جلیل شهناز رفت!

تصویر: شهناز و کسائی

نوازنده تار و سه تار

۱۳۰۰-۱۳۹۲

استاد جلیل شهناز، یکی از برجسته ترین اساتید موسیقی ایران که نزدیک به یک قرن در فرهنگ ایران درخشید و نسل های متعددی از شاگردان خود را بدل به بزرگان موسیقی ایران کرد، روز دوشنبه ۲۷ خرداد ۱۳۹۲، در تهران درگذشت. شهناز یکی از آخرین بازماندگان نسل بنیانگذاران موسیقی ایران همچون پایور، کسائی، بهاری و… بود. بزرگانی که نه تنها از لحاظ اشنایی با فن و هنر خود سرآمد بودند، هر یک الگویی اخلاقی برای فرهنگ این سرزمین نیز به شمار می آمدند؛ هنرمندانی که عمر خود را بر سر حفظ و اشاعه ارزش های هنری و فرهنگی این پهنه گذاشتند. انسان شناسی و فرهنگ فقدان این هنرمند بزرگ را به خانواده محترم ایشان و تمام اهل فرهنگ ایران تسلیت می گوید. یادش پایدار باد.

در انتظار ایجاد پرونده ی ویژه ای برای جلیل شهنار، در زیربخشی از مطالب منتشر شده در مطبوعات و ویگاه ها پس از درگذشت استاد را منتشر می کنیم.

خبرگزاری مهر

http://www.mehrnews.com/detail/News/2078644

استاد جلیل شهناز دار فانی را وداع گفت

استاد جلیل شهناز نوازنده پیشکسوت موسیقی و نوازنده تار در سن ۹۲ سالگی دار فانی را وداع گفت.
به گزارش خبرنگار مهر، جلیل شهناز پس از یک دوره بیماری صبح امروز دوشنبه ۲۷ خردادماه در بیمارستان آراد درگذشت.
استاد شهناز در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه مقام استادی رسید. پدرش شعبان خان علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود.
جلیل شهناز از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.
شهناز در جوانی با حسن کسایی آشنا شد که این آشنایی آغاز همکاری بلندمدت آن دو بود. جلیل شهناز از سال ۱۳۲۴ در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک‌نواز شرکت کرد.
جلیل شهناز با سفر به تهران و اقامت در این شهر کارمند افتخاری شهرداری شد. این زمان مصادف بود با پخش برنامه‌های تخصصی موسیقی از رادیو و تلویزیون که جلیل شهناز از تکنوازان بی بدیل این دوران بود.
امکانات ضبط و استودیوهای تازه به خدمت گرفته رادیو تلویزیون این فرصت را به او داد تا بتوانند با پنجه و مضراب سحرآمیز خویش دل هر شنونده و بیننده‌ای را تسخیر کند. ضبط برنامه‌های فراوان و نیز کنسرت‌های مختلف با نوازندگان و خوانندگان معروف آن عصر در تهران حاصل این دوران است.

این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسایی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسن خواجه امیری و محمدرضا شجریان همکاری داشته‌است.
وی در دههٔ ۶۰ همراه بافرامرز پایور، علی اصغر بهاری، محمد اسماعیلی و محمد موسوی گروه اساتید را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.
وی در سال ۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد. در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان گروهی که با آن کار می‌کرد به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت.
جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار که ساز اختصاصی او بود با نواختن ویولون، سنتور و تمبک نیز آشنایی داشت. معروف است که او در شیوه نوازندگی می‌تواند با ساز خود علاوه بر نواختن، آواز هم بخواند.

عصر ایران (همراه با صوت)
http://www.asriran.com/fa/news/280223/%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D8%AC%D9%84%DB%8C%D9%84-%D8%B4%D9%87%D9%86%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D8%B1%DA%AF%D8%B0%D8%B4%D8%AA-%D8%B9%DA%A9%D8%B3

استاد جلیل شهناز نوازنده پیشکسوت موسیقی و نوازنده تار در سن ۹۲ سالگی دار فانی را وداع گفت.
به گزارش مهر، جلیل شهناز پس از یک دوره بیماری صبح امروز دوشنبه ۲۷ خردادماه در بیمارستان آراد درگذشت.
استاد شهناز در سال ۱۳۰۰ در اصفهان به دنیا آمد. تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه مقام استادی رسید. پدرش شعبان خان علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت. عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود.
جلیل شهناز از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز به خوبی ساز می‌نواخت، آغاز کرد. پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد.

شهناز در جوانی با حسن کسایی آشنا شد که این آشنایی آغاز همکاری بلندمدت آن دو بود. جلیل شهناز از سال ۱۳۲۴ در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک‌نواز شرکت کرد.
جلیل شهناز با سفر به تهران و اقامت در این شهر کارمند افتخاری شهرداری شد. این زمان مصادف بود با پخش برنامه‌های تخصصی موسیقی از رادیو و تلویزیون که جلیل شهناز از تکنوازان بی بدیل این دوران بود.
امکانات ضبط و استودیوهای تازه به خدمت گرفته رادیو تلویزیون این فرصت را به او داد تا بتوانند با پنجه و مضراب سحرآمیز خویش دل هر شنونده و بیننده‌ای را تسخیر کند. ضبط برنامه‌های فراوان و نیز کنسرت‌های مختلف با نوازندگان و خوانندگان معروف آن عصر در تهران حاصل این دوران است.
این نوازنده تار در طول زندگی هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی، پرویز یاحقی، همایون خرم، علی تجویدی، منصور صارمی، رضا ورزنده، امیر ناصر افتتاح، جهانگیر ملک، اسدالله ملک، حسن کسایی، محمد موسوی، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، محمودی خوانساری، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسن خواجه امیری و محمدرضا شجریان همکاری داشته‌است.

وی در دههٔ ۶۰ همراه بافرامرز پایور، علی اصغر بهاری، محمد اسماعیلی و محمد موسوی گروه اساتید را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.
وی در سال ۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد. همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد. در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان گروهی که با آن کار می‌کرد به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت.
جلیل شهناز، علاوه بر نواختن تار که ساز اختصاصی او بود با نواختن ویولون، سنتور و تمبک نیز آشنایی داشت. معروف است که او در شیوه نوازندگی می‌تواند با ساز خود علاوه بر نواختن، آواز هم بخواند

ایسنا
http://isna.ir/fa/news/92032716687/%D9%87%D9%86%D8%B1%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%86-%D8%AC%D9%84%DB%8C%D9%84-%D8%B4%D9%87%D9%86%D8%A7%D8%B2-%D9%85%DB%8C-%DA%AF%D9%88%DB%8C%D9%86%D8%AF.

