رو به جایی دور؛ نویسنده و کارگردان: مهرداد اسکویی، تهیه کننده : انجمن سینمای جوانان ایران ، مهرداد اسکویی، سال تولید:۱۳۸۰ ،ویدیو ،۱۸ دقیقه
«برای کودکان آواره از جنگ های دنیا.»
در بسیاری از شهرهای کشور ما و در بیشترین موارد در پایتخت کشور یعنی تهران، اغلب در حومه ها و حواشی شهر و در مناطق «جرم خیز» و ارزان قیمت از نظر فضایی، اقلیت های افغان زندگی و سکونت دارند. بیشتر مردان افغانی کارگران مکان ها و مشاغل مختلف شهرها هستند که به دلیل کمبود امکانات کاری و اقتصادی و شرایط نامساعد زندگی در افغانستان، به کشور همسایه، هم زبان و هم دینشان ایران پناه می آورند. زنان و کودکان افغان نیز در مداری دیگر از مشاغل «دون پایه»، بدل به چهره هایی چون «گدایان» و «کودکان کار و خیابان» در سطح شهر می شوند.
می توانیم به صراحت بگوییم که این افراد یعنی «افغانی ها»، که در میان بسیاری از مردم شهر از رانندگان تاکسی ها گرفته تا کودکان و زنان خانه دار و… به موضوعی داغ برای بحث و حادثه بدل شده اند، جایگاهی چنان فرودست دارند که هر وصله ای، به عنوان مهاجر و کارگر و غیر قانونی و بزهکار و… می توان به آنان چسباند و تمام نیازها و خواست های معمول بیولوژیک و فرهنگی آنان را که هر ایرانی و هر انسانی به طور کل داراست، انکار کرد.
در این میان، فیلم «رو به جایی دور» ساخته ی مهرداد اسکویی مستندساز پرکار و موفق ایرانی در عرصه ی داخلی و خارجی، نگاهی انسان دوستانه و جالب توجه به افغان ها و کودکان آن ها که آسیب پذیرتر هستند، دارد. «رو به جایی دور»، موضوع خود را از زنی که به ایجاد کلاس درس و مدرسه ای برای کودکان افغانی دست زده است، وام می گیرد. این زن که خود معلمی کودکان را عهده دار است، دلیل انجام چنین کاری را، خواست او برای تحصیل کودکان افغانی هم چون کودکان ایرانی می داند که موجب شده تا او زمان و انرژی ای از وقت و زندگی اش را صرف آموزش این کودکان کند.
این فیلم گوشه ای از چهره ی مخرب جنگ و تاثیر اعمال زور قدرت های سیاسی را به تصویر می کشد. کودکان افغان از بزرگ ترین قربانیان جنگ افغانستان با چهره ها و اشک ها و نگاه هایشان، و با تصویر، احساس و منطقی که از جنگ در ذهنشان حک شده است، با آینده ای نامعلوم، با روبه جایی دور داشتن، خود به خوبی در این فیلم گویای بخشی از کشتار بی رحمانه ی انسان ها و شرایط نامتعادل اقتصادی و سیاسی جهان هستند.
تماشای این فیلم کوتاه و دردمندانه بار دیگر ما را ملزم به داشتن نگاهی انسانی و نگاه به هم وطنانی نیازمند یاری و کمک می کند، که کودکان و زنان و مردان آن ها نیز می توانند سهمی در ساختن زندگی خود و خانواده هایشان و آینده ی کشورشان داشته باشند.
::
پیوندها؛
خبر: مهرداد اسکویی برنده ی جایزه ی پرنس کلاوس در ۲۰۱۰:
http://anthropology.ir/node/6789
