درگیری اوکرائین، شانسی برای رئیس جمهور لوکاشنکو سرکشی مینسک در مقابل برادر بزرگتر روسیه
نویسنده: یولیا شوکان*
ترجمه: عبدالوهاب فخریاسری
نوشته‌های مرتبط
* پژوهشگر جامعه‌شناسی سیاسی و رئیس کنفرانس‌ها در دانشگاه Paris Nanterre. نویسنده نسل مایدن، L’Aube، پاریس، ٢٠١۶.
از زمانی که قدرت سیاسی در اوکراین دستخوش تغییر شد، بلاروس همواره در تلاش بود که مانع افزایش تنش‌بین روسیه و اتحادیه اروپا شود. مینسک می‌خواهد در این میان نقشی سازنده ایفا کند و در عین حال، تنوع بیشتری به مناسبات خود بخشیده و بر استقلال‌اش در برابر مسکو تاکید کند. اما رئیس جمهور لوکاشنکو که نگران حفظ قدرت و نقش راهبردی کشورش است، به خوبی می‌داند که نباید از خط قرمزها عبور کند.
در مارس ٢٠١۴، اشغال کریمه توسط روسیه و مداخله نظامی آن در کشور اوکراین موجب سردی روابط دوجانبه و بسیار نزدیک بلاروس و روسیه در همسایگی‌اش شد. «با نمایش تمایل مسکو به استفاده از زور و رویدادهای اوکراین، افسانه شوروی ملل برادر روس، اوکراین و بلاروس رنگ باخت»، این تحلیل الکساندر آلسین روزنامه‌نگار متخصص در امور دفاعی است. از آن زمان، الکساندر لوکاشنکو رئیس جمهور بلاروس تلاش کرد از کرملین فاصله بگیرد، بدون آن که این تصور را به وجود آورد که منافع‌این کشور را زیر سوال برده است.
آقای لوکاشنکو قصد نابود کردن شالوده این اتحاد راهبردی را که پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری این جمهوری شوروی قدیمی در ژوئیه ١٩٩۴پا گرفت ندارد. این رابطه با پیمان‌های مختلفی درهم تنیده شده است : پیمان دوجانبه جامعه کشورهای مستقل که در دسامبر ١٩٩١ بنا نهاده شد یا کشور متحد روسیه-بلاروس که در ٨ دسامبر ١٩٩٩ پایه‌گذاری شد و پیمان چندجانبه سازمان پیمان امنیتی مشترک که در سال ١٩٩٢ به وجود آمد یا اتحادیه اقتصادی اروپا-آسیا که از اول ژانویه ٢٠١۵ عملا به اجرا درآمد.
ادامه مطلب در؛