«نبودنت دردی است که درمان نمی‌شود»
هنرمندان کشور از رفتن «جلیل شهناز» می‌گویند

ضایعه درگذشت «جلیل شهناز» به حدی دردناک بود که چهره‌های صاحب‌نام موسیقی کشور را در بهت فرو برد و توان گفتن را از آنان گرفت، اما عظمت این چهره صاحب سبک، آنان را واداشت که هر کدام چند جمله‌ای در سوگ وی بیان کنند.
«جلیل شهناز»، استاد برجسته تار صبح امروز (یکشنبه) بر اثر بیماری طولانی و کهولت سن در ۹۲ سالگی، در بیمارستان آراد تهران، درگذشت تا به قول شهرام ناظری، «آخرین فرد از نسل غول‌های موسیقی از دست برود.»
وقتی خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دقایقی پس از درگذشت جلیل شهناز با شوالیه آواز ایران تماس گرفت و از استاد خواست درباره جلیل شهناز سخنی بگوید، شهرام ناظری از فرط اندوه نتوانست چیزی بیش این بگوید: «آخرین فرد از نسل غول‌های موسیقی از دست رفت».
***
«کیوان ساکت»، نوازنده و آهنگساز صاحب‌سبک کشورمان نیز درگذشت استاد جلیل شهناز را تسلیت گفت.
آسمان چو جمع مشتاقان پریشان می‌کند / در شگفتم من نمی‌پاشد ز هم دنیا چرا
کیوان ساکت در گفت‌و‌گو با خبرنگار موسیقی ایسنا گفت: با کمال تاسف امروز (۲۷ خرداد) یکی دیگر از ستاره‌های هنر ایران از دیار ما رخت بربست. استاد جلیل شهناز استاد مسلم تار و بداهه نوازی، کسی که قریب بیش از شش دهه ساز وی آرام‌بخش دل مردم این روزگار بود، امروز ساعت ۱۰ صبح در اثر بیماری طولانی از دیار ما پرکشید و رفت.
نغمه‌ی شیوا زخمه‌ی چالاک پنجه‌ی رقص غزالی سبک تاز شور و شهناز شور و شهناز
وی در ادامه گفت: این واقعه‌ی تاسف‌برانگیز را به جامعه‌ فرهنگ و هنر ایران و خانواده‌ی استاد فقید و همه‌ی علاقه‌مندان به فرهنگ و موسیقی عمیقا تسلیت عرض می‌کنم.
***
«علیرضا قربانی» نیز در پیامی درگذشت جلیل شهناز را تسلیت گفت. در متن این پیام آمده است: «خبر درگذشت استاد بی‌همتای موسیقی اصیل ایرانی، خداوندگار تار، جناب جلیل شهناز بسیار متأثر و غمگینمان کرد. جلیل شهناز را همه با تار می‌شناسیم و شاید به حق باشد که بگوییم تار را با جلیل شهناز. آنقدر نوا و آواز تارنوازی این جلیل¬ مرد موسیقی ایران در گوش دلمان هست که براستی خوش به نوا‌هایش خو کرده‌ایم.
نام شهناز همچون دیگر بزرگان این عرصه با نام موسیقی ایرانی گره خورده و از آن جدا شدنی نیست و هر جا که نامی از موسیقی ناب ایرانی بر زبان می‌آید نام اساتیدی همچون جلیل شهناز زنده می‌شود. درود بر روح هنرمند و پاک استاد جلیل شهناز که نبودنش برای جامعه موسیقی فقدانی بزرگ به شمار می‌آید اما آن چنان آثار عمیق و شیوه نوازندگی نیک از خود به جای گذاشته است که همواره در دل ماست.
درگذشت این استاد بزرگ موسیقی ایرانی را به ملت هنر دوست ایران و جامعه هنر و موسیقی کشور و همچنین خانواده این بزرگ‌مرد تسلیت و تعزیت عرض نموده و از درگاه خداوند جلیل برای آن مرحوم غفران و آمرزش طلب می‌کنیم.»
***
سالار عقیلی، دیگر چهره سرشناس موسیقی کشور نیز در پیامی درگذشت جلیل شهناز را تسلیت گفت. در این پیام می‌خوانیم: «موسیقی ما سخت است، سخت! سخت است باور اینکه استادی بزرگ از میانمان رفت تا به باقی بپیوندد، اما گریزی نیست جز باور و تسلیت به هنرمندان و مردمی که به این رفتن‌ها عادت کرده‌اند.
استاد جلیل شهناز‌، مردی که دستانش بوی عشق می‌داد و از سرپنجه هایش موسیقی می چکید، به دیاری شتافت که از دیدن و شنیدن آن عاجز وعاجزیم. این بار نیز اگر چه سخت، اما باور می کنیم نبودن اسطوره ای که ماهها پیش رو به خاموشی می رفت و هرگز نخواستیم جنگیدنش با مرگ را ببینیم، چون به زندگی امیدمان داده بود.
استاد شهناز تکیده شد در میان دیواری که مرگ بین او و زندگی کشیده بود اما سخنی بر زبان نیاورد و تحمل کرد، شاید روح بزرگش یارای جسمی فرتوت و فرسوده را نداشت که تمامی سازها، نازها ، نواها و رازهای زندگی را گذاشت و برای همیشه عطای دنیای فانی را به لقایش بخشید.
تسلیت ام به عنوان خواننده ای که در محضر ایشان بسیار آموخت، شاید بتواند تسلی خاطری باشد برای آنهایی که از رفتن بازماندند. این تسلیت را پذیرا باشید. برای خانواده این بزرگمرد نیز از خداوند متعال صبر می طلبم.شاگرد کوچک استادی بزرگ.»
***
جلیل شهناز، استاد برجسته تار، بر اثر بیماری طولانی و کهولت سن، صبح امروز (۲۷ خرداد)، در سن ۹۲ سالگی در بیمارستان آراد درگذشت.
لازم به توضیح است، زمان و مکان مراسم تشییع و یادبود این هنرمند برجسته متعاقبا اعلام می‌شود.

