فلورانس بوژه برگردان حوا بختیاری
رونالد ترامپ که به طرح سخنان ضد زن عادت دارد و بعد از افشای اتهاماتی در مورد آزار جنسی به زنان ، بخشی از رای دهندگان زن از او روی برگردانند. با بهره گیری از این عدم رغبت، خانم هیلاری کلینتون خود را به عنوان الگو برای زنانی که خواهان رهایی از قید و بندهای اجتماعی هستند، معرفی کرد. اما در ایالات متحده برابری جنسیتی، هنوز افقی دوردست می نماید . به گفته سازمان دیده بان حقوق بشر در ایالات متحده از هر پنج زن یک زن مورد تجاوز قرار می گیرد و یک زن از چهار زن توسط شریک زندگیش مورد ضرب و شتم قرار می گیرد .
وقتی دولا شد، بلوزش کنار رفت و می شد خالکوبی روی سینه اش را خواند:« او خودش را با عرضه و لایق می دانست، پس انجامش داد » این اعتقاد و باور خانم Tiffany Runionاست که بعد از چند سال کار در یک اداره دولتی با دستمزدی پائین، تصمیم گرفت تحصیلاتش را از سر بگیرد . او در دانشگاه تولدو ، شهر کوچکی در ایالت اوهایو در میدل وست، در رشته ی جامعه شناسی با گرایش مطالعات جنسیتی مشغول تحصیل شد . بعد از پنج سال کار سخت و از خود گذشتگی های متعدد و گرفتن قرضی که تا سال ها بایدآن را پرداخت کند ،بالاخره به زودی با شغل – مددکار اجتماعی- و ایده های در سر، وارد بازار کار خواهد شد. خانم رانیون، نماد نسل «هزاره جدید» هاست ، این شانزده تا سی و شش ساله هایی که خانم گلوریا استاینم(Gloria Steinem)، سمبل و رهبر دفاع از حقوق زنان درباره آنها می گوید : « فمینیست های جدید » .
او وقتی مادر شد به مفهوم «استثنای آمریکایی» پی برد، نه خبری از پرداخت هزینه ی زایمان هست و نه مهد کودک دولتی . ساختاری برای نگهداری از کودکان کم سن و سال وجود ندارد( مدارس دولتی بجه ها را از سن پنج سالگی به بعد می پذیرند). و حقوقی در مورد – سقط جنین به خصوص- همیشه می توانند زیر سوال بروند. خانم رانیون با حرارت ، سیاهه ی بلند و بالایی از مشکلات زنان در ایالات متحده را برشمرده و می گوید: «اینکه قدرتمندترین کشور دنیا نتواند به وضعیت شهروندانش رسیدگی کرده و از آن ها مراقبت کند ، من را خشمگین می کند!»
« این جا می توانیم رانندگی کنیم. مجبورنیستیم برای بیرون رفتن، مسافرت ، کار کردن یا تحت درمان و معالجه قرار گرفتن مردی در کنار و همراهمان باشد. بدون ترس از این که مورد حمله قرار بگیریم ، می توانیم تحصیل کنیم. مجبور نیستیم در سنین پائین ازدواج کنیم ؛ این ها مواردی هستند که خانم جسیکا راویتز(Jessica Ravitz)، روزنامه نگار متخصص در زمینه ی مسائل اجتماعی در شبکه CNN، یکی یکی بر می شمرد . « ما ترجیح می دادیم ایالات متحده مثال زدنی باشد، با این حال در خیلی از زمینه ها و در حوزه زنان از قافله عقب ماندیم .»
میزان بالای مرگ و میر مادران
دونکته ی سخت و پر چالش مرتبا مطرح می شوند : نابرابری در دسترسی به سلامتی و موضوع حداقل دستمزد . در ایالات متحده میزان مرگ و میر مادران بالاتر از سایر کشورهای توسعه یافته است و نه تنها پایین نیامده بلکه از اواخر سال های ١٩٨٠ حتی از دوبرابر هم بیشتر شده. به عقیده ی سازمان Black Women’s Roundtable تعداد زنان افریقایی- امریکایی که امروزه به دلیل مشکلات دوران بارداری یا حین وضع حمل از بین می روند برای هر صد هزار تولد ٨،۴٢ نفر است. برای زنان سفید پوست ، این نسبت پائین تر است ، اما باز هم بالاست ۵،١٢ نسبت به ۶،٩ در فرانسه و ۴ در سوئد . به گفته ی خانم تری اونیل ، مدیر National Organisation for Women این آمار «تاثرآور» به واسطه نبود بیمه درمانی است تعداد زیادی از مادران نه آن قدر دارا هستند که هزینه ی آن را بپردازند و نه آن قدر محتاج و فقیرکه بتوانند از درمان رایگان استفاده کنند . اگر زنان نیمی از نیروی کار را تشکیل می دهند ، در عین حال دوسوم حقوق بگیرانی هستند که حداقل دستمزد تعیین شده فدرال را دریافت می کنند ، که ساعتی ٢۵،٧ دلارمی باشد و از سال ٢٠٠٩ تا به امروز تغییر نکرده.
تنها چهار کشور هزینه مرخصی زایمان را تضمین نکرده : سوازیلند(در افریقا)، لسوتو(در افریقا)، پاپوازی گینه ی نو (در افریقا)و ایالات متحده امریکا . اگر یک گله و شکایت مرتبا از طرف زنان امریکایی مطرح می شود، همین مورد است. تا به حال تنها الزامی که در سطح فدرال برای شرکت ها مقرر شده ، اعطای دوازده هفته مرخصی (بدون دستمزد ) به زنان باردار است با این تضمین که بتوانند دوباره سر کارشان برگردند .
شورشی در میان نسل هزاره جدید شکل گرفت، اما نه به اندازه ای که آن ها را به تظاهرات وا دارد. «دولت نباید در زندگی شخصی مردم واردشود! خانم ویرجینیا والیان(Virginia Valian)، استاد روانشناسی در هانتر کالج نیویورک ، باحسرت می گوید:« این نظر در ایالات متحده ماندگارشده و از بین نمی رود. با این وجود شاهد درک و آگاهی نسبت به مسائل به خصوص در میان نسل جدید هستیم وقتی از آنها سوال می کنیم خیلی ها اعتراف می کنند این زندگی نیست که می خواستیم» .
برای خانم بومن(Bowmen)، متخصص علوم سیاسی از AmericainEntreprise Institut، یک اطاق فکر محافظه کار، «استثنای آمریکایی» به خصوص به تفاوت نگرش و طرز تقلی در دوطرف اقیانوس اطلس برمی گردد . « من سیستم فرانسه را خیلی دوست دارم ولی این جا ما خیلی بیشتر فرد گرا هستیم .ما لزوما خواستارمداخله دولت نیستیم حتی اگرداریم به این سمت می رویم ». لغت سوسیالیسم در واقع دیگر آن وحشت و هراس گذشته را بر نمی انگیزد. بدون شک ، موفقیت نسبی که آقای برنی سندرس ، در جریان انتخابات مقدماتی دمکرات ها به دست آورد، به این دلیل بود .
خانم مگان کانینگام(Meghan Cunningham)، ٣٢ ساله ساکن شهر تولدو توضیح می دهد که بدون کمک خانواده نمی توانست موفق شود . او که گزارشگر روزنامه محلی The Blade بود ، صبح روز شنبه وضع حمل کرد:«من تا روز جمعه سر کار بودم! تقریبا همه ی زن ها همین کار را می کنند: آن ها حداکثر روزها را برای دوران بعد از تولد بچه که شامل مرخصی با استفاده از حقوق می شه، نگه می دارند». مشکل طوری است که آقای جان اولیور(John Oliver)، طنز پرداز، ١٠ مه ٢٠١۵روز مادر، در برنامه تلویزیونی اش Last Week Tonigt در شبکه Home Box Office گفت : « آن ها به ما زندگی بخشیدند، ما را بزرگ کرده و بارآوردند و از ما افرادی که امروز هستیم را ساختند در این روز ، ما می توانیم تنها یک توصیه به آن ها کنیم: حالا برگردید سر کار لعنتی تان ! ».
