آنا جونز ترجمه اصغر ایزدی جیران
Jones, Anna Laura., 1991, Contemporary folk art in French Polynesia, Ph. D Thesis, Department of Anthropology, Stanford University. رساله دکتریِ خانم آنا لورا جونز در دانشکده انسان شناسی دانشگاه استانفورد که در سال ۱۹۹۱ دفاع شده است، به ارتباط میان بازنمودهای هویتی در اشکال هنر مردمی و هنرهای سنتی می پردازد. هنر به مثابه یکی از مهم ترین میراث های فرهنگی همواره در خود ظرفیت های بازتولیدی و بازآفرینی معنایی را دارد. بازسازی معنای تاریخ گذشته، ابزاری است برای بازیادآوری هویت قومی و محلی.
نوشته‌های مرتبط
اما یکی از وجوه هنری، یعنی برانگیختن احساس مخاطبان و خالقان، این اثربخشی را مضاعف تر و گسترده تر می سازد.این امر زمانی به نقطه اوج خود می رسد که هنر از نوع هنر مردمی (folk art) باشد؛ یعنی درگیر با عموم افراد فرهنگ. این هنرهایی که می توان آنها را هنرهای بدون مؤلف ویژه دانست، متعلق به کلیت فرهنگ جامعه ای است و ارتباط نزدیکی با لایه های پایینی جامعه دارد. در نوشتار ترجمه ای از چکیده رساله دکتر جونز می آید. ترجمه چکیده رساله. این مطالعه دو هدف دارد: بررسی ای مردم نگارانه درباره جامعه تاهیتی (Tahitian) در اواخر دهه ۱۹۸۰؛ و تحلیلی از نقش هنرهای عامه (popular art) در ساخت هویت قومی. تحلیل متمرکز است بر نوزائی معاصر در هنرهای سنتی (traditional art) برای آشکار ساختن اینکه چگونه تاهیتی ها فرهنگ و تاریخ شان را می سازند. مطالعه های موردی از همکاران حرفه ای و هنرمندان زن، نشان از اشکال جایگزین سازمان، و نیز تنش ها و کشمکش های منتج از تغییرات در سازمان تولید می دهد. در زمینه اینکه چگونه تاهیتی ها محیط اجتماعی شان را خلق، ساخته و می آرایند، رساله طیف کاملی از هنرهای عامه تاهیتی را از دیدگاه نمایش و ایفا و نیز تولید هنری (artistic production) فراهم می آورد. خلق و نمایش هنر تاهیتی، ظهور ساخت های رقابتی هویت قومی محلی را نشان می دهد: یک هویت هاییتی که تأثیرات خارجی و مهاجران را ادغام می کند و یک هویت ماوهی (Ma´ohi) که از تفاوت پولینزیایی تجلیل می کند. جنبش هنرهای معاصر شامل هنرهای هر دو هویت می شود که ادعای کشمکش کننده ای را برای حقیقت و سنت گرایی موجب است. ارتباط میان این نگرش های رقیب و بحث های سیاسی معاصر توضیح داده شده است. تمرکز بر تفسیر سنت به کمک شرایط سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مدرن، مشکلات استعمارگرایی و مدرنیزاسیون و سکوت مجدد اشکال فرهنگی محلی را نمایان می سازد.
