بر روی یک سری مرگ مشکوک دنبال می کرد، این رمان تخیل جهانی را تسخیر کرد، فیلمی از آن با بازی شون کانری ساخته شد.

این کتاب برای اکو شهرتی بین المللی به بار آورد. وی رمان های دیگری را هم به رشته تحریر در آورد، مثل «پاندول فوکو» در سال ۱۹۸۸. آخرین کار وی، با نام «شماره صفر»، سال گذشته چاپ شد و داستانش حول محور یک روزنامه در میلان است که با دخالت سرمایه دار بزرگی هدایت می شود. آخرین رمان وی، در ماه های آینده پس از مرگش منتشر خواهد شد.

با اینکه کارهای اکو میلیون ها نسخه را به فروش رساند، وی به دنبال سلیقه عمومی نبود. وی وی در سال ۲۰۱۱ به روزنامه گاردین گفت: «تنها منتشران و برخی روزنامه نگاران هستند که باور دارند مردم به دنبال چیزهای ساده هستند، مردم از چیزهای ساده خسته شده اند. آن ها می خواهند که به چالش کشیده شوند».

در حالیکه اولین رمان وی تا سال ۱۹۸۰ منتشر نشد، اکو گفت که همواره یک «محرک روایی» داشته و نوشتن داستان را در سن ۱۰ یا ۱۲ سالگی آغاز کرده است. وی که در ۵ ژانویه ۱۹۳۲ در آلساندریا، شهری در شمال غربی ایتالیا متولد شد، ارزوی پدر را برای مطالعه حقوق نپذیرفت و در عوض در رشته فلسفه و ادبیات در دانشگاه تورین تحصیل کرد.

پس از اتمام پایان نامه دکتری، در رای، رسانه دولتی ایتالیابه عنوان ویراست دار فرهنگی مشغول به کار شد. وی به نشانه شناسی، مطالعه نشانه ها و نمادها، علاقه مند شد و نشانه شناسی را در دانشگاه بولونیا تدریس کرد. نوشته های دانشگاهی مهم او عبارتند از «زیبایی»، و «زشتی»، که به بررسی شکل گیری درک افراد در طول تاریخ می پرداخت.

جورج لیکاف، استاد زبان شناسی شناختی در دانشگاه برکلی کالیفرنیا، معتقد است که دوستش [اکو] «رویکرد دانشگاهی به ادبیات را با احترام به مطالعه شکل های رایج هنر تغییر داده است».

«وی نشان داد که چگونه نه تنها فرهنگ را به طور کلی درک می­کند، بلکه چگونه به همان شیوه فرهنگی جدید را خلق می کند. این آن چیزی است که وی بدان می پرداخت. و نه فقط این، وی از هر دقیقه اش لذت می برد. بودن با اکو یعنی لذت بردن از زندگی».

نویسنده: کوین راولینسون، ۲۰ فوریه ۲۰۱۶

منبع:

http://www.theguardian.com/books/2016/feb/20/italian-author-umberto-eco-dies-aged-84