موسسه انسان شناسی و فرهنگ، صد و بیست و ششمین نشست از یکشنبه های انسان شناسی و فرهنگ (دوره پنجم) خود را در تاریخ یکشنبه ۵ آذر ۹۶ با عنوان «آسیب شناسی توسعه شهری» برگزار می کند. در این نشست آقای دکتر روح الله نصرتی (عضو هیئت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و عضو شورای مرکزی انسان شناسی و فرهنگ) درباره «عدالت و بازتوسعه زمین‌های قهوه ای در شهر» و آقای مجید ابراهیم پور (کارشناس ارشد مطالعات شهری) درباره «زیستن در لبه سیاست ورزی و توسعه شهری: تجربه من در مواجهه با توسعه شهری) سخنرانی خواهند کرد .همچنین در این نشست فیلم «طرح برنده» اثر آقای خسرو سینایی نمایش داده خواهد شد. انسان شناسی و فرهنگ از همه علاقه مندان دعوت می کند که در این نشست حضور یابند. ورود برای همگان آزاد است.
مکان و زمان نشست:
تهران- خیابان ولیعصر- خیابان دمشق- پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات
یکشنبه ۵ آذر۱۳۹۶- ساعت ۱۶ الی ۱۹
نوشته‌های مرتبط
چکیده ای از سخنرانی آقای مجید ابراهیم پور:
زیستن در لبه سیاست‌ورزی و توسعه شهری: تجربه من در مواجهه با توسعه شهری
فضا برای سوژه جمعی سیاست‌ورز از وجوه مختلفی، دغدغه است. اگرچه از بُعد نظری در ایران موضوع فضامندیِ سیاست‌ورزی (Spatiality of Politics) مورد توجه قرار نگرفته است، اما در عمل، یکی از وجه‌های فضایی که در چند سال اخیر موردتوجه کنش‌گران مدنی قرار گرفته است مکان‌مند بودن فضا (Space as a Place) است. بنابراین اغلب کنش‌گری‌ها با محوریت مکان شکل می‌گیرد چرا که مکان واجد هویت و تجربه زیست جمعی است بنابراین می‌تواند مسأله جمعی حول یک مکان مشخص شکل بگیرد و از صورت‌بندی آن مسأله و روش‌های مواجهه با آن، سوژه جمعی سیاست‌ورز متبلور شود. اگر فضا را پدیده‌ای پویا در نظر بگیریم که تولید می‌شود بنابراین با ادبیات لفوری، این تولید فضا را می‌توان در سه فرآیند (بُعد یا آن) به‌هم‌پیوسته و دیالکتیکی تحلیل کرد و آن‌را موضوعی برای سیاست‌ورزی قرار داد.
از این منظر، توسعه شهری را می‌توان از ابعاد مختلف، به‌عنوان موضوعی برای سیاست‌ورزی در نظر گرفت. اغلب گفتمان‌های شکل‌گرفته حول توسعه شهری بر گروه‌هایی متمرکز هستند که در فرآیند توسعه شهری به کناری گذاشته شده‌اند و این گروه‌ها غالباً فقرای شهری هستند و مکان‌مند بودن فضا مسأله آن‌هاست. اما در این ارایه، من می‌خواهم از زاویه دیگری توسعه شهری را بررسی کنم و موضوعی برای سیاست‌ورزی قرار دهم: از زاویه خودم، به‌عنوان فردی که ۱۲ سال در حوزه برنامه‌ریزی و طراحی توسعه شهری در شرکت‌های مهندسان مشاور فعالیت داشته‌ام. چرا که معتقدم اگر فضای بازنمودی برنامه‌های توسعه شهری بر زندگی مردم تأثیر دارد، من و امثال من با این مفهوم و فرآیند تهیه طرح‌های مرتبط با آن زیست کرده‌ایم و تمام عرصه‌های زندگی ما، چه خصوصی و چه غیرخصوصی، تحت‌الشعاع این مفهوم بوده است. بنابراین من در این ارایه، می‌خواهم صدای کسانی باشم که در فرآیند «تهیه» طرح‌های توسعه شهری به کناری گذاشته شده‌اند، اگرچه در کانون فعالیت هستند. همچنین از این طریق می‌خواهم ساختارهای دخیل در شکل‌گیری این تجربه را به نقد بکشم؛ ساختارهایی که علی‌رغم این‌که عنوان نهادهای مدرن را با خود به یدک می‌کشند اما نه‌تنها کمکی به تغییر وضع موجود نمی‌کنند بلکه مانع شکل‌گیری سوژه جمعی سیاست‌ورز می‌شوند. در نهایت از طریق تحلیل این تجربه در تلاش هستم تا بتوانم زمینه‌های جدیدی را برای فضامند کردن سیاست‌ورزی معرفی کنم.
درباره فیلم طرح برنده :
فیلمی درباره پروژه عظیم معماری – آتی سنتر – که معماران ایرانی با مشاورت شرکت های بزرگ بین المللی به انجام رساندند و در پایان – طرح برنده – انتخاب شد.