با این همه، مسائل در حال تغییر و تحول هستند البته هنوز نه در سطح فدرال بلکه در سطح محلی . این چنین، سان فرانسیسکو در آوریل ٢٠١۶ ، اولین شهری بود که شرکت ها را ملزم به پرداخت شش هفته مرخصی زایمان کرد که از سال ٢٠١٧ اجرا یی خواهد شد(١) . با وجود این که خیلی از شرکت ها اعتراض کردند، سایرین مصلحت دیدند کارمندانشان بعد از تولد فرزند بتوانند به سر کار باز گردند. به طور مثال در حال حاضر فیس بوک، مایکروسافت و یاهو ١۶ هفته مرخصی برای کارمندانشان قائل شده اند .
نگرانی و دغدغه بزرگ دیگر مادران آمریکایی که غالبا از آن به عنوان مانعی در برابرزندگی شغلی و حرفه ای شان نام می برند: شیوه نگهداری از بچه های کوچک و به ویژه هزینه ی آن است. خانم آنا آلن(Anna Allen)، اهل نیویورک و مسئول یک سازمان غیر دولتی، مادر یک دختر بچه ٣ ساله است که به فرزند خواندگی گرفته شده و به تنهایی بزرگش می کند.وی با اظهار تاسف می گوید:«چشمم وقتی باز شد که صاحب فرزند شدم. قبل از آن حتی قادر نبودم مشکلاتی که مربوط به «جنسیتم» می شد را شناسایی کنم !کودکستان های خصوصی پر هزینه هستند و سیستم تحصیلی به شکلی برنامه ریزی شده که باید یکی از والدین در خانه باشد» . برای مراقبت و نگهداری از فرزندش خانم آلن ماهانه ٢١٠٠ دلار (تقریبا ١٩٠٠ اورو) می پردازد که این مبلغ معادل کرایه خانه اش است . بعد از پرداخت این هزینه ها، چیزی برای گذران زندگی باقی نمی ماند . این جا، دائما در مورد ارزش های خانواده تاکید و از آن ها تجلیل می شود ولی از آن حمایت نمی کنند. هیچ منطق و یکپارچگی وجود ندارد . به عقیده او، در واقع به پشتیبانی از یک سیستم مرد سالار ادامه می دهیم .
«مشکلات جنسیتی» دغدغه ی اول خانم ساندرا پاگان(Sandra Pagan)، نیست او که به تنهایی سرپرستی پنج فرزندش را به عهده دارد و ساکن منطقه ی برونکس است اعتقاد دارد که اختلافات طبقاتی و نبود امکانات مسائل اصلی هستند. این خانم ٢٨ ساله که پورتوریکو یی تباراست می گوید: هر روز ساعت ۵ صبح که بیدار می شم تا قبل از رفتن به مغازه عینک فروشی ام، به امور خانواده رسیدگی کنم، و از خودم سوال می کنم که « چطور باید به اندازه کافی پول در بیاورم تا مخارجم را تامین کنم ؟» همه حقوقم صرف پرداخت شارژ ها، مالیات و هزینه مراقبت و نگهداری از بچه ها می شود و هر روز از خودم می پرسم آیا منطقی است که به کار کردن ادامه بدهم . انتخاب دیگر : زندگی کردن با یک مستمری اندک و استفاده از کمک هزینه و( بن های خوراکی) food stamps است.
خیلی ها ترجیح می دادند در خانه بمانند
آیا این یک امرتصادفی است که از سال ٢٠٠٠ خیلی ها از کار کردن دست کشیده اند؟ ایالات متحده یک ربع قرن پیش ، مقام ششم را برای میزان کار زنان در میان کشورهای سازمان همکاری و توسعه اقتصادی( OCDE ) دارا بود . امروزه در رتبه هفدهم قرار گرفته .