خبر فارسی
http://ir.khabarfarsi.com/ext/5623295

ناظری:
زیباترین دوره کاری‌ام حضور در کنار استاد شهناز در گروه«اساتید» بود
شهرام ناظری از جلیل شهناز به عنوان آخرین بازمانده از نسل غول‌های موسیقی کشورمان یاد کرد و زیباترین دوران کاری‌اش را حضور در گروه «اساتید موسیقی ایران» و همراهی با استاد شهناز دانست. شهرام ناظری خواننده صاحب‌نام ایران در گفت‌وگو با مهر با ابراز تاسف از درگذشت استاد جلیل شهناز نوازنده پیشکسوت تار گفت: به اعتقاد من با درگذشت استاد جلیل شهناز شاید آخرین بازمانده از نسل غول‌های موسیقی ایران از میان ما رفت. ناظری ادامه داد: بعد از پیروزی انقلاب بیشتر استادان موسیقی ایرانی که زحمات بسیار زیادی در اعتلای موسیقی ایرانی کشیدند کمتر مورد توجه قرار گرفتند و متاسفانه بسیاری از آنها گوشه‌نشینی را تجربه کردند و به انزوا رفتند. به همین جهت ما تلاش کردیم با گرد هم آوردن این هنرمندان از جمله جلیل شهناز، علی‌اصغر بهاری، فرامرز پایور، محمد اسماعیلی و محمد موسوی گروهی را تشکیل دهیم که در آن سال‌ها با توجه به امکانات بسیار ناچیزی که وجود داشت گروه «اساتید موسیقی ایران» تشکیل شد و توانست تاثیر زیادی در جریان موسیقی کشور داشته باشد. وی گفت: با همت و بزرگواری هنرمندان عضو گروه اساتید از جمله زنده‌یاد جلیل شهناز این گروه توانست نقش ارزنده‌ای را در موسیقی ایرانی ایفا کند چراکه این عشق و علاقه بود که در آن زمان باعث شکل‌گیری روند تازه‌ای در عرصه موسیقی شد و حتی معرف خوبی از موسیقی ایرانی در کشورهایی نظیر فرانسه، انگلستان و آمریکا شد. ناظری در پایان خاطر نشان کرد: یکی از زیباترین دوره‌های کاری من حضور در همین گروه اساتید و همراهی با هنرمندان ارزنده‌ای چون جلیل شهناز بود که هیچ‌گاه آن دوران را فراموش نخواهم کرد و امیدوارم زمانی را ببینم که در اوقات مرگ به یاد هنرمندان تاثیرگذار موسیقی ایران نیفتیم.
علیرضا قربانی، درگذشت استاد شهناز را تسلیت گفت
خبر درگذشت استاد بی‌همتای موسیقی اصیل ایرانی، خداوندگار تار، جناب جلیل شهناز بسیار متأثر و غمگینمان کرد… جلیل شهناز را همه با تار می‌شناسیم و شاید به حق باشد که بگوییم تار را با جلیل شهناز… آنقدر نوا و آواز تارنوازی این جلیل مرد موسیقی ایران در گوش دلمان هست که به راستی خوش به نواهایش خو کرده‌ایم… نام شهناز همچون دیگر بزرگان این عرصه با نام موسیقی ایرانی گره خورده و از آن جدا شدنی نیست و هر جا که نامی از موسیقی ناب ایرانى بر زبان می‌آید نام اساتیدی همچون جلیل شهناز زنده می‌شود… درود بر روح هنرمند و پاک استاد جلیل شهناز که نبودنش برای جامعه موسیقی فقدانی بزرگ به شمار می‌آید اما آن چنان آثار عمیق و شیوه نوازندگى نیک از خود به جای گذاشته است که همواره در دل ماست… درگذشت این استاد بزرگ موسیقی ایرانی را به ملت هنردوست ایران و جامعه هنر و موسیقی کشور و همچنین خانواده این بزرگمرد تسلیت و تعزیت عرض نموده و از درگاه خداوند جلیل برای آن مرحوم غفران و آمرزش طلب می‌نماییم.
کیوان ساکت:
یکی دیگر از ستاره‌های هنر از دیار ما رخت بربست
کیوان ساکت نوازنده و آهنگساز صاحب سبک کشورمان، درگذشت استاد جلیل شهناز استاد تار ایران را تسلیت گفت. کیوان ساکت در گفت‌و‌گو با ایسنا، گفت: با کمال تاسف امروز (۲۷ خرداد) یکی دیگر از ستاره‌های هنر ایران از دیار ما رخت بربست. استاد جلیل شهناز استاد مسلم تار و بداهه‌نوازی، کسی که قریب بیش از شش دهه ساز وی آرام‌بخش دل مردم این روزگار بود، دیروز ساعت ۱۰ صبح در اثر بیماری طولانی از دیار ما پرکشید و رفت.
نغمه شیوا
زخمه چالاک
پنجه رقص غزالی سبک تاز
شور و شهناز
شور و شهناز
وی در ادامه گفت: این واقعه تاسف‌برانگیز را به جامعه فرهنگ و هنر ایران و خانواده استاد فقید و همه علاقمندان به فرهنگ و موسیقی عمیقا تسلیت عرض می‌کنم.
پیرنیاکان:
استاد شهناز تا ابد در آسمان موسیقی ایران می‌درخشد
نوازنده پیشکسوت تار، نقش استاد جلیل شهناز را نقشی بی‌بدیل و جریان ساز در عرصه موسیقی ایرانی توصیف کرد که تا ابد در آسمان موسیقی ایران خواهد درخشید.داریوش پیرنیاکان نوازنده پیشکسوت تار در گفت‌وگو با مهر درباره جایگاه استاد جلیل شهناز که دیروز صبح دار فانی را وداع گفت، بیان کرد: بدون تردید استاد شهناز یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان در عرصه نوازندگی تار بود که با شیوه‌ خاصی که در نوازندگی داشت توانست نقش بسیار تاثیرگذاری را در عرصه تارنوازی ایران داشته باشد و حتی نسل بعد را با این شیوه منحصر به فرد و ارزشمند آشنا کند. وی ادامه داد: من حتم دارم تاثیراتی که استاد شهناز در موسیقی ایرانی داشت همواره در موسیقی ایرانی باقی خواهد ماند و هیچگاه به فراموشی سپرده نخواهد شد زیرا این هنرمند آثار زیادی را از خود بر جای گذاشته که هرکدام می‌تواند کلاس درسی برای هنرمندان جوان موسیقی و حتی پیشکسوتان این عرصه باشد.
جلیل شهناز، استاد برجسته تار بر اثر بیماری طولانی و کهولت سن، صبح دیروز در سن ۹۲ سالگی درگذشت. گفتنی است مراسم تشییع پیکر زنده یاد جلیل شهناز روز چهارشنبه ۲۹ خرداد ساعت ۹ صبح در خانه هنرمندان ایران به میزبانی خانه موسیقی ایران برگزار می‌شود. زنده‌یاد جلیل شهناز پس از یک دوره بیماری صبح روز دوشنبه ۲۷ خردادماه در بیمارستان آراد درگذشت.

