در پنجمین سالِ درگذشتش ( ۱۳۱۵ – ۱۳۹۱ )
حس و برداشت خویش از دیگری را از درون رابطه یی شخصی برکشیدن و در رسانه یی جمعی با دیگران در میان گذاشتن شیوه ی شاید منصفانه ای نباشد ، مگر به توصیفِ الگویی از رفتار و توضیح و تفسیر نوعی از عملکرد یا مصداقِ مفهومی اخلاقی بینجامد و برگنجینه ی تجربه ی جمعی بیفزاید ؛ بویژه اگر وصف کسی در میان باشد که عمر در عرصه یی از نظر اندازه ی جمعیتی که بازش می شناختند محدود گذاشت و در حوزه یی که از نظر توجه جامعه مهجوربود ؛ نه مثل کسی چون جلال آل اجمد و سیمین دانشور و فروغ فرخ زاد یا مانندِ غلامرضا تختی ، محمد رضا لطفی ، سیمین بهبهانی ، مرتضی پاشایی و پرویز کلانتری که همین روزها ترک مان کرد و یا مثل کسانی چون علی نصیریان و ترانه علیدوستی و اصغر فرهادی و شهاب حسینی و دیگران که این روزها نامشان برسر زبان هاست و در خاطره ی جمعیتی گسترده تر و حتی نسل های بعدی می مانند ؛ بلکه مثلِ خودِ مصطفی علی مدد که پژوهشگر مدیریت مالی و سرمایه گذاری و حسابداری بود با گرایش توسعه ی اقتصادی که باز شناختن او و همانندانش که رفته اند و باز گفتن از آنها دین و وظیفه ای بر دوش ما ست که مانده ایم تا به اثر گذاری آنها تداوم ببخشیم و تجربه های آنها از دست ندهیم ؛ که هم شرط وفا داری بجای آورده باشیم و هم بر اعتماد به نفس جامعه بیفزائیم که چنین مشی ها پیش گیرند و از سقوط شرف و اخلاق پیشگیری . دیگر آنکه شیوه ی کار و زندگی و رویکرد و رفتار این کسان را مستند سازیم و به خاطره ی جمعی بسپاریم .
نوشته‌های مرتبط
نگارنده بارها در باره ی مصطفی علی مدد نوشته است ، چه آنگاه که در میان ما بود ؛ و بعد ، پس از آنکه ما را گذاشت و رفت و از جمله مقاله ی سرشتِ روشنفکرانه‌ی مصطفی علی‌مدد در انسان شناسی و فرهنگ که در آن پیشینه ، عملکردها و دستاوردهای و ویژگی های او را به فشرده ترین بیان بازگفته و نوشته ام ، اما این بار ؛ تنها بر مصداق مفهوم ” شفافیت ” که یکی از ویژگی های شخصیت او در مقامِ ” پژوهشگر” ، ” کارشناس ” و ” روشنفکر” است تاکید گذاشته ام ؛ به بهانه ی پنجمین سال درگذشتش .
نزدیک به چهل سال شد که او را می شناختم ؛ از زمانی که شدم دانشجوی حسابداریِ در موسسه ی عالی حسابداری و بعد نزدیک به سه دهه که با هم نزدیک تر شدیم ؛ ازآن زمان که به فعالیت در زمینه ی توسعه ی اجتماعی حرفه ی حسابداری پرداختم . در همه ی این دوران ، شفافیت او در رفتار و کردار و در اظهار نظر و قضاوت و حتی عرضه ی تمامیتش توجه ویژه ای را بر می انگیخت . او هیچ چیز را از آنچه در ذهنش در باره ی موضوعی می گذشت پنهان نمی کرد . او چیزی را که می گفت همان بود که مخاطب می شنید و می فهمید و این ویژگی ” مَنِ ” سالم ، کارساز ، مستحکم و اثر گذاری را در او سرشته بود و سبب شده بود همگان به طرز خدشه نا پذیری به او اعتماد کنند . او نیز به کنش و گفتار و رفتار دیگران به دیده ی شک نمی نگریست و قضاوت خویش را بر آنچه بی واسطه از عملکرد دیگران برداشت می کرد بنیاد می کرد . با دیگران درگیر نمی شد . روش او ساده بود ؛ می دانست دانش او در چه زمینه ای است و در چه عرصه هایی از کار صلاحیت فنی و تجربی و زمینه ای دارد ، بر همین سیاق به انتقاد از خویش توجه می کرد و به راحتی انتقاد را می پذیرفت یا تا آنجا که نقدی که بر نظر او وارد شده بود تاب استدلال داشت به صراحت پاسخ می داد .؛ اما بر موضوع مشخص و پیامدهای آن در چارچوبی تحلیلی و متکی بر داده های واقعی و مستند و با در نظر گرفتن قواعد و مقررات مربوط تاکید می کرد ، اما اشخاص ، سازمان ها و نهادهای مربوط را به پرسش نمی گرفت . او در موقعیت کارشناس ِ روشنفکر مسئولیت خود را در محدوده ی دانش تخصصی و تجربی خویش تعریف می کرد . این رویکرد او هم سبب شده بود مناسبات و ارتباطات او با جامعه ، با موسسات و با نهادها و اشخاص محفوظ بماند و فرصت اثر گذاری برای همیشه از بین نرود . از این راه طرف های او در موقعیت هایی که او در آنها قرار می گرفت به دیده ی کسی که به ارزیابی شخصیت و تمامی جنبه های آنها می پردازد نگاه نمی کردند . بر اثر گذاری مصطفی علی مدد باید از یک ویژگی دیگرِ او نیز یاد کرد و آن اینکه او نه در پی نفع شخصی خویش جز آنچه که در عرف باید به آن دست می یافت بود و نه در سودای تفوق و برتری بر دیگران .
مصطفی علی مدد با چنین روش ها و رویکردها دانش حسابداری ، زبان ، ادبیات و نشرِ حسابداری و تشکیل و تداوم و توسعه ی نهادهای حرفه ای و عملکردها در این زمینه را به قدرچمشگیر و غیر قابل تصوری پیش برد و توسعه داد یا در پیش برد آنها مشارکت تعیین کننده داشت . او چندان پر کار و چنان اثر گذار بود که هنوز و همیشه می توان از گفت و از او نوشت .
علی مدد در ویکیپدیا
https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%B5%D8%B7%D9%81%DB%8C_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%85%D8%AF%D8%AF