مدعیان دمکرات برای ریاست جمهوری و حضور در کاخ سفید آقای ساندرز و خانم هیلاری کلینتون و همین طور کاندیدای حزب سبز خانم جیل استاین(Jill Stein)، موضوع نابرابری دستمزد ها را تم اصلی فعالیتشان قرار داده بودند . بر اساس مطالعات دفتر سرشماری مورخ سال ٢٠١۴، حقوق کارمندان زن به طور متوسط ٢١% کمتر از همکاران مردنشان (٢)است. این اختلاف در مورد کارمندان زن سیاه پوست به ٣۶% و در مورد اسپانیایی تبارها به ۴۴% می رسد . با این حال ،اختلاف در میان نسل هزاره جدید ها به ١٠% سقوط می کند .
مرد ها دیپلم و مدارک تحصیلی بیشتری ندارند اما مشاغل پردرآمد تر را در انحصار خود گرفته اند . زن ها بیشتر اوقات ، خود را در مشاغلی مانند پرستاری، معلمی و … محدود کرده اند . خانم ویرجینیا والیان(Virginia Valian) می گوید:« نظر غالب این است که خانم ها وقتی صاحب فرزند می شوند تصمیم می گیرند دست از کار بکشند (٣) . اغلب اوقات آن ها فشار کار فرمایان را تحمل می کنند» . به نظر خانم کارلین بومن(Karlyn Bowman)، « خیلی ها اگر بتوانند ترجیح می دهند با بچه هایشان خانه بمانند .تقاضا برای کودکستان های دولتی خیلی بالاست اما شک دارم اقدامی صورت بگیرد چون هزینه ی آن سر به فلک می کشد !».
برابری جنسیتی در قانون اساسی قید نشده
در صفوف محافظه کاران کسی حاضر نیست کوتاه بیاید.هیچ وقت بی اعتمادی به دولت فدرال تا این اندازه شدید نبوده . خانم الیزابت برگمن، ٣٢ ساله است و خود را قلبا جمهوری خواه می داند در سال ٢٠١۶ به دلیل انزجار از دونالد ترامپ به حزب لیبرترین پیوسته . نگرانی بزرگش : افزایش مالیات هاست . به نظر اودر ایالات متحده نیازی نیست برای زنان دلسوزی کرد . آن ها در انتخاب هایشان آزاد هستند و کافی است که مسئولیت آن ها را به عهده بگیرند .او تاکید می کند :« من تحصیلاتم را از سر گرفتم تا روانشناس بشوم و روزی که صاحب فرزند بشوم ساعت کاری قابل انعطافی خواهم داشت . این انتخاب من است! اگر پاره وقت کار کنم به طبع در حقوقم منعکس خواهد شد اما به خواست خودم خواهد بود» .سوال می کنم آیا خانم برگمن خود را نماینده و معرف نسل خود میداند؟ و او با خنده جواب می دهد «گمان نمی کنم »! .
جهش ها و تحولات صورت گرفته در جامعه، شرایط زنان را تغییر داده . تنها ۴۶% فرزندان با پدر و مادرشان زندگی می کنند . زنان کمتر و دیرتر نسبت به گذشته ازدواج می کنند . ٧٠% زنان سیاه پوست وقتی صاحب اولین فرزندشان می شوند، ازدواج نکرده اند در مورد زنان سفید پوست این نسبت به ٣٠% می رسد . از این پس تعداد زنان مجرد بیشتر از زنان متاهل خواهد بود وهمین طور تعداد زنان سرپرست ونان آور خانوار بیشترخواهد شد، به گفته ی خانم Vera Cohn تحلیل گر مرکزPew Research واشنگتن ،« یا به این دلیل که به تنهایی بچه هایشان را بزرگ می کنند یا این که درآمدشان بیشتر از مردان است. چون ترسی از گفتن نظراتشان ندارند، سیاست مداران یا هوایشان را دارند یا از آن ها می ترسند . این قشر از زنان در مورد برخی از مسائل تسلیم نشده ومصالحه نمی کنند: حق بچه دار شدن و برابری دستمزد….و مردها می دانند که اکثر زن ها به دمکرات ها رای می دهند .