شبکه ایران / ندا سیجانی
http://www.inn.ir/NSite/FullStory/News/?Serv=0&Id=155571&Rate=0

استاد شهناز کسی بودند که مرحوم استاد پرویز یاحقی درمورد کار ایشان فرمودند:’ استاد شهناز دفتر تار ایران را بسته اند’.
استاد حسن ناهید نوازنده مطرح” نی” و از دوستان قدیمی زنده یاد استاد شهنازکه در قطعه به یادماندنی “نوبهار” با جلیل شهنازهمکاری داشته است در گفتگو با شبکه ایران درباره فوت استاد جلیل شهناز گفت: بنده از شنیدن این خبر بسیارغمگین شدم و به سهم خودم در گذشت استاد بزرگ تار ایران را به جامعه هنری و همه هنردوستان تسلیت می گویم.
وی افزود:استاد شهناز کسی بودند که مرحوم استاد پرویز یاحقی درمورد کار ایشان فرمودند:” استاد شهناز دفتر تار ایران را بسته اند”.
استاد ناهید ادامه داد: بنده افتخار این را داشتم که با اساتیدی چون فرامرز پایور حدود ۲۵-۳۰ سال در خدمت استاد شهنازباشم. البته دیگر فکر نمی کنم کسی بیاید که از همه نظر مانند این استاد باشد . سبک ایشان در تار آرزوی همه هنرمندان است که ای کاش می توانستند در این سبک تار بزنند.
وی اظهار داشت:استاد شهناز در کار موسیقی و هنر ایران یک نابغه بودند. ایشان در نوازندگی دستگاه های آوازی چون بیات ترک ،اصفهان و.. هیچ کدام از کارهایشان شباهت به یکدیگر نداشت و همه کارهایشان در نهایت بداهه نوازی بود.
استاد ناهید تصریح کرد:زنده یاد جلیل شهناز واقعا استاد بودند و همه کارهای ایشان ماندنی و جاویدان است.
وی ادامه داد: بنده خاطرات و کنسرت های بسیاری چه در ایران و چه خارج از ایران با استاد شهناز داشته ام و هیچ گاه فراموش نخواهم کرد.بازهم درگذشت ایشان را تسلیت می گویم و بقای عمر خانواده شان و سایر هنرمندان بزرگ را آرزومندم.استادشهناز به فاصله خیلی کمی از مرگ استاد فریدون حافظی از دنیا رفتند و انشاالله آخرین مرگ هنرمندان هم باشد و همه هنرمندان سالم، تندرست و موفق باشند.
استاد ناهید درباره خاطرات خود با زنده یاد استاد جلیل شهناز گفت:زمانی که جوان بودم استاد فرامرز پایور،استاد حسین تهرانی، استاد اصغر بهاری،استاد جلیل شهناز و بنده در یک گروه با هم همکاری داشتیم اما الان تمام این عزیزان رفته اند و فقط من مانده ام.
وی افزود: خاطرم است یک شب در نیشابور که برنامه داشتیم استاد شهناز شروع به نواختن ساز کردند و قبل از نواختن چراغ ها را خاموش کردند تا حالت شاعرانه تری پیدا کند تازه وقتی در پایان استاد گفتند:” این مضراب من کجاست.” معلوم شد که در این مدت استاد بدون مضراب ساز می زدند و این کار ازعهده کسی جز استاد جلیل شهناز بر نمی آید.

آفتاب
http://aftabnews.ir/vdcfvxd1.w6dcmagiiw.html

بازگشایی خانه موسیقی توسط جلیل شهناز
آفتاب: خانه موسیقی ایران با حضور جلیل شهناز، حسین دهلوی، محمدرضا شجریان، فرهاد فخرالدینی، مصطفی کمال پورتراب، احمد جلالی(نماینده سابق ایران در یونسکو)، هوشنگ کامکار، محمدعلی نجفی( عضو شورای شهر)، هرمز فرهت، علیرضا افتخاری، لوریس چکناواریان، محمدهادی ایازی(معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران) و دیگر هنرمندان موسیقیدان کشور پس از کمتر از یک سال بازگشایی شد.

پس از آنکه جلیل شهناز که روی ویلچر در مراسم حاضر شده بود، به همراه محمدرضا شجریان روبان قرمز نمادین بازگشایی خانه را بریدند، حاضران در سالن در محل سخنرانی حاضر شدند.

در ابتدای این مراسم محمدرضا شجریان(رییس شورای عالی خانه موسیقی) توسط مجری برنامه، سیدعباس سجادی به پشت تریبون دعوت شد و گفت: راستش قرار نبود امروز حرفی در اینجا بزنم، وگرنه مطلبی را آماده می‌کردم. اما این برای من افتخار بزرگی است که امروز در حضور این بزرگمرد موسیقی ایرانی هستم. بخصوص که ایشان به دلیل احوالشان کمتر در مجامع ظاهر می‌شوند. این بود که مدتی قبل من و آقای سریر خدمت ایشان رفتیم و ایشان را دعوت کردیم تا در مراسم نوگشایی خانه خودشان تشریف بیاورند.
پس از سخنان کوتاه شجریان، این استاد آواز ایران به همراه محمد سریر(مدیرعامل خانه موسیقی) به ترتیب لوح سپاس هدیه‌ای از طرف خانه موسیقی و لوح سپاس و هدیه مرکز موسیقی صدا و سیما را به استاد جلیل شهناز اعطا کردند.

استاد شهناز نیز پس از آن خطاب به محمدرضا شجریان اظهار داشت: آقای شجریان در انسانیت، در اخلاق و در هنر موسیقی در دنیا یکتاست. امیدوارم خدا همیشه ایشان را برای ما نگه دارد. همیشه زنده باشی و درکنار شما نفسی بزنیم.

پس از این مراسم محمد سریر؛ پشت تریبون قرار گرفت و گفت: اگرچه اینجا وسعت زیادی ندارد، اما مهر و محبت دوستان بسیار زیاد است. من بسیار خوشحالم که همه دوستان را در اینجا می‌بینم، اما خبری چند دقیقه پیش به دست ما رسید که بسیار ناراحتمان کرد. متاسفانه دوست عزیزمان، هنرمند بزرگ عطا جنگوگ را از دست دادیم.
وی ادامه داد: خانه موسیقی از سال ۷۸ افتتاح شد و باوجود محدودیت‌هایی که وجود داشت به کمک مسئولان فرهنگی آن زمان، به صورت پیش پرداخت توانستیم اینجا را خریداری کنیم. حدود چهار، پنج سالی دائم تاریخ چک‌ها را تمدید می‌کردیم تا اینکه به کمک وزیر پیشین ارشاد و محبت شهرداری تهرا ن و البته کنسرتی که دوستان عزیز خانه موسیقی برگزار کردند، توانستیم خانه را به عقد خودمان درآوریم.
سریر اضافه کرد: پس از خرید خانه به پیشنهاد و لطف آقای مصطفی سلیمی(شهردار منطقه ۶ تهران) اینجا تعمیر و کمی تغییر کرد. آقای حمید شاه‌آبادی که اتفاقا به تازگی هم تشریف آورده‌اند، لطف کردند و خانه را تجهیز کردند.
مدیرعامل خانه موسیقی افزود: جا دارد که امروز از درگذشتگانی یاد کنیم که قدم‌ها را برای راه‌اندازی خانه موسیقی برداشتند. استاد فریدون ناصری، علی تجویدی و رضوی سروستانی که با کمک‌های این بزرگان در روزهای سخت گذشته؛ تصمیمات اولیه و رایزنی برای خانه موسیقی گرفته شد.
وی، حفظ میراث هنری کشور در زمینه موسیقی و کمک به رشد کیفی موسیقی را از مهمترین اهداف خانه موسیقی عنوان کرد و گفت: ما به نگاه‌های نویی در زمینه موسیقی احتیاج داریم و باید راه‌های تازه‌ای پیدا کنیم که مشکلاتی را که با آن مواجهیم را برطرف کنیم. درواقع در موسیقی باید به دنبال راه‌حل‌های جدید بود و اینکه دائم اقداماتی را که در دو، سه دهه گذشته انجام داده‌ایم را تکرار نکنیم.

