در شرایطی که زنان در کشورهای توسعه یافته، به ویژه در شمال امریکا و اروپا، پیشرفت‌های قابل توجهی در شرایط اقتصادی و اجتماعی در سال‌های اخیر داشته‌اند، در بیشتر نقاط جهان زنان در مقایسه با همکاران مرد خود به طور چشم‌گیری شرایط سخت‌تری دارند. زنان اگرچه در بیشتر کشورهای جهان دارای حق رای هستند، اما بیش از ۹۰ درصد این کشورها این حق را در ۵۰ سال اخیر برای زنان قائل شده‌اند. در بیشتر مناطق درصد باسوادی در میان زنان نسبت به مردان به میزان فاحشی پایین‌تر است. به عنوان مثال در آسیا و آفریقا تنها نیمی از زنان سطح سوادی معادل مردان دارند. زنان نسبت به مردان در سنین پایین‌تری ازدواج می‌کنند و همین امر سبب می‌شود زمان کمتری برای حضور در مدرسه داشته باشند. شکاف میان تحصیلات و اشتغال را شاید بتوان گویاترین شاخص برای نمایش نابرابری وضعیت زنان در بیشتر مناطق جهان دانست. نداشتن تحصیلات متوسطه مانعی برای ورود زنان به عرصه‌های فعالیت با درآمد بالا و برابر با مردان است. حتی در شرایطی که جایگاه و نوع کار این دو گروه یکسان باشد، باز هم زنان از دستمزد پایین‌تری بهره‌مند می‌شوند. در واقع می‌توان گفت شکاف میان فقیر و غنی نه تنها شامل تمایزات روشن جغرافیایی است، بلکه به روشنی تمایزات جنسیتی را نیز شامل می‌شود. منبع: John L.Allen , Audrey C.Shalinsky; The Kottak Anthropology Atlas
پرونده‌ی پریسا بالائی در انسان شناسی و فرهنگ