با این حال در عالم سیاست تا رسیدن به برابری راه طولانی در پیش است. تعداد نمایندگان زن در کنگره ۴، ١٩% است تقریبا تمام پست های فرماندار توسط مرد ها اشغال شده (۴۴ از ۵٠ مورد)، همین طور در مورد شهر داری ها با تنها ٨،١٨% شهردار زن در راس امور شهر هایی با بیش از سی هزار نفر سکنه . وقتی این داده ها را به مخاطبین زن یادآور می شویم شانه هایشان را بالا می اندازند . خانم Gelman دبیر اهل نیویورک مادر سه فرزند که به همراه شریک زندگیش آن ها را بزرگ می کند می گوید:« سیاست آن طوری که در ایالات متحده اعمال می شود ، من را جلب نمی کند و با نگرش من از دنیا هم خوانی ندارد» .
برخی بر عکس از اراده وعزم غیر قابل انتظاری برخورداند. خانم لوسی فرانک ،٢١ ساله و دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه تولدو، به آرامی می گوید : « یک روز خودم را کاندید خواهم کرد شاید برای انتخابات شورای شهر ». او که متولد Wauseon شهر کوچکی در اوهایو است تائید می کند که تمام اعضای خانواده اش به جمهوری خواهان رای می دهند . او از دوران کودکی و نوجوانیش حکایت می کند که در یک محیط روستایی ، آشکارا محافظه کار و حتی نژاد پرست بزرگ شده : ناسزا گویی به مسلمانان ، ممنوعیت کامل سقط جنین «حتی در صورت تجاوز » و تحمل فشار در محیطی که حاضر نیست خود را زیر سوال ببرد .
در اوهایو، محافظه کار بودن، مانعی برای مدارا و تساهل در برخی موارد نیست. هم جنس بازان زن و مرد ، دوجنسی ها و تراجنسی ها در صورتی که دست در دست در انظار عمومی دیده نشوند پذیرفته می شوند این خلاصه صحبت های خانم جینا مرکوریو(Gina Mercurio) ، صاحب تنها کتاب فروشی فمینیست شهر تولدو است . سالن مطالعه کتابفروشی برای ادای احترام به خانم گلوریا استاینم که ٨٢ سال پیش در شهر تولدو متولد شده Steinem’s Sisters نام گذاری شده . هر سال در ماه اوت ، راهپیمایی همجنس بازان Gay Pride بدون هیچ مشکل یا برخوردی در شهر برگزار می شود و پانزده تا بیست هزار نفر را گرد هم می آورد .
خانم مارسی کاپتر(Marcy Kaptur)، برای خیلی از خانم های جوان شهر تولدو یک الگو محسوب می شود . او که منتخب نهمین شهر از ایالت اوهایو درمجلس نمایندگان ایالات متحده می باشد این خانم هفتاد ساله موقر و آراسته از جناح دمکرات و ازنزدیکان آقای ساندرز است و پیش کسوت نمایندگان مجلس . خانم کاپتر می گوید:« وقتی من وارد کنگره شدم تنها دوازده نماینده زن بود . اکنون صد و چهارده نماینده هستیم . پیشرفت ها کند است اما منظم .در مورد این که برای تسریع این جنبش باید به سهمیه بندی روی آوریم ؟ خانم کاپتر هم مانند خیلی از امریکایی ها این مسئله را رد کرده و نمی پذیرد و معترضانه می گوید: « ما روحیه ای رقابتی داریم به گفته ی او مهمترین مانع برای فعالیت سیاسی مسئله جنسیت گرایی نیست، بلکه « نقش پول در مبارزات انتخاباتی » است .
اگر رسیدن به برابری به زمان بیشتری نیاز دارد ، ذهنیت وطرز تلقی ها در حال تحول و دگرگونی است . طبق نظر سنجی موسسه گالوپ در سال ١٩٣٧، هجده سال بعد از این که زنان به حق رای در سطح فدرال دست یافتند ، تنها ٣٣% امریکایی ها حاضربودند به یک زن رای دهند . امروز به ٩٢% رسیده. آقای پیتر گلیک( Peter Glick) روانشناس و استاد دانشگاه تاکید می کند : « با این حال خیلی مانده تا جنسیت گرایی از بین برود « هرگز رفتار ترامپ از جانب یک زن پذیرفته شده و مورد قبول نخواهد بود !.موارد ی که در مورد زنان منع شده – مثلا تشنه ی قدرت بودن و همین طور کلیشه هایی در مورد زن «ایده آل ».
