میدان سیاسی عرصه ای است که در آن رقابت میان کنشگران متعهد بر سر کالاهای سیاسی درگیر می شود، کالاهایی همچون مسائل، برنامه ها، تحلیل ها، تفسیر ها، مفاهیم، وقایع، یعنی کالاهایی که شهروندان متعارف می توانند نسبت به آنها تنها در موقعیت «مصرف کننده» قرار می گیرند و فقط می تودانند دست به انتخاب میان آنها بزنند و این در حالی که هر اندازه فاصله انها با مکان تولید این کالاها بیشتر باشد امکان اشتباهشان در انتخاب نیز بیشتر می شود(…) بدین ترتیب میدان سیاسی در واقع دارای اثری سانسور کننده است زیرا حوزه گفتمان سیاسی و از این طریق حوزه آنچه را می توان به صورت سیاسی بدان اندیشید را در چارچوب های تنگ فضای تعیین شده ای که گفتمان های قابل تولید یا بازتولید درون میدان تعیین کرده اند محدود می کند یا به عبارت دیگر آ«ها را درون پرسمان سیاسی به مثابه فضای موضع گیری عملی درون میدان محدود می کند. معنای جامعه شناختی این حرف آن است که گفتمان سیاسی بر اساس قوانینی که امکان ورود به میدان سیاسی را مشخص می کنند تعیین می شود. برای کسانی که با این میدان بیگانه اند، مرز میان آنچه محسوس است با آنچه میان سود بیان شده این طبقه و قابلیت آن به بیان این سود که از طریق موقعیتش در روابط تولید فرهنگی و از همین راه سیاسی نامحسوس است، میان آنچه اندیشیدنی است یا نا اندیشیدنی ، در رابطه ای تعیین می شود که میان منافع بیان شده این طبقه و قابلیت های آ« به بیان درآوردن این منافع که به او امکان می دهند موقعیت خود را در روابط تولیدی فرهنگی و از همین طریق سیاسی تضمین کند، تعیین می شود.
La représentation politique : éléments pour une théorie du champ politique. », Actes de la recherche en sciences sociales, N°۳۶-۳۷, ۱۹۸۱, pp.3-24, pp. 3-4 pour l’extrait
نوشته‌های مرتبط
بازنمایی سیاسی : عناصری برای نظریه میدان سیاسی ، اسناد پژوهش در علوم اجتماعی> شماره ۳۶-۳۷، صص. ۳-۴