سریر سپس از داوود گنجه‌ای که در بازسازی خانه موسیقی نقش عمده‌ای داشت، دعوت کرد که دقایقی سخنرانی کند. گنجه‌ای اظهار داشت: مردان بزرگی در این هنر وجود دارند که اتفاقا از جانشان مایه گذاشتند که عطا جنگوگ یکی از آنها بود. ما هنرمندی را ازدست دادیم که بسیار ماخوذ به حیا بود و با این همه هنر تنها از راه تدریس روزگارشان را می‌گذراندند. در شبی که ایشان دچار حمله مغزی شدند، ما بسیار تلاش کردیم تا بیمارستانی ایشان را پذیرش کند تا ما از طریق ارتباطاتی که داشتیم و دوستان عضو خانه در بیمارستان شهدای تجریش برایشان پذیرش بگیریم. نمی‌گویم که از هنرمندان پولی نگیرند. بلکه وقتی چنین مشکلاتی خدای ناکرده پیش آمد، به موقع آنها را در بیمارستان پذیرش دهند.

پس از اتمام سخنرانی‌ها از سلیمی(شهردار منطقه ۶ ) نیز قدردانی شد و در پایان نیز محمدرضا نوربخش و بهداد بابایی، برنامه کوتاه آواز و سه تارنوازی اجرا کردند.
نصرالله ناصح پور، صدیق تعریف، محمد ظریف، حسن ریاحی. شاهین فرهت‏، علیرضا قربانی، پری زنگه و هنگامه اخوان از دیگر هنرمندانی بودند که در این مراسم حاضر شدند.

جایی برای بهتر دیدن
http://eparval.blogfa.com/post/7

خداوندگار تار ، استاد جلیل شهناز . . .

استاد جلیل شهناز متولد ۱۳۰۰ در اصفهان ، از بزرگ‌ترین و سرشناس‌ترین نوازندگان تار در ایران است.
تقریباً همه اعضای خانواده وی با موسیقی آشنایی داشتند و در رشته‌های مختلف هنر از جمله تار، سه‌تار، سنتور و کمانچه به مقام استادی رسیدند؛ پدرش «شعبان خان» علاقه وافری به موسیقی اصیل ایرانی داشت و علاوه بر تار که ساز اختصاصی او بود ، سه‌تار و سنتور هم می‌نواخت ؛ عموی او غلامرضا سارنج هم از نوازندگان کمانچه بود.
جلیل شهناز، از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن تار را در نزد عبدالحسین شهنازی و برادر بزرگ خود حسین شهناز که به خوبی ساز می‌نواخت ، آغاز کرد ؛ پشتکار زیاد و استعداد شگرف جلیل به حدی بود که در سنین جوانی از نوازندگان خوب اصفهان شد!
شهناز، در جوانی با استاد حسن کسایی (نوازندهٔ سرشناس نی) آشنا شد که این آشنایی ، آغازِ همکاری بلندمدت آن دو بود.
جلیل شهناز از سال ۱۳۲۴، در تهران ساکن شد و با رادیو تهران شروع به کار کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به عنوان تک‌نواز شرکت کرد.
جلیل شهناز با سفر به تهران و اقامت در این شهر کارمند افتخاری شهرداری شد ؛این زمان مصادف بود با پخش برنامه‌های تخصصی موسیقی از رادیو و تلویزیون که جلیل شهناز از تکنوازان بی بدیل این دوران بود.
امکانات ضبط و استودیوهای تازه به خدمت گرفته رادیو تلویزیون ، این فرصت را به او داد تا بتوانند با پنجه و مضراب سحرآمیز خویش ، دل هر شنونده و بیننده‌ای را تسخیر کند!
ضبط برنامه‌های فراوان و نیز کنسرت‌های مختلف با نوازندگان و خوانندگان معروف آن عصر در تهران حاصل این دوران است.
این بزرگ نوازنده ی تار ، در طول زندگیِ هنری خود با هنرمندان والای کشور از جمله فرامرز پایور، حبیب الله بدیعی ، پرویز یاحقی ، همایون خرم ، علی تجویدی ، منصور صارمی ، رضا ورزنده ، امیر ناصر افتتاح ، جهانگیر ملک ، اسدالله ملک ، حسن کسائی ، محمد موسوی ، تاج اصفهانی ، ادیب خوانساری ، محمودی خوانساری ، عبدالوهاب شهیدی ، اکبر گلپایگانی ، حسین خواجه امیری و محمد رضا شجریان همکاری داشته ‌است.
وی در دههٔ ۱۳۶۰ همراه با فرامرز پایور (سنتور) ، علی اصغر بهاری (کمانچه) ، محمد اسماعیلی (تنبک) و محمد موسوی (نی) ، «گروه اساتید» را تشکیل داد و با این گروه ، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی ، آسیایی و آمریکا داشت.
این استاد بزرگ ، در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار هنر و موسیقی برگزیده شد.
همچنین در ۲۷ تیر سال ۱۳۸۳، مدرک درجه یک هنری (معادل دکترا) برای تجلیل از یک عمر فعالیت هنری به جلیل شهناز اهدا شد.
در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان ، گروهی که با آن کار می‌کرد را ، به افتخار استاد جلیل شهناز، گروه شهناز نام نهاد.

جلیل شهناز ، علاوه بر نواختن تار ، که ساز اختصاصی اوست ، با نواختن ویولون ، سنتور و تمبک نیز آشنایی دارد!

معروف است که او در شیوه ی نوازندگی می‌تواند با ساز خود علاوه بر نواختن ، آواز هم بخواند!

شاید بتوان به جرأت عنوان کرد که جلیل شهناز نه تنها در بین نوازندگان تار بلکه بین تمام نوازندگان معاصر موسیقی اصیل ایرانی ، بی نظیر است و تک تک اساتید برجسته موسیقی ، هنر او را در تکنوازی ، بداهه نوازی و جواب آواز ستوده‌اند و می‌ستایند!
از آن جمله می‌توان به سخنان چند استاد بزرگِ موسیقی و آواز ، که در آیین نکوداشت استاد جلیل شهناز و زنده یاد درویش خان در فرهنگسرای هنر در سال ۱۳۸۵ ایراد گردید ، اشاره نمود:
استاد حسن کسائی : شناخت موسیقی کار هرکسی نیست!
همه موسیقی را گوش می‌دهند و دوست می‌دارند اما کسی که سره را از ناسره تشخیص بدهد و بتواند درک مقاماتی را که استاد شهناز نواخته‌اند داشته باشد بسیار نادر است!
همه ساز می‌زنند و همه خوب ساز می‌زنند ولی قدرت نوازندگی و محفوظات و لحظات موسیقی ای که آقای شهناز می‌دانند و اجرا کرده‌اند ، چیزی که در دست همگان باشد نیست!
یعنی ردیف موسیقی ایران نیست ، قدرت آقای شهناز در جواب دادن و دونوازی های خارق العاده‌است!
من ۶۰ سال با ایشان همنوازی کرده‌ام و ساز بنده با ساز شهناز گره خورده‌است.

استاد محمدرضا شجریان : ساز شهناز در من زندگی می‌کند و من با ساز شهناز زندگی می‌کنم!
من تنها خواننده‌ای هستم که خودم را شاگرد جلیل شهناز می‌دانم!
ساز این نوازنده ی بی بدلیل ، یک ساز آوازی است ؛ برخلاف دیگر نوازنده‌ها که ۸۰ درصد سازی می‌زنند و فقط ۲۰ درصد آوازی!
جلیل شهناز به بیان واقعی در نوازندگی تار رسیده است؛ چرا که در گیرودار ردیف و تقلید از دیگران نماند و مانند آبشاری خروشان در جریان است!

استاد داریوش پیرنیاکان : جلیل شهناز هنرمندی است که زاوایای بسیاری در سازش نهفته‌است!
وی علاوه براشراف کامل بر ردیف و رموز آن ، ویژگیِ منحصر به فردی دیگری نیز داشت ؛ جواب آوازهای شاهکار و بی نظیر، استفاده از تمام امکانات ساز، نواختن بسیاری از گوشه‌های مهجور، رعایت جمله بندی در نوازندگی از جمله ویژگی‌های نوازندگی جلیل شهناز است!
استاد هوشنگ ظریف ، در بزرگداشتی برای استاد شهناز میفرماید : من عاشق ساز استاد جلیل شهناز هستم و خودم را مدیون او می دانم ، چرا که همواره از مضراب ، انگشتان و آثار ایشان مطالب بسیاری را فرا گرفته ام!
بداهه نوازی های ایشان بی نظیر است؛ چرا که هم آشنایی و تسلط ویژه ای بر روی ردیف دارد و هم از خلاقیت خاصی در بداهه نوازی بر خوردار است که آثارش را برای همگان شنیدنی و منحصر به فرد می کند. همه اینها باعث می شود تا شهناز بتواند بیشتر از ۲۰ دقیقه یک قطعه را بنوازند و کارش شنیدنی و دلنشین باشد!
ایشان در ذکر خاطره ای فرمودند : ما روزی با آقای پایور در استودیو ضبط داشتیم که متوجه حضور استاد جلیل شهناز در پشت شیشه استودیو شدم ؛ به محض دیدن ایشان گفتم من چگونه در حضور استاد شهناز ساز بزنم؟ در همین حین ایشان از پشت شیشه دستی تکان داد و لبخندی زد و گفت بزنید و مرا برای آن اجرا تشویق کرد!

سیدعلی‌رضا میرعلی‌نقی منتقد و پژوهش‌گر موسیقی درآلبومی که از استاد انتشار پیدا کرد ، مینویسد :
« نواخته‌های ضبط‌ ‌شده از استاد جلیل شهناز، تواناترین «شاعر تار» در نیم قرن گذشته ، مجموعه‌ای از قابلیت‌ها را ارائه می‌کند که در میان‌شان، سهم یک عامل ، بیش از دیگران است ؛ خلاقیت موسیقایی!
استفاده از ضربه‌ی خوش‌نو‌ا‌ی مضراب راست ، به عنوان ستون اصلی در اسکلت‌بندی‌ها ، شگردی است که تقریبا در تمام دوره‌های نوازندگی استاد وجود داشته است ؛
در دوره‌هایی از نوازندگی ، که بنا به ضرورت ، از مضرابِ ریز استفاده‌ی اندک می‌کند ، اجرای استادانه‌ی شهناز با پنجه‌کاری و کنده‌کاری روی سیم ، آذین بسته می‌شود و صدای حاصل از آنها از نظر شدت و ضعف ، تعداد انتخابی ، جنس صدا و حالت‌های «یدرک ولایوصف» آنها ، به طرزی آراسته و برازنده ، بیان‌کننده‌ی ایده‌هایِ ذهنِ همیشه خلاق او هستند!
استاد جلیل شهناز همیشه در تمام دوره‌های کار حرفه‌ای خویش از این آذین‌بندی‌ها و آرایه‌ها به زیباترین شکل و در بالاترین سطح هنری‌ای که برای یک تارنواز برجسته قابل تصور است ، استفاده کرده است ؛ به واقع حد نوازندگی شهناز، هنوز هم دست‌نیافتنی مانده است . . .

خداوندگار تار ، استاد جلیل شهناز تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفت!

«جلیل شهناز» پیشکسوت عرصه موسیقی در بخش مراقبت‌‌های ویژه بیمارستان آراد تهران بستری شد!
به گزارش فارس ، جلیل شهناز چهره ی ماندگار و نوازنده ی بی‌بدیل تار و سه‌تار ، تحت مراقبت‌های ویژه قرار گرفت۱
«جلیل شهناز» که ۹۱ سال سن دارد و زاده اصفهان است ، چندین روز است که به دلیل مشکل تنفسی در بیمارستان آراد تهران بستری است و در حال حاضر تحتِ مراقبت‌های ویژه در بخش آی‌سی‌یو قرار دارد!
خبرها حاکی از این است که حالِ استاد ، الحمدالله رو به بهبودی است ؛ از تمامیه عاشقانِ این خداوندگارِ تار و دلسخوختگانِ جامعه ی بزرگِ موسیقیِ ایران ، استدعا دارم که استاد را تا میتوانید از دعاهایِ خیر خود بی نصیب نگذارید ؛ بسیار متشکرم.