این موانع برای زنان افریقایی-امریکایی بلندتر هم هستند « همه ما در مورد برتری مردان سفید پوست اطلاع داریم ، اما با سلاحی دو لبه روبرو هستیم. این که مورد تبعیض قرار می گیریم چون زن هستیم یا چون سیاه پوستیم ؟. این سوال را خانم جانت شارل حقوق دان بیکار و خانم والری برادلی که در هارلم اطاق اجاره ای دارد مطرح می کنند .
جنبش فمینیستی فعلی امریکا تحت تاثیر « تقاطع » ستم ها قرار گرفته. این که چیز دیگری به غیر از یک مرد سفید پوست سالم و متعلق به طبقه ی متوسط جامعه باشی ، در ایالات متحده ، یک چالش محسوب می شود. این سخنان را خانم رکسان گی ، چهره ی سیاه پوست جنبش فمینیستی امریکا مطرح می کند . خانم مورگان نیوتن ، دانشجوی سیاه پوست با سرخوردگی تایید می کند :« به ما می گویند ، به خودت زحمت بده ، تا تو هم به رویای امریکایی دست پیدا کنی ». اما ما زیر بار قرض له شدیم و خویشاوندانمان یا در زندانند و یا از مصرف مواد مخدر از بین رفته اند.و بعد ، هر لحظه پلیسی می تواند ما را زخمی کرده یا بکشد ، چون سیاه پوست هستیم…» .
آمار و ارقام خشونت به طرز هولناکی گویا هستند :« در ایالات متحده از هر پنج زن یک زن مورد تجاوز قرار می گیرد و یک زن از چهار زن توسط شریک زندگیش (۴) مورد ضرب و شتم قرار می گیرد .این اطلاعات را خانم Meghan Rhoad مسئول حقوق زنان درسازمان دیده بان حقوق بشر Human Rights Watchاعلام می کند .عدم تصویب کنوانسیون در مورد حذف تمام اشکال تبعیض آمیز در قبال زنان از جانب ایالات متحده که در سال ١٩٧٩ (۵) در سازمان ملل مورد تصویب قرارگرفت ، فمینیست های نسل اول را هنوز ناراحت می کند . هر چند در این مورد نسل هزاره جدید ها اعتقاد دارد که این مسئله از جمله دلمشغولی های بارزشان نیست .عدم ذکر صریح و روشن در مورد برابری جنسیتی در قانون اساسی امریکا علت دیگری برای این احساس رنجش (۶) است . خانم ترزا فدور(Teresa Fedor) ، نماینده ی دمکرات مجلس نمایندگان اوهایو می گوید :« این مسئله برای من حکم یک جراحت و زخم باز رادارد . ما باید چاره ای برای این خلا قانونی بیابیم ، چون این موضوع ما را آسیب پذیر می کند» .
علی رغم مسیر پیش رو ، اکثر زنان امریکایی اعتماد به نفس دارند. خانم شاندا گور(Shanda Gore) ، مسئول برنامه ی برابری، گوناگونی و تعهد جمعی در دانشگاه تولدو می گوید :« در تولدو ، شهردار یک خانم است، رئیس دانشگاه هم خانم است. در مقیاس کشور هم بیش از پیش زنان جای مردانی را که به بازنشستگی می روند را می گیرند » . این خانم افریقایی امریکایی اولین نفراز اعضا خانواده اش است که به دانشگاه رفته، مادرش که سیزده فرزند دارد اغلب اوقات به او می گوید :« شانس آوردی که در این دوران زن هستی !» .
