در ایام نوروز فرصتی دست داد تا یک سفر کوتاه سه روزه به اصفهان و یکی از روستاهای اطراف اصفهان بروم. نکات زیر حاصل مشاهدات جاده ای این سه روز است که نشان می دهد هنوز برای فرهنگ سازی جاده ای، نهاد های مسئول باید اهتمام ورزند:
روز اول؛ ریختن آشغال از پنجره اتومبیل: اتوبان تهران – قم و کاشان- اصفهان از جمله اتوبان هایی است که حداکثر سرعت اتومبیل ها طبق علائم رانندگی ۱۲۰ کیلومتر در ساعت تعیین شده است و به واسطه وجود دوربین های کنترل سرعت و حضور دوربین پلیس های راهنمایی و رانندگی، اکثر رانندگان به استثنای تعدادی متخلف که جریمه می شوند، به سرعت اتومبیل خود توجه دارند. اما انگشت شماری از این رانندگان و سرنشینان آن بدون توجه به سرعت اتومبیل کیسه آشغال که معمولا پوست میوه و اضافه تنقلان و یا پوست اقلام خشکباری همچون پسته است را به وسط اتوبان پرتاب می کنند. در این سفر در اواسط اتوبان تهران- قم سرنشینان یک اتومبیل ماکسیما پس از سبقت گرفتن به فاصله ۱۰۰ متری که از اتومبیل من فاصله گرفتند از شیشه عقب اتومبیل خود مقداری پوست پسته را به بیرون پرتاب کردند که با سرعتی که داشتند پوست پسته ها با برخورد به سطح اسفالت مثل گلوله به عکس جهت حرکت خودرو پرتاب شدند و ترکشهایی از آن به اتومبیل من اصابت کرد. ظاهرا هنوز برخی رانندگان یا سرنشینان اتومبیل با وجود آنکه در اتومبیل مدل بالا نشسته اند ولی هنوز بهره ای از فرهنگ عمومی ندارند.
نوشته‌های مرتبط
روز دوم؛ اصرار بر عدم خلاف و جلوگیری از جریمه نویسی پلیس: حدوداً در کیلومتر۴۰ جاده اصفهان- نایین که قرار گاه پلیس راه مستقر می باشد به دستور پلیس توقف کردم. قبل تر از ما تعداد چند اتومبیل نیز به دستور پلیس توقف کرده بود. افسر پلیس توضیح داد که سرنشینان عقب اتومبیل کمربند ایمنی را نبسته اند. گواهی نامه و کارت اتومبیل را طلب کرد. از اتومبیل پیاده شدم و گواهی نامه و کارت اتومبیل را به دستش دادم. سرنشینان همراهم ابتدا خواستند که مقاومت کنم اما چون خلاف مقررات عمل کرده بودم به دستور پلیس تمکین کردم. در فاصله کوتاهی که مامور پلیس قبض جریمه اتومبیل های قبلی را که اکثرا به دلیل نبستن کمربند ایمنی سر نشینان بود، می نوشت؛ رانندگان به هر زبان بازی که بود می خواستند عمل خود را توجیح کنند تا جریمه کمتری برایشان نوشته شود. پس از دریافت برگه جریمه همین بحث با سرنشینان اتومبیل خودم درگرفت. نمی دانم چه اصراری بر توجیح کارهایمان داریم. در حالیکه همین جریمه گوشزدی است که اگر بار دیگر از آن جاده عبور می کنیم اطمینان حاصل کنیم که سرنسینان اتومبیلمان کمربندشان را بسته اند.
روز سوم؛ هنگام بازگشت به تهران در روز ۱۲ فروردین اتوبان قم- تهران بار ترافیکی پر حجمی داشت. گوشه سمت راست اتوبان یک لاین اضطراری برای عبور اتومبیل پلیس و آمبولانس اختصاص داده شده بود و تابلوهای تعبیه شده حاکی از آن بود که عبور اتومبیل های عادی از این لاین مطلقاً ممنوع است. به این تابلو اکثریت رانندگان توجه داشتند اما برخی رانندگان خاطی بدون توجه به حق تقدم از این لاین با سرعت بالاتری حرکت می کردند که بسیار خطرناک می نمود. تصور کنید در یک بار ترافیکی پرحجم اتوبانی که اتومبیل ها با سرعت ۸۰ تا ۹۰ کیلومتر پست سر هم حرکت می کنند برخی رانندگان با سرعت ۱۰۰ کیلومتر از لاین کناری و سمت راست شما که خلاف هم هست از شما سبقت بگیرند و به خیال خود و سرنشینانشان زرنگ بازی در آورده اند. در حالیکه با این عمل نه تنها قوانین را زیر پا گذاشته اند بلکه احتمال بروز سانحه را افزایش داده اند.
رانندگی در جاده ها و اتوبان ها طی ایام عید بازتابی از فرهنگ ترافیک در کشور ماست و تعداد حوادت رانندگی در این ایام برایندی از این حقیقت است که هنوز فرهنگ رانندگی در کشور عمومیت نیافته و نهادینه نشده است و سازمانهای متولی باید همچنان بخشی از نیرو و بودجه خود را صرف این فرهنگ سازی بنمایند.