استاد شهریار ، این بزرگ غزل سرای معاصر ، در مقام استاد شهناز ، ابیاتی را سروده اند که با حالتی عاشقانه ، این خداوندگارِ تار را توصیف میکند!
ای جگر گوشه کیست دمسازت / با جگر حرف میزند سازت
تارو پودم در اهتزاز آرد / سیمِ ساز ترانه پردازت
حیف ، نای فرشتگانم نیست / تا کنم سازِ دل ، هم آوازت
وای ازین مرغِ عاشقِ زخمی / که بنالد به زخمه ی سازت
چون من ای مرغِ عالم ملکوت / کی شکسته است بالِ پروازت
شور فرهاد و عشوه شیرین / زنده کردی به شور و شهنازت
نازنینا نیازمند توام / عمر اگر بود می کشم نازت
سوز و سازت به اشک من ماند / که کشد پرده از رخِ رازت
گاهی از لطف ، سرفرازم کن / شکر سرو قد سرافرازت
شهریار این نه شعر حافظ بود / که به سر زد هوای شیرازت

در زیر چند قطعه از عشق بازی هایِ استاد شهناز را پیشکشِ تمامیه عاشقانه استاد میکنم ؛
خشک سیمی خشک چوبی خشک پوست ، از کجا می آید این آوای دوست . . . .

اول ، اثری رو براتون میذارم که منو به سال ها پیش میبره ؛ من با دیدنِ این اثر ، سالها پیش در کودکی ، عاشقِ سازِ تار شدم و پا به دنیای تارنوازی گذاشتم!
من تار رو با استاد شهناز فهمیدم و همیشه هم با یاد و عشق این استاد ، ساز میزنم و زندگی میکنم!
هنوز هم بعد از سالها ، وقتی این اثر را تماشا میکنم ، گویی رؤیایی در پیشِ چشمانم به رقص در می آید . . .
برای دانلود کلیک کنید.
سه قطعه ی صوتی از شاهکارهای خداوندگار تار ، استاد جلیل شهناز :
برای دانلود کلیک کنید.
خبرگزاری دانشجویان ایران – تهران
منبع: http://www.arashsalemi.ir/NewsDetail.aspx?id=13
انتشار آلبوم «شهناز شهنواز» بهانه‌ی خوبی برای این روزها است تا یادی از این چهره‌ی ۸۹ ساله و ماندگار موسیقی کشور «جلیل شهناز» شود.
به گزارش خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)،استاد جلیل شهناز (زاده‌ی سال ۱۳۰۰ در اصفهان)، از بزرگ‌ترین و سرشناس‌ترین نوازندگان تار و سه‌تار سده‌ی اخیر در ایران است.
این هنرمند با استفاده از تکنیک‌های برجسته در شیوه تارنوازی، توانست بسیاری از ردیف‌های موسیقی سنتی ایران را با ساز تار بنوازد که از آن جمله، نواختن در مایه دشتی و دشتستانی است که بسیار با ارزش است.
می‌گویند؛شهناز از سال ۱۳۲۴ به تهران آمد و از همان ابتدا با رادیو تهران همکاری کرد و در بسیاری از برنامه‌ها به‌عنوان تک‌نواز شرکت داشت.
به اذعان کارشناسان موسیقی، اوج درخشش شهناز از سال ۱۳۳۶ شروع شد؛ همان روزها که برنامه‌ی گل‌ها، به همت داوود پیرنیا طرح‌ریزی و در رادیو اجرا می‌شد. در این برنامه صدای ساز شهناز با صدای معروف‌ترین خواننده‌ها در می‌آمیخت و به‌راحتی در دل و جان شنوندگان می‌نشست.
در آرشیو رادیو ایران آثار او با همکاری خوانندگان بلند آوازه‌ای نظیر تاج اصفهانی، ادیب خوانساری و… موجود است و از کارهای مورد توجه وی، حدود شش ساعت نوار با همایون خرم است که به بیان جدیدی از ردیف در موسیقی ایرانی دست یافته‌اند.
از تکنیک‌های برجسته‌ی شهناز به نواختن در مایه‌ی دشتی و دشتستانی و بسیاری از ردیف‌های موسیقی ایرانی که شهناز قادر است با تار بنوازد، می‌توان اشاره کرد.
مصطفی الموتی که شهناز را استاد مسلم تار ایران می‌داند، می‌گوید: «یکی از هنرمندانی که هنگام اقامت در ایران شناختم، جلیل شهناز بودم. وی که در میان هنرمندان از احترام خاصی برخوردار است، به علت داشتن صفات ممتاز اخلاقی در هر مجمع و محفلی که شرکت می‌کرد، توجه و احترام همگان را جلب می‌کرد و شاگردان زیادی نیز تعلیم داده بود.
بداهه‌نوازی‌های شهناز در تاریخ موسیقی ایران بی‌نظیر و همواره زبان‌زد بوده است. این پختگی تسلط او بر حالت‌ها و فضاهای موسیقی ایرانی را حتا می‌توان در اجراهای دوره جوانی‌اش دید که نشان‌دهنده‌ی نبوغ اوست.»
محمدرضا شجریان نیز استاد جلیل شهناز را به عنوان تک‌نواز و نوازنده برتر تار در چند دهه گذشته می‌ستاید و می‌گوید:«من آنچه در آواز آموخته‌ام، متأثر از نوازندگی استاد شهناز بوده است و سال‌های سال با صدای تار این استاد بی بدیل زندگی کرده‌ام.
تعدادی از آثار استاد از جمله پیش درآمد بیات ترک با هم‌نوازی تمبک ناصر افتتاح را هر روز گوش می‌کنم؛ در خودرو ومنزل و در هر فرصتی که دست بدهد، این اثر را می‌شنوم و با شنیدن آن لذت می‌برم و انرژی می‌گیرم.»
به گزارش ایسنا، جلیل شهناز سال‌ها چه در محفل‌های موسیقی، چه کنسرت‌های رادیو و یا زنده، موسیقی‌دانان بزرگی را همراهی کرده که از ادیب خوانساری، سید جلال تاج اصفهانی، حسین قوامی، غلامحسین بنان، محمدرضا شجریان، جواد معروفی، علی‌اصغر بهاری، علی تجویدی، همایون خرم، حبیب‌الله بدیعی، علی‌اکبر خان شهنازی، حسن کسایی، فرامرز پایور، حسین تهرانی، جهانگیز ملک، محمد اسماعیلی و امیرناصر افتتاح می‌توان نام برد تا جوان‌ترهایی مثل فرهنگ‌فر، فروهی، فرهمند و… که همگی با وی برنامه‌هایی داشته‌اند.
وی در دهه ۱۳۶۰ به سرپرستی فرامرز پایور (سنتور) و همراهی محمد موسوی (نی)، علی اصغر بهاری (کمانچه) و محمد اسماعیلی (تنبک) «گروه اساتید» را تشکیل داد و با این گروه، مسافرت‌های متعددی به کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.
شهناز همچنین در سال ۱۳۸۳ به عنوان چهره ماندگار برگزیده شد.
در سال ۱۳۸۷، محمدرضا شجریان، گروهی که با آن کار می‌کرد را به افتخار جلیل شهناز، گروه شهناز نام گذاشت.
اما آلبوم «شهناز شهنواز» که این روزها منتشر شده است،شامل دو لوح فشرده است که لوح اول، استاد شهناز در آواز دشتی، آواز ابوعطا و آواز افشاری و با همراهی تنبک امیرناصر افتتاح و جهانگیر ملک به اجرا پرداخته است. هم‌چنین قطعه تصویری نوازندگی تار و تنبک در دستگاه ماهور در این لوح منتشر شده است.
در لوح فشرده‌ی دوم این مجموعه قطعاتی در بیات ترک، بیات اصفهان و دستگاه چهارگاه توسط این هنرمند به اجرا درآمده است. جهانگیر ملک و بهرام شمس نیز با تمبک خود در این قطعات نواخته‌اند. قطعه تصویری اجرای تار شهناز و تنبک حسین تهرانی در دستگاه ماهور، در این لوح قابل مشاهده است.
این آلبوم که با قیمت ۸ هزار تومان از سوی موسسه‌ی «آوای باربد» منتشر شده است، شامل قطعاتی است که بین سال‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۱ در استودیو ضبط شده‌اند.
سیدعلی‌رضا میرعلی‌نقی منتقد و پژوهش‌گر موسیقی درباره این مجموعه روی جلد این آلبوم نوشته است: «نواخته‌های ضبط‌ ‌شده از استاد جلیل شهناز، تواناترین «شاعر تار» در نیم قرن گذشته، مجموعه‌ای از قابلیت‌ها را ارائه می‌کند که در میان‌شان، سهم یک عامل، بیش از دیگران است؛ خلاقیت موسیقایی. چنان که در کار اکثر تک‌نوازان بزرگ معاصر نیز چنین است. تک‌نوازانی که هریک در کارشان یکه‌تاز و شاعر‌ساز دست خویشتن بوده‌اند: مرتضی محجوبی، رضا ورزنده، احمد عبادی و حسن کسایی.
این هنرمندان، کاشف زبان اختصاصی خویش در هنر تک‌نوازی هستند و نیز کاشف امکانات ناشناخته در ساز تخصصی خویش. نقش اینان در تکامل میراث موسیقی دستگاهی، بسیار متفاوت است با نقش هنرمندانی که به‌طور غریزی و یا به طرزی آگاهانه، راویان میراث هنری قدیم و حافظان دقیق اصالت فرهنگی دهه‌های گذشته بوده‌اند و توانایی اجرا در ضبط‌هایشان بسیار بارزتر و آشکارتر از توانایی در خلاقیت و گسترش موسیقی است.
آنچه که در ضبط‌های پرشمار استاد جلیل شهناز، شنونده‌ی نیمه حرفه‌ای را به اشتباه می‌افکند، پیچیدگی ذهنیت خلاق و استثنایی او در بهره‌گیری از انبوه مطالب، تکنیک‌ها و شگرد‌هایی است که در هر اجرا و در هر ضبط، بنا به خواست نوازنده و شأن برنامه، با نت جمله‌های انتخاب شده برای اجرا و نیز عوامل دیگر، متغییر است.
وجه مشخصه‌ی نبوغ موسیقایی او در همین‌جا آشکار می‌شود. می‌توان شیوه‌ها و شگرد او را دریافت، ولی نمی‌توان از آنها، فرمول‌ها و کلیشه‌هایی برای توضیح دادن، مدون کردن و احیانا فهمیدن کار استاد، تدارک کرد. نبوغ، به سادگی و روشنی خود را معرفی می‌کند و نیز از هرگونه «فرموله شدن» می‌گریزد. این موضوع را نباید در تجزیه و تحلیل نواخته‌های این نوازنده‌ی بزرگ فراموش کرد.
استفاده از ضربه‌ی خوش‌نو‌ا‌ی مضراب راست، به عنوان ستون اصلی در اسکلت‌بندی‌ها، شگردی است که تقریبا در تمام دوره‌های نوازندگی استاد ـ من جمله آثار حاضر ـ وجود داشته است؛ و نیز در دوره‌هایی از نوازندگی (و ضبط)، که بنا به ضرورت، از مضراب ریز استفاده‌ی اندک می‌کند، اجرای استادانه‌ی شهناز با پنجه‌کاری و کنده‌کاری روی سیم، آذین بسته می‌شود و صدای حاصل از آنها از نظر شدت و ضعف، تعداد انتخابی، جنس صدا و حالت‌های
«یدرک ولایوصف» آنها، به طرزی آراسته و برازنده، بیان‌کننده‌ی ایده‌هابی ذهن همیشه خلاق او هستند.
استاد جلیل شهناز همیشه در تمام دوره‌های کار حرفه‌ای خویش از این آذین‌بندی‌ها و آرایه‌ها به زیباترین شکل و در بالاترین سطح هنری‌ای که برای یک تارنواز برجسته قابل تصور است، استفاده کرده است. به واقع حد اجازه شهناز، هنوز هم دست‌نیافتنی مانده است.
جلیل شهناز از نوازندگان انگشت‌شماری است که اضداد درون‌گرایی (گفت‌وگو با خویشتن)، و برون‌گرایی (راضی‌ساختن شنونده‌ی مستعد) را در کمال و تعادل با یکدیگر دارد. از قدما، ابوالحسن صبا و مرتضی محجوبی چنین خصلتی را داشتند…»
مراسم نوگشایی خانه‌ی موسیقی نیز که اردیبهشت ماه سال جاری برگزار شد، به تجلیل از استاد جلیل شهناز اختصاص داشت و این شعر بر سالن خانه‌ی موسیقی نقش بر بسته بود:
«زخمه تا بر تار جان‌ها می‌زند / می‌چکد از پنجه‌ی شهناز، شور»
در آن مراسم محمدرضا شجریان ـ رییس شورای عالی خانه‌ی موسیقی ـ با تجلیل از مقام استاد شهناز در سخنانی گفته بود:«این افتخار بزرگی است که در خدمت این بزرگ‌ مرد موسیقی ایران هستم و شما بار دیگر او را بعد از مدت‌ها می‌بینید، چون مدتی است که استاد در مجامع حاضر نمی‌شوند و در خانه هم نمی‌شود زیاد مزاحم ایشان شد.»
استاد جلیل شهناز نیز با سپاس از شجریان مطرح کرده بود:«آقای شجریان در انسانیت، اخلاق و هنر موسیقی در دنیا یکتاست. امیدوارم خداوند او را زنده بدارد تا این موسیقی از میان نرود. از این‌که در کنار او نفس می‌کشم خوشحالم.»

منبع خبر :

آلبوم عکس های بزرگداشت جلیل شهناز
http://www.khabarjoo24.ir/1133688-%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA%20%D8%AC%D9%84%DB%8C%D9%84%20%D8%B4%D9%87%D9%86%D8%A7%D8%B2.html

آلبوم آواز شهناز
http://www.javanemrooz.com/music/album-195.aspx

جلیل شهناز در ویکیپدیا
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%84%DB%8C%D9%84_%D8%B4%D9%87%D9%86%D8%A7%D8%B2