تهاجم همه جانبه

سرژ حلیمی برگردان مرمر کبیر

یکی از وزرای سابق سوسیالیست ، که مدتی بعد از بنیانگذاران حزب لیبرال از کار در آمد، در چند جمله زیر فوت و فن پایه ریزی و پروراندن جامعه متکی بر بازار را تشریح کرد : « سعی نکنید گام به گام به پیش روید. اهداف خود را به روشنی تعریف کرده و با جهش های کیفی به پیش بتازید تا منافع مبتنی بر تعلقات صنفی مانع اصلاحات نشده و دشمنان فرصت بسیج نیرو های خود و مقابله با شمارا پیدا نکنند. سرعت حرف اول را می زند، تخت گاز به جلو برانید، هنگامی که برنامه اصلاحات را شروع کردید قبل از پایان توقف ممنوع : تا زمانی که هدف دائما در حرکت باشد، تیر دشمن دقت خود را از دست می دهد و اصابت به هدف ناممکن می شود». فکر می کنید این اظهار فضلها از جانب امانوئل ماکرون صورت گرفت ؟ خیر ، آقای راجر داگلاس، در سال ١٩٨٩در زلاند نو این سخنان نغز را ادا کرد و نقشه راه ضد انقلاب لیبرالی که در کشورش در جریان بود را ارائه داد (١). نزدیک به سی سال پس از این فرمایشات، امروز ریئس جمهور فرانسه نیزهمه ترفندهای «استراتژی شوک» را بکار می بندد. سیاست خصوصی سازی شبکه دولتی راه آهن SNCF، تغییر ات بنیادین در دستگاه اداری، بیمارستانها، مدارس، قوانین مربوط به مهاجرت، حق کار، مالیات بر ثروت، رادیو تلویزیون دولتی ( « لکه ننگ بر دامن جمهوری» به زعم آقایان) : وقتی به نام به اصطلاح فاجعه ای که در راه است و یا قرض های کمرشکنی که طاقت فرسا گشته اند، بولدوزر اصلاحات همه چیز را در هم می کوبد و به جلو می رود، به کدام سو می بایست نگریست، چگونه می توان مقاومت کرد ؟ فرمودید شبکه راه آهن ؟ گزارشی که توسط یکی از دست اندرکاران در این باب تهیه شده فهرستی از دعا و ثنا های مستجاب نشده لیبرالی ارائه داد (پایان حقوق قانونی کار کارگران راه آهن، تبدیل آن به شرکت سهامی با سرمایه محدود، لغو مخارج «زائد» و حذف کسری بودجه). پنج روز پس از انتشار گزارش، به منظور بزک کردن شیوه تحمیل دیکتاتور مآب این اصلاحات به نمایندگان کارگران، به اصطلاح «مذاکراتی» با سندیکا ها برنامه ریزی شد. بهتر دیدند سریعا با استفاده از جو عمومی انفعال و اختلاف بین سندیکاها و همچنین عاصی شدن مسافران از تاخیر های پیاپی قطار ها، تصادفات، خرابی خطوط و گرانی بلیط کار را زود تمام کنند. همانطور که وزیر راه و ترابری می گوید «فورا دست به کار شدن ضروری است». آقای داگلاس گفته بود وقتی که موقعیت ایجاب می کند «باید چهار نعل به پیش تاخت». دولت فرانسه همچنین بر اخبار جعلی رسانه های اصلی برای مطلوب جلوه دادن پروژه هایش متکی است. به عنوان مثال رسانه ها بلا فاصله پخش کردند که « شبکه راه آهن برای هر فرد فرانسوی حتی اگر قطار ننشیند سالانه معادل ١٠٠٠ یورو هزینه دارد»- البته فی الفور خبر را تکذیب نمودند همانها جار زدند که گویا « هر فرد فرانسوی برای پاک کردن بدهی یونان مبلغ ٧٣۵ یورو از جیب می پردازد »، این خبر نادرست را همانهایی در بوق و کرنا گذاشتند که در سال ٢٠١۵ در ورشکستگی مالی آتن نقش داشتند. بعضی اوقات هم واقعیت از پس ابر بیرون می آید، البته دیگر کار از کار گذشته است. به عنوان مثال «اصلاحات» مربوط به تقلیل حقوق بازنشستگی تحت لوای طولانی شدن عمومی طول عمر و افزایش امید زندگی توجیه گشت. با این حال، یک بررسی آماری رسمی منتشر شده، نتیجه می گیرد که « انتظار می رود که متوسط ​​دوران بازنشستگی برای افراد متولد پس ازسال ١٩۵١ ، یعنی ٨٠ درصد جمعیت فرانسه، نسبت به نسل متولد قبل از سال ١٩۵٠ کوتاه تر باشد ».(٢) به عبارت دیگر پیشرفتی تاریخی در رابطه با میانگین دوران فراغت بازنشستگی تغییر جهت داده و به قهقرا رفته است. البته چنین اخباری در رسانه ها مطرح نمی شود و به نظر هم نمی رسد که آقای ماکرون در صدد باشد تا برای اصلاح این امر « سرعت عمل » به خرج دهد …

١-Cf. Le Grand Bond en arrière. Comment l’ordre libéral s’est imposé au monde, Agone, Marseille, 2012 (1re éd. : 2004). ٢- « L’âge moyen de départ à la retraite a augmenté de 1 an et 4 mois depuis 2010 » (PDF), Études et Résultats, no 1052, direction de la recherche, des études, de l’évaluation et des statistiques (Drees), ministère de la santé, Paris, février 2018.