« نوعی حالت آرامش معجزه آسا که در آن ظاهرا سلطه، خود زیر سلطه می آید(…) بی شک عشق را بسیار به ندرت می توان در کامل ترین شکل آن یعنی آنچه عشق «مجنون وار» یا «دیوانه وار» نامیده اند و مرزی تقریبا هرگز دست نایافتنی است، به دست آورد، عشق پدیده ای ذاتا شکننده است زیرا همواره با خواسته هایی مبالغه آمیز همراه است : با برخی «دیوانگی ها» ( و شاید به همین دلیل که «ازدواج از سر عشق» را چنین برجسته و پر بار کرده ایم باشد که آن را به شدت در معرض خطر طلاق نیر قرار داده ایم) . عشق در عین حال ، همواره زیر تهدید بحرانی است که می توان حاصل بازگشت به حسابگری های خودخواهانه و یا صرفا بدل شدن آن به یک عادت روزمره باشد.»
La Domination masculine, Seuil, 1958, pp. 117-118.
نوشته‌های مرتبط
سلطه مردانه، صص. ۱۱۷-۱۱۸.