چوب وچماق
مرد گله دار چماق بردوش٬ کوچ بهاره عشایرقشقایی درمسیر ییلاق های شهرستان اقلید استان فارس.
نوشته‌های مرتبط
تانیم قرن پیش غالب افرادایلیاتی کلاهی برسر داشتند وچوب٬شلاق٬ ترکه ویا چماقی در دست. نبودن کلاه برسررفتاری ناپسند و زشت بود و نبودن چوب دستی در دست بی احتیاطی و عیبی بزرگ محسوب می شد٬نداشتن چوب دستی احتمال قرار گرفتن در خطر گاز گرفتگی سگ ها٬نیش زدن خزندگان٬هجوم سایر حیوانات ویا همنوعان محاجم راباعث می شد.
شکل وفرم کلاه روی سروچوب وچماق دردست از شاخصه های شناخت ایلات وطوایف محسوب می شد. امروزه نشان کلاه برسر افراد ایلیاتی واقوام ایرانی کمتر دیده می شود اما چوب دستی با تغییراتی درنوع واندازه آن هنوزکاربرد بسیار دارد وبه کار گرفته می شود. چوب دستی ها رااز ساقه های درختانی که جنس سخت ومقاوم دارند همانند درخت ارزن تهیه می کنند آنها را با حنا رنگ می کنند تا خوش رنگ شود وگاه با پوشاندن قسمت های از بدنه وگرفتن مقابل آتش موجب ایجاد سوختگی های سطحی وپیدایش نقش ونگاردرآن می شوند.
بلندی٬ صافی٬ خوش دستی٬ رنگ و وزن از جمله شاخصه های ارزشی چوب دستی برای یک ایلیاتی محسوب می شودوغالبا کاربرد دفاعی درمقابل حیوانات وحشی وکنترل وفرمانبری احشام مورد استفاده قرار می گیرند. چماق گونه ای چوب دستی است که در انتهای یک طرف دسته برآمدگی داردکه گاه مزین به میخ وپونس می شود وبیشتر کاربرد دفاعی و محافظت دارد بخصوص در زمان کوچ وچرای دام در مناطق ناامن.
hasan.akkasee.com/about
instagram.com/iranian_tribes
