چکیده: در قدیم فضاهای شهری به گونه ای بوده است که افراد می توانستند پیاده و با صرف وقتی اندک از نقطه ای به نقطه ی دیگر جابه جا شوند. این فضاها همان فضاهای باز و یا سرپوشیده ی شبکه ی ارتباطات یعنی راه ها، میدان ها و فضاهای ورودی هستند که در شهرهای متوسط و بزرگ و گاهی در شهرهای کوچک یک یا چند راه اصلی شهر از این شبکه ی ارتیاطی به بازار اختصاص می یافت. گاهی بازارها در مرکز شهر واقع می شدند که با رشد شهری و وسعت یافتن فضاهای آن تخریب نمی شده بلکه برعکس گسترش یافته و نقطه هایی از فضاهای شهری را به خود اختصاص می دادند. در صورتی تخریب و جابه جایی در بازار رخ می داد که بازار در مسیر راه های اصلی شهر بوده و این راه ها بعدها کارکرد و اهمیت خود را از دست بدهند و بازار ناچارا به محل دیگری منتقل می شد.
در این پژوهش، که نتیجه ی بررسی اسنادی بر مجموعه مطالعات انجام شده ی شهری و پیوند این مطالعات بر بازار شهر تبریز است ، می توان تاحدودی ترکیبی از فضای کالبدی و غیرکالبدی را مشاهده نمود و حتی به یکی از ویژگی های بارز این بازار یعنی سرپوشیده بودن آن اشاره نمود که در نوع خود منحصر به فرد است.
نوشته‌های مرتبط
کلیدواژگان: شهر، بازار، کارکرد و نقش اجتماعی و کالبدی در شهر
برای خواندن این مقاله در زیر کلیک کنید:
