بررسی نشانه‌شناختی نقش فرهنگ بومی در شکل‌گیری متن اجرای تعزیه در منطقه بوشهر(۱)
بخش اول
تعزیه مراسمی آیینی نمایشی است که در جغرافیای فرهنگی ایران کنونی برخلاف سایر مناطق شیعه‌نشین وجوه دراماتیک فربهی یافته است. وجود تنوع در اجرای تعزیه در نقاط گوناگون این جغرافیا نیز بر این نکته تاکید دارد که تعزیه پدیده‌ای فرهنگی است که در تعامل با فرهنگ بومی هر منطقه رنگ و بوی آن فرهنگ را به خود گرفته و اجرای متفاوتی خلق نموده است. در این رساله اجرای تعزیه منطقه بوشهر به عنوان مطالعه موردی، مورد بررسی قرار گرفته شده و پژوهشگر تلاش نموده برای بررسی این موضوع با استفاده از تحقیقات میدانی(مشاهده و مصاحبه عمیق) با کمک استراتژی استفهامی به سه پرسش پاسخ دهد: ۱. تعزیه‌ی بوشهر چه تفاوتهایی با تعزیه سایر نقاط کشور دارد؟، ۲. چرا این تفاوتها بوجود آمده است؟ و ۳. این تغییرات در جهت تقویت بعد آیینی تعزیه است و یا بعد نمایشی آن؟
نوشته‌های مرتبط
برای پاسخ به پرسش نخست، از سه الگوی نشانه‌شناختی ویژه تعزیه برگرفته از الگوی نشانه‌شناختی تئاتر کوزان، الام و پاویس استفاده گردیده تا در بررسی تطبیقی نشانه شناختی وجوه افتراق تعزیه بوشهر با تعزیه سایر نقاط کشور کشف گردد. در گام دوم پژوهش وجوه افتراق ده‌گانه تعزیه بوشهر در بستر فرهنگی منطقه مطالعه و زمینه بروز این تغییرات از قبیل اثرات محیطی، برهم کنش‌های قومی، نژادی و … مورد مطالعه قرار گرفت. و در نهایت بررسی این ویژگی‌هابر پایه‌ی نظریات شکنر گواه تمایل به سوی سرگرمی نمایشی بوده است تا سودمندی آیینی.
برای مطالعه این بخش در زیر کلیک کنید:
