«معماری ایران؛ تلاش برای گفتگو در وضعیت امتناع» در شصت و نهمین یکشنبه انسان شناسی و فرهنگ

پوستر: محسن صف‌شکن/ شصت و نهمین نشست «یکشنبه های انسان شناسی و فرهنگ» با عنوان: ​معماری ایران؛ تلاش برای گفتگو در وضعیت امتناع در تاریخ یکشنبه ۲۹ آذر ماه ۱۳۹۴ در پژوهشگاه فرهنگ٬ هنر و ارتباطات برگزار خواهد شد.
در این نشست فیلم مستند «خانه من» ساخته آقای محسن امیریوسفی به نمایش در خواهد آمد. سخنرانان این برنامه خانم دکتر نشید نبیان(دکترای طراحی و فوق دکترای طراحی شهری هوشمند و شریک موسس گروه طراحی شیفت) هستند و صحبت هایشان را با عنوان «از پل ها و ریشه ها: تاریخ عملگرا و تئوری کاربردی در دیسیپلین معماری» ارائه خواهند داد و سپس آقای مهندس علیرضا امتیاز با عنوان «معماری ایران و شکاف کالبدی زمان» سخنرانی خواهند کرد.

زمان: ساعت ۴ تا ۷ بعداز ظهر یکشنبه ۲۹ آذر ماه ۱۳۹۴
مکان: میدان ولی عصر، خیابان ولی عصر، خیابان دمشق، شماره ۹، پژوشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات

برنامه راس ساعت ۴ بعدازظهر برگزار می شود. لطفا یک ربع پیش از شروع برنامه در محل برگزاری نشست حضور داشته باشید.

بیشتر در این باره:

درباره فیلم مستند خانه من درباره آقای محسن امیریوسفی درباره خانم دکتر نشید نبیان درباره آقای مهندس علیرضا امتیاز

چکیده سخنرانی اول، خانم دکتر نشید نبیان

از پل ها و ریشه ها: تاریخ عملگرا و تئوری کاربردی در دیسیپلین معماری
در نوشتار خود در باب مفهوم تاریخ، والتر بنجامین به نقاشی از کِلی به نام Angelus Novous یا فرشته ما اشاره می کند. او می نویسد که در این نقاشی، فرشته ای به تصویر کشیده شده است که به نظر می رسد در حال فاصله گرفتن از چیزی است که به آن خیره شده است. چشمان این فرشته فراخ شده، و او با دهانی باز و بالهای گسترده به تصویر کشیده شده است. بنجامین، در ادامه می نویسد که فرشته تاریخ، حکماً شکل و شمایل و اوضاعی این چنینی دارد. چهره و به طبع ، نگاه او رو به گذشته است. آنچه که ما از گذشته به صورت مجموعه ای از اتفاقات درک می کنیم، او بصورت یک فاجعه می بیند، که گرد و غبار و خاشاک منتج از ویرانی ناشی از آن، در برابر پای او روی هم انباشته می شود.
فرشته تاریخ می خواهد که برای چند لحظه ای آرام گیرد تا مردگان را زنده کند و به بازسازی همه آن چیزها که در اثر این فاجعه تخریب شده اند بپردازد،. اما، طوفانی که از بهشت می وزد، او را از این مجموعه خس و خاشاک که تنها بازمانده فاجعه گذشته است، دور می کند. این طوفان ناخودآگاه او را به سمت آینده هدایت می کند.
فرشته تاریخ بواسطه نگاه و توجه اش به گذشته، لاجرم به جهت حرکت رو به آینده خود پشت کرده است، و در همین حال، مجموعه خس و خاشاک و گرد و غبار و تکه های شکسته ناشی از فاجعه گذشته، در مقابل او هر لحظه بیشتر تلانبار می شود و اوج می گیرد. بنجامین از چنین تصویر پرتضاد و چالش برانگیز، به عنوان آنچه ما از مفهوم “ترقی” می شناسیم یاد می کند.
این پاراگراف، بارها و بارها توسط اندیش مندان مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. این گفتار کوتاه مجال مناسبی برای بررسی تمام این نقد ها نیست. اما، جایگاه بنیادین همزمانی گذشته، حال و آینده در این خوانش شاخص بنیامین از مفهوم تاریخ، ایده ایست که در تدوین این گفتار، به آن توجه محوری شده است. به زبان دیگر، تاریخ مداری یا (Historicity) ، به عنوان روند و خط سیری متناوب و مداوم که لحظه های گذشته، لحظه های زمان حاضر، و لحظه های آینده را به هم پیوند می دهد، خوانش مولف از مفهوم تاریخ (History) در تألیف متن این گفتار است، که به رابطه معماری معاصر ایران باتاریخ، یا به عبارت صحیح تر تاریخ مداری می پردازد.