[در برابر این پرسش که چرا به حزب کمونیست پیوستم؟] ترجیح می دادم با یک تابلو به شما پاسخ بدهم چون من نویسنده نیستم. اما از آنجا که نمی‌توانم رنگ‌هایم را با تلگراف برایتان بفرستم، تلاش می‌کنم چند کلمه‌ای بگویم…
پیوستن من به حزب کمونیست در ادامه منطقی خط زندگی‌ام، در تمام آثارم قرار دارد. چرا که می‌توانم با افتخار بگویم هرگز نقاشی را به صرفا به عنوان یک هنر برای خوشآمد خود یا فقط برای سرگرمی در نظر نگرفته ام؛ هدف من با طراحی و آفرینش رنگ‌ها که ابزار‌هایم به شمار می آمدند آن بود که هر چه ممکن است در شناخت جهان و انسان‌ها پیشتر بروم، تا این شناخت بتواند کمک کند ما هر روز آزادتر شویم؛ من تلاش کردم به شیوه خودم آنچه را بگویم که مهم ترین حقیقت می‌دانمش، عادلانه‌ترین و بهترین حقایق، همان چیزی که زیباترین و بزرگترین هنرمندان به گونه ای طبیعی می‌دانند.
نوشته‌های مرتبط
بله من آگاهم که همواره برای نقاشی خود به عنوان یک انقلابی جنگیده‌ام. اما امروز می فهمم که این کافی نیست: همه آن سال‌های سرکوب دردناک به من نشان دادند که باید نه فقط با هنرم بلکه با تمام وجودم بجنگم.
پیکاسو در ویکیپدیا
درباره پاره های هنر:
«پاره های هنر»، تکه های کوچکی هستند برگزیده، از کتابی درباره گفتارهایی از اندیشمندان و نویسندگان جهان درباره رشته های گوناگون هنر و یا نظریه هنر به طور عام. این پاره ها، به تدریج در وبگاه «انسان شناسی و فرهنگ» منتشر می شوند. رفرانس های دقیق و برابرنهاده های فارسی، در انتشار نهایی این مجموعه به صورت کتاب، در اختیار خوانندگان قرار می گیرد.
بخش های پیشین
پاره های هنر(۱)، برگسون: بینش «رها شده» هنرمند
پاره های هنر(۲)، باشلار: دعوت به سفری خیالین
پاره های هنر (۳)، دیدرو: طبیعت به مثابه منشاء هنر
پاره های هنر (۴)، دوراس: نوشتن، وقتی که زن هستی…
پاره های هنر (۵)، مرلو پونتی: احساس پایان نایافتگی
پاره های هنر (۶)، کامو: درباره رمان های رفتارگرا
پاره های هنر (۷)، دریدا:خوانش متن
پاره های هنر (۸)، بلاندیه: هنرهای از دست رفته، جمع نقاب ها
پاره های هنر (۹)، لوی استروس: اثر نقاسی و زبان، همسازی دوگانه
پاره های هنر (۱۰)، ارسطو: دست، مفید ترین ابزارها
پاره های هنر (۱۱)، بنیامین: سینما و نقاشی
پاره های هنر(۱۲)، کله: تمثیل درخت
پاره های هنر(۱۳)، دوشان: شناخته شدن هنرمند، شرطِ وجود هنرمند
پاره های هنر (۱۴)، ارسطو: طبیعت همواره بهترین ها را خلق می کند
پاره های هنر، (۱۵): روی لیختنشتاین: سبک هنر تجاری
پاره‌های هنر(۱۶)، لوکاچ: ایدئولوژی مدرنیسم
پاره‌های هنر(۱۷)، فوکو: مفهوم مولف
پاره‌های هنر(۱۸)، گوگن: هنر احساس
پاره‌های هنر(۱۹)، رومن: لذت هنر