پروژه عکاسی از روزهای کرونایی در شهر مشهد

آزمایشگاه: کارهای کلاسی دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترا

توسط فاطمه افتخاری در اردیبهشت ۶, ۱۴۰۰

با گسترش ویروس کوید-۱۹ در سطح جهانی، سبک زندگی و تعاملات انسانی دست خوش تغییر شده است. کشور ایران نیز به عنوان یکی از مراکز شیوع این بیماری از این تغییرات مصون نمانده است. همچنین شهرها همواره به عنوان بستر وقوع تغییرات اجتماعی و سیاسی، مطرح بوده اند. از آن جا که زندگی و تعاملات انسانی در بستر شهر جریان دارد، قرنطینه ی اجباری و یا خود خواسته ، به سرعت چهره شهر ها را از بعد ساختارهای اجتماعی و همچنین از بعد ساختارهای مکانی تغییر داده است. اگر بیش از این تنها در فصل زمستان آن هم با تعداد محدود آدم هایی را مشاهده می کردیم که برای محافظت در مقابل آنفولانزا و یا عدم انتشار این ویروس از ماسک استفاده می کردند. امروز با گسترش ویروس کوید-۱۹، حداقل نیمی از جامعه از ماسک استفاده می کنند. اگر تا دیروز این انسان های وسواسی بودند که از دستکش و ژل ها و محلول های ضدعفونی کننده استفاده می کردند، امروز به ندرت می توان مکانی را در شهر پیدا کرد که در آن بوی این مواد ضدعفونی کننده استشمام نشود. اگر دیروز آدم ها با چهره ای بشاش در کنار پارک ها و خیابان ها قدم می زدند امروز می توان نگاه نگران آن ها در مواجه با ویروس ترسناک کرونا را دیدید. اگر تا دیروز با عبور از زمستان و گرم تر شدن هوا، پارک ها شاهد حضور کودکان و خانواده هایشان بودند، امروز این علامت خطر و هشدار است که در ورودی های پارک ها دیده می شود. اگر تا دیروز ساعت های تعطیلی ادارات صف اتوبوس و مترو توجه آدم را به خود جلب می کرد، امروز اطلاعیه محدودیت در زمان خدمات دهی این وسایل حمل و نقل عمومی است که جلب توجه می کند. هرچند در همین شرایط بحرانی هستند انسان هایی که فارغ از ویروس و نگرانی به روال زندگی عادی خود ادامه می دهند، که به این افراد نیز باید به عنوان بخشی از جامعه نگاه کرد. تمام این موارد در کنار سایر مواردی که ذکر آنان نرفت، موجب می شود که ما به شهر به عنوان آیینه ای از تغییرات اجتماعی نگاه کنیم. شهری که بازتاب دهنده آن چیزی است که در درون آن می گذرد. نکته این است که تصاویری که از امروز مواجه جامعه ما با کرونا ثبت می شود، در آینده ای نه چندان دور می تواند منبع بسیاری از تحلیل ها در رابطه با نوع مواجه افراد این جامعه با بحران کرونا باشد. به همین منظور در رفت آمد های خود به محیط کار و انجام کارهای ضروری، که گریزی وجود نداشت، اقدام به عکاسی از یکی از محلات مشهد به نام خیابان سجاد و خیابان های اطراف آن کردم. در این عکس ها نه تنها از سایر مردم به عنوان سوژه استفاده شده است بلکه روایت گر دشواری های زندگی خودم در این زمان می باشد. این خیابان از نظر اقتصادی در اختیار افرادی با طبقه اجتماعی بالا است و جز یکی از خیابان های مرفه نشین شهر مشهد محسوب می شود. در این خیابان به دلیل وجود مراکز خرید و شمار زیادی از فروشگاه های مربوط به برندهای معروف لباس، کیف و کفش و … در شرایط عادی نیز رفت و آمد زیادی وجود دارد. همچنین در این خیابان بانک ها و ادارات مرجع وجود دارند که از این حیث حتی در زمان وقوع بحران نیز پرتردد محسوب می شوند. البته نکته دیگری که این خیابان را از نظر موقعیت جغرافیایی از سایر خیابان ها متمایز می کند، قرار گرفتن پارک ملت به عنوان یکی از پارک های بزرگ و معروف مشهد در انتهای این خیابان است.