سپیده پارسا پژوه ،فرخ قهرمانی نژاد ترجمه و تلخیص زهرا السادات قاضی طباطبایی
مقـدمـه :
بیابان ها و مناطق کویری ایران بطور تقریبی در سطح وسیعی از مناطق مرکزی واقع شده که اغلب توسط کوههای مجاور احاطه شده اند . بارندگی سالانه ی این مناطق کویری ۱۰۰-۲۰۰ میلی متر است که اصلی ترین زمان این بارندگی ها در طول فصول زمستان و بهار است ، چرا که تابستان ها اغلب گرم و خشک و پاییز نیزفصلی کم باران است .
پوشش گیاهی منطقه ی سیستان انبوه و متراکم نبوده و حتی بخش وسیعی از این منطقه خالی از پوشش گیاهی است. از سال ۱۹۹۶ دریاچه ی هامون خشک شده و در واقع حدود هشت سالی است بخش هایی از هامون که در ایران قرار دارد ، بدلیل کمبود بارندگی خشک شده است . زمانی که دریاچه آب کافی داشت ، ساکنان بومی منطقه غذای مورد نیاز خود را از طریق شکار ، ماهیگیری و کشاورزی تامین می کردند . اما در زمان حاضر معاش آن ها به دلیل خشکی دریاچه تغییر پیدا کرده است .
در میان تمـام انواع گیاهان بکار برده شـده توسـط سـاکنان منطقه ، گیاه نی ( که در زبان محـلی «لوخ» گفته می شود ) نقش مهمی را در معاش آن ها ، چه در گذشته و چه در زمان حال ایفا می کند . آن ها از قسمت های مختلف این گیاه در زندگی روزانه خود استفاده می کنند . نام این گیاه را « لوخ » گذاشته اند و هر قسمت از این گیاه را هم به شکل جداگانه و بر اساس کاربردشان نامگذاری کرده اند .
مواد و روش ها :
مواد و اطلاعات این مطالعه به شکل تحقیقات گیاه ـ مردم شناسی ( Ethnobotany ) در میان مردمان بومی منطقه ی سیستان در بهار سال ۲۰۰۳ جمع آوری شده است . روستاهایی که مورد مطالعه قرار گرفته اند شامل روستاهای شیباباد ، آزادی ، لطف الله ، کوه خواجه ، تخت عدالت ، گامشاد ، اِدیمی است . مواد گردآوری شده در این مطالعه نیز شامل یادداشت های میدانی است که بر اساس مشاهده ی مستقیم ، مصاحبه های غیر رسمی و عمیق و همچنین عکس و طرح می باشد . همینطور نمونه هایی هم در هرباریوم فارابی گردآوری شده است .
پیوند به لینک مقاله اصلی در انگلیسی
http://www.lamolina.edu.pe/zonasaridas/za11/PDFs/ZA08-web.pdf
برای خواندن مقاله کامل به زبان فارسی زیر کلیک کنید:
