نام مکتب سقاخانه با کسانی چون زنده رودی و پیل آرام و تناولی، برای هیچ اهل هنری درایران بیگانه نیست. اولین مواجهه با آثار مسعود عربشاهیی احتمالا این مارا با این پرسش مواجه می سازد که آیا از آثار مکتب سقاخانه نیست؟ علاوه بر اصراری که خیلی ها حتی اگر با اغماض بر این قضیه دارند، خود عربشاهی هیچگاه این را نپذیرفته. شاید این مهمترین علت دور ماند نام عربشاهی از زبانها در چند دهه اخیر به رغم فعالیت نسبتا زیاد و تاثیرگذارش باشد. سرنوشت آثارش اما به مراتب اسفبار تر است. بسیاری از تابلوهایش که روزگاری با جلال و شکوه آویزان شده بودند امروز یا از مبان رفته اند یا به چارچوبی برای قیر و ایزوگام تبدیل شده اند. تلفیق خیره کننده نمادهای ملی و منطقه ای با سیستم های هنری مدرن و انتزاعی و استفاده هنرمندانه از رنگها به غایت تحسین بر انگیز است. در این پرونده سعی شده تا مروری بر زندگی، سبک و آثار این هنرمند گرانمایه داشته باشیم.
درباره:
نوشته‌های مرتبط
مسعود عربشاهی / شایان شعبان
مسعود عربشاهی / ویکی پدیا
زندگی نامه مسعود عربشاهی / همشهری آنلاین
درباره مسعود عربشاهى: شنیدن رنگ ،دیدن صوت وسکوت!/ محمد شمخانی
مسعود عربشاهی / حسن موریزی نژاد
درباره آثار:
رمزآلودگی توأم با تعقل: آثار مسعود عربشاهی / حمید کشمیرشکن
نقاش رمزنگار/ احمدرضا دالوند
سرنوشت وحشتناک آثار مسعود عربشاهى/ پرویز براتى
مسعود عربشاهی و هنر سومر و آشور / سمیه فروغی
بررسی آثار عربشاهی / دارش و اسماعیل‌پور
درباره:
مسعود عربشاهی / شایان شعبان
پس از به قدرت رسیدن قاجار ها هنر نقاشی در ایران رو به افول نهاد و با وجود هنر مندانی چون صنیع الملک و کمال الملک نتوانست آن طور که می بایست رشد و نمو پیدا کند. با ورود به دوران جدید تحولات و اصلاحاتی در ایران پدید آمد که همه اقسام و اقشار جامعه را دستخوش تغییر کرد. در آن زمان هنرمندان ایران به دو گروه تقسیم گشتند، گروه اول هنرمندانی بودند که توجهی چندان به فرهنگ بومی خود نداشتند و آثارشان سبک و سیاق هنر غرب را داشتند؛ آنان شیفتهٔ هنر غرب بودند و تلاش بسیاری می کردند که از هنرمندان غربی تقلید کنند اما گروه دوم هنرمندانی بودند که با فلسفه ی بازگشت به خود توجه خود را به هنر ایران منعطف کردند و هنری تلفیقی از سنت و مدرنیته پدید آوردند؛عده ای از آنها بعده ها مکتب سقاخانه را پدید آوردند.
سقاخانه جنبشی بود که توانست کلی میان هنر مدرنیته ی غرب و هنر بومی ایران ایجاد کند و با تلفیق عناصر ملی و مذهبی ایران سبکی نو پدید آورد،به علت غریب بودن سقاخانه و نوآوری که آن داشت به زودی مورد توجه جهانیان قرار گرفت در این بین هنرمندی هیچگاه خود را عضوی از سقاخانه قبول نکرد و او کسی نیست جزء مسعود عربشاهی.
در آثار مسعود عربشاهی خبر از نشانه های شناخته شده و عناصری که در سقاخانه مورد استفاده بود نیست. عربشاهی هنرمندیست که فرم های ساده ی هندسی را با تاثیر و ساختار خودش اجرا میکند،و از پنجره ای مجزا به جهان مینگرد استفاده از رنگ طلایی که در فرهنگ و هنر ایران رنگی شناخته شده است و رنگی قدسی است که مانویان از آن استفاده ی بسیار میکردند و پس از آن در نگار گری ایران مورد استفاده قرار گرفت در آثار مسعود عربشاهی مشهود است؛و اینگونه است که عربشاهی با هنر دست خود حرف های بسیاری از فرهنگ ایران باستان میزند و آن را به شیوه ای مدرن نشان می دهند که تنها مختص به خود اوست.
شروع کار عربشاهی اسطوره پردازی و توجه به عناصر و نمادهای تمدن های ایران و بین النهرین و حتی مصر باستان است و به گفته ی بهروز دارش مسعود عربشاهی زاده یک نیاز ملی مبنی بر اینکه چگونه میتوان از هنر سنتی ایران نقبی زد بر هنر مدرنیته ی غرب و بی شک او نقش خود را در ای نیاز به خوبی بازی کرد. نقاشی هایی که ما تا اکنون از مسعود عربشاهی می بینیم حاصل پنجاه سال تلاش یک جامعه است که او توانسته آن را به تصویر بکشد، به گفته ی اسماعیل پور، مسعود عربشاهی پس از دهه پنجاه قدمی فراتر گذاشته و از مرحله اسطوره پردازی به اسطوره سازی رسیده است و در بست فرهنگی و بومی خود اسطوره های مختص به خود را ساخته است و حق است که بگوییم در طول تاریخ هیچ هنری جهانی نشد مگر با بازگشت به خود و استفاده از فرهنگ بومی خود و هنر.
ادامه متن در فایل ورد: