معرفی کتاب؛
آنچه را که باید یک پژوهشگر انسان شناس و مردم شناس بداند (گردآورنده؛ عماراحمدی)
نوشته‌های مرتبط
در اواخر قرون وسطی نگرش انسان شناسی در آثار سفرنامه های مارکوپولو و شوالیه سرجان مندویل دیده می شود. بعد از پیشرفت صنایعی چون چاپ و نشر، سفرنامه های زیادی در اروپا به صورت کتاب در اختیار علاقمندان قرار گرفت. سفرهای امریکو وسپوچی نقشه نگار مشهور که نام امریکا هم از اوست اطلاعات ارزشمندی در خصوص قوم های مختلف خصوصاً سرخ پوستان داده است. هر چند که این گزارشات دور از تعصب نژادی نیست. بعدها فلیسوف فرانسوی به نام مونتنی در مقاله ای با عنوان آدمخواران نتیجه می گیرد که اگر او هم در قبیله آدمخوار بزرگ می شد ممکن بود یک «وحشی نجیب» به عمل بیاید. بعدها این اصطلاح در انسان شناسی مورد بحث قرار گرفت. لاک انسان شناسی فلسفی مبتنی بر تجربه گرایی را مطرح کرد که در آن مردم همانند زاده می شوند، لیکن از راه تجربه های گوناگون ناهمانند می شوند. با ظهور دکارت گرایش انسان شناسی فلسفی مبتنی بر خردگرایی هم به وجود آمد. او برخلاف تجربه گرایان که عقیده داشتند معرفت جهان تنها از راه دستگاه حسی بدن به وجود می آید، عقیده داشت که نگاره های ذهنی معرفت دقیق تری از جهان بیرون می توانند داشته باشند که این شناخت از راه دستگاه های حسی ممکن نیست. در سده های نوزدهم بود که انسان شناسی به صورت یک علم مطرح شد…
کتاب ” آنچه را که باید یک پژوهشگر انسان شناس و مردم شناس بداند” چکیده و خلاصه‌ای از اندیشه‌های بزرگان این رشته علمی در دنیای کلاسیک و مدرن بوده که توسط عمار احمدی به رشته تحریر درآمده و همچنین تجربه‌های کلاسی نگارنده آن در دوران تحصیل کارشناسی ارشد و تجربه‌های مردم نگاری، فولکلورشناسی، پژوهش‌های انسانشناسی و مردم‌شناسی در طول سال‌های ۱۳۸۲ الی ۱۳۹۵ می‌باشد.
این کتاب شامل یک مقدمه کوتاه محقق و نگاه پژوهشی به نظریه های علمی این رشته در دنیا از جمله اندیشه های انسان شناسی و مردم شناسی، نظریه های انسان شناسی، روش تحقیق در مردم شناسی، روش تحقیق در انسان شناسی، آمار مقدماتی برای یک مردم شناس، اندیشه های اجتماعی متفکران مسلمان، نظریه های جامعه شناسی، فرهنگ و تکنولوژی، تاریخ اجتماعی ایران قبل از اسلام و مجموعه مقالات علمی-پژوهشی می باشد.
