لوسرن یا لوتزرن، از شهرهای مهم سوئیس و مرکز کانتون لوسرن است. این شهر حدود ۷۷۵۰۰ نفر سکنه دارد و جمعیت مجموعه شهری آن، به حدود ۲۰۵۵۰۰ نفر می رسد. این شهر دارای محوطه ای در کانتون نیدوالد در دامنه بورگن اشتوک نیز هست.
این شهر در حاشیه دریاچه چهارکانتون از یک سو و رود رویس در کوهپایه آلپ سوئیس از سوی دیگر قرار دارد. لوسرن چندین پل چوبی سرپوشیده دارد که به عضو جدایی ناپذیر شهر بدل شده اند، از جمله کاپل بروکه. لوسرن در مرکز سوئیس قرار دارد.
نوشته‌های مرتبط
ناحیه لوسرن از زمان های پیش از تاریخ، دارای سکنه بوده است. پس از سقوط امپراتوری روم، آلامان ها در آن ساکن شدند و پیش از پایان نخستین هزاره میلادی، چند صومعه در آن پیدا شد. تاسیس شهر لوسرن به بین سال های ۱۱۸۰ تا ۱۲۰۰ بازمی گردد. لوسرن نخستین شهری بود که به کنفدراسیون ۳کانتون پیوست.
لوسرن یک شاهراه مهم خط آهن سوئیس را تشکیل می دهد. شرکت های راه آهن زیر دارای خطوطی در این شهر هستند: راه آهن فدرال سوئیس، راه آهن مرکزی سوئیس و راه آهن لویچبرگ. شبکه ناوگان حمل و نقل دریاچه ایِ ۴کانتون را هم باید به آن افزود. همین طور، خطوط اتوبوس و ترالی بوس شرکت فاو ب ال {VBL}. این خطوط در کنار یکدیگر، شبکه حمل و نقل لوسرن را تشکیل می دهند.
لوسرن بناهای تاریخی پرشماری دارد. برای نمونه همان طور که بالاتر اشاره شد، پل های چوبی سرپوشیده از جمله کاپل بروکه با سقف سفالی به ارتفاع ۲۰۴ متر متعلق به قرن ۱۴ میلادی. این پل در واقع، قدیمی ترین پل چوبی اروپا به شمار می رود. زیر سقف های آن، نگاره های متعددی به شکل سه گوش دیده می شود که به بازسازی وقایع مهم شهر از قرون وسطا می پردازد. این پل در سال ۱۹۹۳ در یک آتش سوزی بزرگ آسیب فراوان دید و از آن پس، به تعمیر آن پرداخته شد. پل دیگر، اشپرویر بروکه {به معنای پل رقص مردگان} نام دارد و با ۶۷ تابلو اثر کاسپار مگ لینگر آراسته شده است.
در بخش قدیمی شهر، در قسمت شمال آن، قلعه موزگ متعلق به قرن ۱۴ یافت می شود. تندیس شیر لوسرن که به یاد حمایتگران هنری سوئیس تراشیده شده، اثر فرهنگی دیگر این شهر است. این هنرمندان در سرویس پادشاه فرانسه، لویی شانزدهم {قرن هجدهم} خدمت می کردند و از میان رفتند. کلیسای یسوعیون لوسرن، نیز شاهکار معماری عهد باروک این شهر به شمارمی رود.
از بناهای معماری مدرن لوسرن، می توان کاخ فرهنگ و کنگره های لوسرن را نام برد که در سال ۱۹۹۹ توسط ژان نوول معمار در کنار دریاچه شهر بنا شده است. نیز موزه هنرهای زیبای لوسرن، سالن کنسرت فستیوال لوسرن همراه با ارکستر این فستیوال و همین طور، ایستگاه راه آهن لوسرن که در سال ۱۹۶۸ در آتش سوزی از میان رفت و در سال ۱۹۹۱ بازسازی شد. نمای پیشین آن در جریان بازسازی حفظ شده است.
موزه حمل و نقل سوئیس، آسمان نما، موزه هانس ارنی، سینمای آی مکس، موزه ریشارد واگنر آهنگساز، بنیاد رزن گارت که آثار نقاشی نقاشانی چون پیکاسو و پل کلی در آن نمایش داده می شود، موزه کوهستان آلپ، باغ یخچال ها، موزه تاریخ، موزه تاریخ طبیعی و لابیرینت آینه از سایر بناهای فرهنگی و تاریخی لوسرن هستند.
در لوسرن مناسبت های فرهنگی زیادی برگزار می شود: کارناوال لوسرن، فستیوال داستان مصور، فستیوال {موسیقی} لورسن، جشن بزرگ آتش بازی در دریاچه و فستیوال رز طلایی {برنامه جنگ های تلویزیونی}.
از میان اشخاصی که به نحوی با تاریخچه لوسرن مرتبط هستند، می توان افراد زیر را نام برد: امیل اشتاین برگر طنزپرداز، آهنگساز بزرگ آلمانی ریشارد واگنر، هانس ارنی نقاش، ادیت ماتیس خواننده سوپرانو، اورس بولر خواننده تنور و آلبرت فربر پیانیست.
همچنین لوسرن با شهرهای زیر خواهرخوانده است: بورنموث {انگلستان}، شیکاگو، سیزتزین {لهستان}، گب ویلر {فرانسه}، اولوموک {چک}، پست دام {آلمان}. همچنین در ویومینگ در ایالات متحده، محلی به نام لوسرن وجود دارد.