رشته ی مطالعات جنسیتی در دانشگاه طرفدار دارد
برای این که زنان اعتبار کسب کرده و خودشان راتحمیل کنند به نظر خانم Jay Newton small روزنامه نگار مجله تایم و نویسنده (٧) ، زنان باید مرز ٣٠% را پشت سر بگذارند . این در مورد بخش دولتی صادق است . هنوز در کنگره عقب هستیم با وجود این که« ٧۵% قوانین مهم سال های اخیر توسط٢٠% نماینده های زن آماده و ارائه داده شده اند » .
طبق برآورد های جی نیوتن اسمال، نسل بیبی بومر ها(Baby –boomeurs) ، انفجار جمعیتی بعد از جنگ جهانی دوم ، در سال ٢٠٣٠ بازنشسته خواهد شد . آن وقت کشور با کمبود نیروی کار مواجه می شود : ممکن است حدود ٢۶ میلیون شغل بلا تصدی بماند . او چنین توضیح می دهد : « به دلایل اقتصادی باید یا به نیروی کار مهاجران متوسل شد یا … به زنان . و برای این که نتیجه مطلوب حاصل شود باید در همه سطوح به اجرا گذاشته شود »
نشانه های کوچکی حکایت از این دارد که به خصوص در میان جوانان تحصیل کرده ، نقش ها کمتر از گذشته بسته و بی تحرک هستند . تعداد پدرانی که در منزل می مانند تقریبا طی ده سال ، دو برابر شده (٧%).
خانم Asma Halim در دانشگاه تولدو مبحث روابط جنسیتی را تدریس می کند و در کلاس درسش از چهل نفر دانشجو بین ٧ تا ١٠ پسر حضور دارند . او می گوید « این رشته در بین دانشجویان محبوبیت پیدا کرده . بیش از پیش مردان جوان این کلاس ها را می گذرانند چون فهمیده اند که داشتن آگاهی در این رابطه می تواند برای پیدا کردن کار در خارج یا مثلا در سازمان های غیر دولتی موثر باشد . اول سال، پسر ها و دخترها در رابطه با موضوع درس ، نسبتا بی تفاوت یا بیشتر بی اطلاع و ناوارد هستند، وقتی از آن ها می پرسم : چه کسی این جا خود را فمینیست می داند؟ معمولا نیمی از دختران دستشان را بالامی برند . اما امسال دو تا از پسرها هم دستشان را بالا بردند» . وقتی خانم استاد آخر سال مجددا این سوال را مطرح کرد . این بار « تمام کلاس دستشان را بالا بردند !».
١- کالیفرنیا،رود آیلند، نیوجرسی و به زودی ایالت نیویورک مرخصی برای زایمان را افزایش داده و به بخشی از آن حقوق تعلق می گیرد.
٢- دستمزد زنان ز سال ٢٠٠١ ثابت مانده است منبع :
Heidi Hartmann, Institute for Women’s Policy Research
٣- امریکائی ها بطور متوسط ٩.١ فرزند دارند که بخش بزرگی از آن بخاط آمریکائی لاتین تبارهاست
۴-« The national intimate partner and sexual violence survey », Centers for Disease Control and Prevention, Atlanta, 2011.
۵- پنج عضو سازمان ملل متحد این کنوانسیون را امضا نکرده اند : ایالات متحده، سومالی، ایران، سودان و تونگا
۶- در جهان ١۶۵ قانون اساسی بصورتی واضح بر برابری زن و مرد تاکید می کنند. تنها ٢٣ کشور و از جمله ایالات متحده از آن خودداری می کنند. قانون Equal Rights Amendment که در سال ١٩٢٣ در کنگره مطرح و از آنزمان بارها مجددا به کنگره عرضه شده است هرگز از سوی سه چهارم ایالات رای نیاورد.
٧-Jay Newton-Small, Broad Influence : How Women Are Changing the Way America Works, Time Books, New York, 2016.
نویسنده خبرنگار و فرستاده ویژه لوموند دیپلماتیک است
انسان شناسی و فرهنگ ناشر رسمی مجله لوموند دیپلماتیک در ایران است
این مطلب در لوموند دیپلماتیک توامبر ۲۰۱۶ پیش از انتخابات آمریکا منتشر شده است
